Eerste test / Volkswagen Sharan

De VW Sharan ging hij al vijftien jaar mee. Een eeuwigheid, ook in het eenvolumersegment. Zoals gebruikelijk bij een nieuwe generatie is de Sharan gegroeid. De opvallendste nieuwigheid van buitenaf is echter dat de traditionele achterste zijdeuren vervangen werden door schuivende exemplaren, een veel praktischer oplossing. Binnenin is het grote nieuws dat de achterste stoelen nu in de vloer kunnen worden weggeklapt. De Sharan is trouwens verkrijgbaar met vijf, zes of zeven plaatsen.

Tijdens de internationale voorstelling konden we beide diesels en de 1.4 TSI aan de tand voelen. Volgens VW vertoont de Sharan rijeigenschappen die vergelijkbaar zijn met die van een gezinsberline à la Passat. Laten we het erop houden dat het aardig in de buurt komt. In ieder geval is het plompe weggedrag van zijn bejaarde voorganger verleden tijd en rijdt de nieuweling erg gezond en nauwkeurig, terwijl hij zelfs snedig uit de hoek kan komen bij het aansnijden van de bocht. Alle geteste versies schieten voldoende vlot uit de startblokken, terwijl ook de hernemingscapaciteiten in de praktijk voldoen, zelfs voor de minst koppelrijke, de 1.4 TSI, al zal het idee van een benzinemotor met zo'n kleine cilinderinhoud in een grote auto als deze voor sommige mensen misschien nog altijd wel wat wennen zijn. Bij hogere snelheden is de stabiliteit goed, al mocht het stuur rond de rechtuitstand misschien wat nauwkeuriger geweest zijn. Verder heb je, ook op de snelweg, opvallend weinig last van windgeluiden.

Naast een modern motorgamma, een frisse look en een zeer degelijk onderstel kan de nieuwe Volkswagen Sharan een sterk verbeterde gebruiksvriendelijkheid (schuifdeuren, Easyfold-stoelconcept) en bijdetijdse uitrustingsmogelijkheden naar voren schuiven. Dat moet volstaan om deze grote eenvolumer opnieuw tot de top van de verkooplijsten in zijn segment te schoppen, al krijgt hij wel opnieuw concurrentie binnen eigen rangen, meer bepaald van de eveneens volledig nieuwe Seat Alhambra.