Eerste test / Volvo S60 T4: Less is more

Voor de derde generatie van zijn S60 heeft Volvo een gedurfde keuze gemaakt: de diesels werden afgevoerd, naast twee plug-inhybrides bestaat het gamma enkel nog uit twee varianten van de benzinetweeliter, de T4 en T5. Die laatste testten we eerder al uitgebreid, en de conclusie was toen dat zijn 250 pk misschien wel wat van het goede te veel was. Wat meteen de suggestie deed rijzen dat de 190 pk sterke T4 allicht beter bij het vreedzame karakter van de S60 zou passen.

• Lees ook onze test over de Volvo S60 T5

Dik voldoende

In de praktijk is dat inderdaad het geval. Op geen enkel ogenblik heb je het gevoel dat de tweeliter-viercilinder in deze T4 in ademnood komt. Hij reageert prompt op het gaspedaal en heeft voelbaar genoeg reserves om deze 4,76 meter lange en leeg 1,6 ton zware vierdeurs vlot door het verkeer te loodsen. Ook op de snelweg staat de tweeliter zijn mannetje. De achttrapsautomaat waaraan hij standaard gekoppeld is, doet het doorgaans prima; alleen op een nerveuze rechtervoet reageert hij soms wat aarzelend.

Stofzuiger

Het gaspedaal te diep intrappen leert deze S60 T4 je sowieso snel af, want onder belasting klinkt de tweeliter ronduit teleurstellend: zijn doffe en gesmoorde klank doet dan nog het meeste denken aan een soort stofzuiger. Reden te meer dus om het rustig aan te doen. Een dergelijke rijstijl leverde ons een gemiddeld verbruik op van 7,2 l/100 km, maar ons traject bestond wel voor driekwart uit vlot rijdend snelwegverkeer; in andere omstandigheden mag je daar makkelijk 1,5 liter bijtellen. Uiteindelijk zijn dat resultaten waarvan we niet opkijken.

Misplaatst

Verrassender was hoe hard onze S60 aanvoelde. Boosdoener bleek het sportonderstel van de R-Design-uitvoering waarin wij onze testauto meekregen. De Comfort-rijmodus is hiermee die naam niet waardig: je voelt bijna elke korrel in het wegdek, en grote hobbels of uitzettingsvoegen van bruggen worden met een harde klap doorgegeven. De Sport-stand maakt het alleen maar erger, terwijl de gestuurde schokdempers in de derde modus (Eco) dan weer te soepel worden – en bovendien haalt dit rijprogramma de vaart uit het aandrijfgeheel. Kortom, een afknapper. Dat Volvo nochtans perfect weet hoe het rijdynamiek en comfort kan verzoenen, bewees de V60 in Inscription-livrei die we enkele dagen later aan de tand konden voelen: die auto reed bijna zijdezacht... terwijl hij op even grote velgen (19 duim) met even ‘lage’ banden (235/40) stond.

Ons verdict

De S60 is bij uitstek geschikt als kilometervreter. In zijn sobere, maar goed afgewerkte interieur is het aangenaam toeven, en dankzij stoelen waarvan alleen Volvo het geheim lijkt te kennen, stap je zelfs na lange ritten zo fris als een hoentje uit. De 190 pk sterke tweeliter van de T4 volstaat in de praktijk ruimschoots. Maar doe uzelf een plezier, en blijf ver uit de buurt van de R-Design-uitvoering, want die past absoluut niet bij de auto.