Korte tests / Mercedes V 300 d (2020) - opstapje

Concept

Mercedes laatste echte MPV (Multi Purpose Vehicle). Een monovolume, quoi, maar dan in de meest uitgebreide vorm van dat woord. We hebben het dan uiteraard niet alleen over de uitrusting, maar evenzeer over het plaatsaanbod. De V-Klasse verwelkomt - afhankelijk van de gekozen lengte (kort, lang of extra lang) en de indeling - tot 8 inzittenden, passagiers die vervolgens allemaal min of meer dezelfde hoofd- en beenruimte krijgen voorgeschoteld. 

Hét verschil met vergelijkbare busjes van andere constructeurs, is dat Mercedes erin is geslaagd het utilitaire karakter zo goed als helemaal uit het basisconcept te filteren. Spreken over een 'camionette met banken' is in deze dan ook bijzonder denigrerend. 

Kortom, zoals zijn naam het al aangeeft, sluit deze V qua aankleding, opties, comfort én prijs perfect aan bij de andere klasses van Das Haus.

Rijgedrag

Zoals dat gaat bij een facelift, sluiten bumpers en grille opnieuw aan bij de geldende stijl van het merk. Voorts deden er wat nieuwe koetstinten en dito velgdesigns hun intrede, al zal het desondanks een serieuze kenner vergen willen die verschillen zich ook daadwerkelijk presenteren.

Binnenin zit het grote nieuws verscholen achter het aanraakscherm. Net als alle andere Klasses krijgt eveneens de V nu toegang tot het MBUX. Ook de tellers zouden nieuw moeten zijn, net als de radiatorroosters. We geloven de Duitsers graag op hun woord.

Gelukkig is er ook duidelijk merkbaar onderscheid. Onder de kap krijgt de V - in navolging van onder andere de eveneens bijgewerkte E - de OM 654-diesel getransplanteerd. Een 2 liter-vier-in-lijn die niet alleen krachtiger, maar ook zuiniger en properder hoort te zijn. Wat dat eerste betreft kwam er zelfs zo'n lap vermogen bij - nu ja, 35 pk - dat het Mercedes noopte tot de invoeging van een nieuwe modelvariant, de hier geteste 300 d. 239 pk en 500 Nm (kortstondig zelfs 530 Nm) levert die aan de achterwielen, wat voldoende is om in 7,9 seconden de 100 km/u aan te tikken en dan vlotjes door te stomen tot de begrenzer het bij 220 km/u welletjes vindt.

Naar verbruik toe zou je met 5,9 liter per 100 km gesteld moeten zijn (155 g/km CO2). Althans, volgende de NEDC 2.0. Dixit de WLTP-testen moet je gemiddeld rekenen op 7,4 liter diesel, wat uiteindelijk nog altijd niet onoverkomelijk is. We vrezen wel dat dat stilaan het geval wordt voor de daarbijhorende 195 g/km CO2.

Zo romig als met de 3 liter-V6-zaliger is de vermogensafgifte nog altijd niet, maar er rest dadingsdrang genoeg om het grote hok vlot mee te sturen in het zog van menig kruisraket op het derde vak. Opmerkelijk is dat de zelfontbrander zich daarbij nauwelijks laat horen, noch op snelheid, noch stationair.

Mercedes geeft zelf aan stevig te hebben gewerkt aan het uitgommen van storende decibels en in deze kunnen we die inspanningen dan ook alleen maar bedenken met een welgemeende schouderklop. Dat het merk zijn zeventrapsautomaat inwisselde voor de onderhand ingeburgerde 9G zal daar allicht ook wel zijn steentje toe hebben bijgedragen.

Allemaal aanpassingen die de V nog aangenamer maken in de omgang. Terwijl het busje sowieso al hoge toppen scheerde zowel naar dempingscomfort als naar dynamische capaciteiten toe. Mocht je zo hoog niet zetelen, je zou amper beseffen dat je met een dergelijke mastodont op pad bent. Rij-eigenschappen die ook nu weer uniek zijn in dit segment. En ja, daar rekenen we in deze ook de VW Multivan bij, de enige échte concurrent voor deze V-Klasse.

Verdict

We waren al fan en zijn dat nu alleen maar meer. De V-Klasse heeft het dan ook allemaal: hij is praktisch, comfortabel, luxueus en afdoende snel, waarmee hij, op de keper beschouwd, misschien wel de meeste complete Mercedes van het moment zou kunnen zijn. Klaarblijkelijk zien ze dat ook in Stuttgart zo, gezien de Duitsers er het equivalent van een paar A-Klasses voor vragen.