Korte tests / Opel Astra 1.4 Turbo CVT - alles voor het verbruik

Concept

De vijfde generatie van de Opel Astra kreeg voor 2020 een update, die hem een nieuwe blik opleverde, maar hem vooral technologisch weer bij de les bracht. Zo kreeg hij (deels) digitale instrumenten en een nieuwe interface voor zijn geconnecteerde navigatiesysteem. Verder deed een inductielader voor een smartphone zijn intrede, net als een nieuwe Bose-audio-installatie, en herkent de camera die de automatische noodremfunctie aanstuurt, nu ook voetgangers.

Binnenin houdt Opels compacte middenklasser het ondanks al die aanpassingen nog altijd sober en klassiek – ‘saai’ volgens de enen, ‘rustgevend’ volgens de anderen. Zijn interieur biedt nog altijd voldoende ruimte voor vier en desnoods vijf inzittenden, waarbij het vooral voorin goed toeven is, dankzij uitstekende stoelen die een uitzonderlijke steun bieden (en desgewenst zelfs over een massagefunctie kunnen beschikken). De koffer behoudt zijn volume van 370 liter – een normale waarde voor dit segment.

Onder de motorkap van de compacte middenklasser uit Rüsselsheim is het sinds de facelift al driecilinder wat de klok slaat. Bij de diesels maakt een 1.5-turbo de dienst uit (met 105 of 122 pk), aan benzinezijde vinden we een kleine 1.2, eveneens met drukvoeding, en goed voor 110, 130 of 145 pk. Die drie varianten zijn echter altijd gekoppeld aan een manuele zesbak; wie niet zelf wil schakelen, kan enkel terecht bij een 1.4, eveneens met drie cilinders en 145 pk, maar dan exclusief gekoppeld aan een CVT. Alle motoren zijn trouwens nog Opel-motoren, geen PSA-krachtbronnen.

Rijgedrag

Een continu variabele transmissie krijgt vaak de wind van voren voor zijn ‘koffiemoleneffect’: onder belasting dwingt dit type automaat de motor permanent in hogere toeren. Zeker in combinatie met kleine benzinemotoren met weinig koppel kan dat een probleem zijn, maar daarvan is hier geen sprake: aangezien de 1.4-turbo zijn maximumkoppel (236 Nm) al vanaf 1.500 o/m ter beschikking heeft staan, kun je vlot met het verkeer mee zonder dat de driecilinder ooit boven 3.500 toeren hoeft te komen.

Het probleem zit hem deze keer aan de andere eind van het toerenspectrum. In zijn jacht op CO2-grammen kiest de sturing op kruissnelheid altijd voor extreem lage toerentallen. De duwband van de CVT balanceert daarbij voortdurend op de uitersten van de poelie, zodat de motor bij 70 km/u of minder nauwelijks meer dan het stationaire toerental draait. Het spreekt vanzelf dat als je dan plots vermogen vraagt, schokken in de aandrijflijn onvermijdelijk zijn.

Die lage omwentelingssnelheden geven bovendien de indruk de driecilinder compleet te verstikken – dat hoor je en dat voel je aan allerlei trillingen, tot in de stuurkolom toe. Kortom, een heel tegennatuurlijke ervaring, die ons al snel deed verlangen naar een Sport-stand. Maar helaas: die is er niet. Je kunt de pook wel in manuele modus kantelen, waarin de sturing klassieke verhoudingen simuleert, maar daar schiet je ook weinig mee op: de pook laat zich in de ‘verkeerde’ richting bedienen, en schakellepels aan het stuur ontbreken.

De hamvraag is natuurlijk of al die zelfkastijding ook wat oplevert, en of de dorst van deze Astra met andere woorden even laag ligt als zijn toerentallen. Na een week testrijden klokten we af op 6,2 l/100 km: een mooi resultaat, maar toch ietwat teleurstellend nadat de boordcomputer ons de hele tijd lang een dikke halve liter minder had voorgehouden.

Even abstractie gemaakt van dit aandrijfgeheel schudt de Astra wel een uitstekend compromis tussen dynamisme en comfort uit zijn mouw, dankzij een nauwkeurige voortrein, een aangenaam stuur en een degelijke schokdemping. Wij zouden het alleen qua velgen bij een maatje kleiner houden dan de 17-duimers met 225/45-banden van de testauto, want die tasten de filtering aan.

Verdict

De bakens verzetten doet hij niet, maar de Opel Astra blijft wel een uitstekende keuze in dit segment. In deze 1.4 Turbo-versie met CVT koppelt hij degelijke prestaties aan een aantrekkelijk verbruik, maar dat gaat wel ten koste van veel te lage toerentallen die het comfort schaden. Misschien is de combinatie van dit soort overbrenging toch niet zo’n goede match met de oneven architectuur van een driepitter...