Eerste test / Volkswagen Up

Het lijkt wel of de Up je toelacht. Dat komt door de vormgeving van de lichten, maar ook door het 'zwevende' bumpergedeelte in de luchtinlaat. De doosvormige contouren en de relatief lange wielbasis in combinatie met de uiterst korte overhangen hebben alvast het voordeel dat de Up kan uitpakken met een bijzonder gunstige verhouding tussen buitenafmetingen en binnenruimte. Dit is een volwaardige vierzitter, tenminste als de bestuurder en de voorste passagier niet groter zijn dan 1,85 meter.

We starten de motor en meteen valt op dat de driecilinder bijzonder stil is en in vergelijking met enkele concurrenten weinig of geen trillingen verspreidt. In stadsverkeer voelt hij vrij pittig aan, ook de versie met slechts 60 pk. De ophanging heeft geen last van een toegetakeld wegdek en het rijgedrag is aangenaam, maar zeker niet sportief geïnspireerd. Jammer is wel dat de pedaalslag van de koppeling te lang is, wat niet echt ideaal is voor een stadsautootje. De remmen zijn bovendien moeilijk doseerbaar.

Volkswagen is vastberaden om met de Up eindelijk een doorbraak te forceren in het segment van de kleine stadsauto's. En deze keer zou het moeten lukken. De nieuwe kleine VW laat een degelijke indruk na en vervult met glans de rol van stadsrakker. Het motortje heeft pit, de afmetingen zijn beperkt en het zicht rondom mag als een voorbeeld gelden. Bovendien is de Up een volwaardige vierzitter. Uiteindelijk zal het succes in ons land veel afhangen van de prijs en de uitrusting. Daarover kunnen we ons echter pas uitspreken begin volgend jaar, bij zijn lancering in België.