Test Peugeot 206 1.6 HDi

De 206 1.6 HDi beschikt altijd over zo'n partikelfilter, en met de GTi-uitvoering kunnen we dan ook stevig gas geven zonder lawaai en zonder rook. Zijn uitlaateinde vergaart overigens geen
enkele zwarte afzetting, in tegenstelling tot dat van de tweeliter- benzine in de GTi van 136 pk. De ovale verchroomde eindstukken zijn identiek, maar bij nader inzien zit het echte uitlaateinde bij de 1.6 HDi (in staal en zoals bij iedere diesel naar
beneden gericht) verstopt binnen in de smetteloze sierstukken. Maar ook al spuwt hij nog op de grond, toch doet de nieuwe diesel het zonder snijdende en ondoorzichtige rook uit te hoesten, zoals dat nog wél het geval is voor het grootste gedeelte
van het wagenpark in België, dat, zoals bekend, grotendeels uit diesels bestaat. Na de Citroën Xsara Picasso, de Ford Focus C-Max, de Mazda 3 en op sommige markten (waaronder België) de Peugeot 307 is de 206 het vijfde model dat wordt uitgerust met de 1.6
HDi 110. Deze diesel met gemeenschappelijke inspuitbuis van de recentste generatie behoort tot de familie multikleppers die gezamenlijk ontwikkeld werden door PSAen Ford. Dat aanbod bestaat uit vier motoren met een verschillende cilinderinhoud
(de 1.4-, 1.6- en 2.0-viercilinders en een V6 van 2,7 liter), waarmee de kilometervreters van de verschillende merken uit die twee groepen (Ford, Jaguar, Mazda, Volvo, Citroën en Peugeot) uitgerust
kunnen worden. Om de 1.6 HDi en zijn uitlaatlijn in het motorcompartiment van de 206 te krijgen moest het midden van het hulponderstel aangepast worden. En om dezelfde stijfheid te behouden moest een afstandsstang gemonteerd worden op de voorste gewrichten
van de ophangingsdriehoeken. Peugeots meest verkochte
model (800.000 exemplaren per jaar gedurende de voorbije drie jaar) krijgt hiermee waarschijnlijk zijn laatste nieuwe motor vooraleer hij de fakkel doorgeeft aan de 20(0)7, die in 2006 verwacht wordt in Parijs. De apotheose van zijn carrière, die een uiterst
verzorgde demping van geluid en trillingen verdient.