Eerste test / Volkswagen T-Roc R: Bekende ingrediënten

Het concept

De T-Roc R moet een nieuw tijdperk inluiden voor de sportieve afdeling van het merk. Het R-gamma van Volkswagen zag er in het verleden namelijk zo uit: enkel de Golf had een permanente plek, andere modellen mochten slechts tijdelijk meegenieten (Passat R36, Touareg R50 TDI, Scirocco R). Dat wordt nu anders, vertelt Jost Capito, baas van Volkswagen R, ons. Verschillende modellen, waaronder dus deze T-Roc, krijgen een R-behandeling en ze blijven ook in het gamma. En ja, ook de elektrische ID-reeks maakt kans, maar dat is voor later.

Wat er verandert

Goed, terug naar de T-Roc R. Die krijgt heel wat onderdelen, waaronder de aandrijflijn, van de Golf R. Zo was de ontwikkeling goedkoper en hield het financieel gezien meer steek om deze snelle SUV op de markt te brengen. Onder de motorkap vind je dus dezelfde 2.0 TSI van 300 pk en 400 Nm, en ook de prestaties zijn nagenoeg identiek: een 0 tot 100 in 4,8 seconden (één tiende ‘trager’ dan de Golf) en een topsnelheid van 250 km/u. Die is volgens Capito zelfs niet begrensd, het is simpelweg het punt waarop de luchtweerstand het wint van het vermogen.

De ophanging van de T-Roc R had wel nog wat uurtjes ontwikkelingswerk nodig. Daarvoor werd de Nordschleife op de Nürburgring als referentie gekozen: als je hem daar zo hard mogelijk over het circuit kunt jagen zonder dat de rolbescherming intreedt, zal die dat ook niet doen op de openbare weg. Uiteindelijk staat het koetswerk 20 millimeter lager bij de grond dan bij de gewone T-Roc, maar dat betekent niet dat het een oncomfortabel ding is geworden. Dagelijks gebruiksgemak stond hoog op het lijstje van Volkswagen tijdens de ontwikkeling, en dus is erop gelet dat de ophanging soepel genoeg is bij drempels en oneffenheden. Ook kun je nog steeds een dakkoffer monteren en desgevallend 1.700 kilo slepen met de trekhaak.

Hoe hij rijdt

Het werk van Volkswagen is niet voor niets geweest, want de eerste meters heb je inderdaad niet direct door dat dit een sportieveling is. De motor en de ophanging van de T-Roc R tonen zich rustig en soepel. Pas als je de rijmodus in Race zet, word je gewaar dat er flink wat vermogen onder de kap zit verscholen. Dan rochelt en ploft de (optionele) Akrapovic-sportuitlaat en sleurt de tweeliter je richting het volgende rempunt. Dit is écht een snelle bolide. En ook in de bochten heb je niet het gevoel dat je met zomaar een SUV onderweg bent. Je zou van een iets hogere Golf R kunnen spreken, in positieve zin. Rolneigingen worden goed onder controle gehouden, je hebt altijd tractie en onderstuur is zo goed als afwezig dankzij de vierwielaandrijving die meer vermogen naar achteren stuurt dan bij de Golf, om het meergewicht en het hogere zwaartepunt te compenseren.

De hier standaard 17 duim grote remmen kennen we uit de optielijst van de Golf R, en ze doen zonder gemor hun werk om de toch 1,6 ton zware SUV te vertragen. Nog goed nieuws: de T-Roc R kost ook een stuk minder dan de Golf R. Maar er is ook een keerzijde aan die medaille, en die is in het interieur te vinden. Behalve het leren stuurwiel en de versnellingspook van de DSG is de binnenzijde doorspekt met harde en goedkoop aanvoelende plastics. Het zit allemaal stevig in elkaar, maar het is geen genot om aan te raken.

Ons verdict

De T-Roc R weet niet te vernieuwen, maar Volkswagen is er toch in geslaagd om een goede balans te vinden tussen comfort en sportiviteit. Je kunt hem evengoed inzetten voor de dagelijkse tripjes als voor plezierritten over bochtige wegen, waar hij zeker zijn mannetje staat. Dat je heel wat van de Golf R krijgt voor een lagere prijs, is ook fijn. Alleen jammer dat daar een zwakkere afwerking tegenover staat.