Eerste test / Volkswagen Touran

Qua esthetische frivoliteit is de Touran nooit een uitblinker geweest, maar zijn intrinsieke functionele kwaliteiten hebben altijd heel hoog aangeschreven gestaan. Aan het interieur werd nauwelijks geraakt. De derde zitrij is dus nog altijd even krap en moeilijk bereikbaar, terwijl de tweede stoelenrij (met een smalle middelste zitplaats) nog altijd niet in de vloer kan worden weggeklapt. Aan de buitenkant hebben de designers zich veel minder hoeven in te houden. Het vernieuwde koetswerk van de Touran oogt niet alleen dynamischer, maar is ook gestroomlijnder. De efficiëntie en het verbruik profiteren van het downsizingprincipe en milieuvriendelijke technologieën.

Tijdens een korte test stelden we vast dat de 1.6 TDI veruit het beste past bij de ruim 1,5 ton zware Touran. De 1.2 TSI doet het helemaal niet slecht, maar bij (zeer) lage toeren lijkt hij toch wat in ademnood te komen als we snel willen hernemen. Dat doet ons vermoeden dat de instapbenzine het in de praktijk wat moeilijker zal hebben om zijn normverbruikscijfers te benaderen dan de basisdiesel. De 1.6 TDI heeft op geen enkel moment last met de massa van de Touran en wist ons vooral te bekoren door zijn stille en zachte werking. Nieuw is dat de Touran voortaan optioneel verkrijgbaar is met een regelbare ophanging DCC (of Dynamic Chassis Control), waarmee je kunt kiezen tussen een comfortabele of iets sportievere schokdemping.

Met een marktaandeel van bijna vijftig procent in Duitsland en een topvijfpositie in Europa weet de Touran na zeven jaar nog altijd zijn mannetje te staan in het segment van de compacte eenvolumers. Vandaar dat Volkswagen zijn eerste generatiewissel nog even heeft uitgesteld en vervangen door een tweede facelift. Uiterlijk kreeg de Touran een volledig nieuwe neus en kont (met een sterk verbeterde stroomlijn als bonus), terwijl onderhuids twee nieuwe instapmotoren (1.2 TSI en 1.6 TDI) opduiken.