Korte tests / Opel Corsa GSi: De blitz maken

Toen de potente OPC-versie samen met zijn 1.6-turbo van 207 pk in 2018 uit het Corsa-gamma verdween, heeft Opel die lacune opgevuld door het GSi-label opnieuw van onder het stof te halen. Maar een volwaardige vervanger voor die OPC is deze Corsa GSi niet: hij ziet er dan wel net zo vervaarlijk uit met de (valse) luchthapper in zijn neus, zijn zijschorten, zijn brede wielkasten met zeventien- of achttienduimvelgen en vooral die knoert van een dakspoiler boven aan zijn achterklep, maar voor zijn aandrijving houdt hij het bij de 1.4-turbo van 150 pk. Of anders gezegd: de Corsa GSi ziet eruit als een Ford Fiesta ST, maar is in de praktijk eerder een rivaal voor een Fiesta 1.0 EcoBoost ST Line of een Suzuki Swift Sport. Mét een radicaler onderstel weliswaar, want dat is bij deze Opel bijna linea recta overgenomen van de oude Corsa OPC, zij het dan zonder het sperdifferentieel op de voortrein. Een OPC ‘light’ dus. Wat geeft dat in de praktijk?

Bochtenheld

Neem plaats in deze GSi en je vingers gaan spontaan jeuken. Het dikke sportstuur en de optionele (en uitstekend zittende) Recaro-kuipstoelen uit één stuk zetten de toon nog voor je ook maar één meter gereden hebt. Net als de OPC voor hem is de GSi stug opgehangen: de veren zijn vrij hard en de Koni-schokdempers hebben dan wel een mechanische klep die hun stugheid permanent aanpast, maar veel vergevingsgezindheid op een slecht wegdek hoef je van dit onderstel niet te verwachten. Maar het is voor de goede zaak: in bochten is de koetswerkcontrole uitmuntend. Het potentieel van de voortrein is bovendien indrukwekkend, en je moet al echt hard gaan vooraleer je de gripgrens bereikt en je de auto geleidelijk rechtdoor voelt schuiven. Het stuur is aangenaam consistent en biedt een goede feedback, hoewel het kartgevoel van bijvoorbeeld een Mini ontbreekt – een iets directere overbrengingsverhouding had hier wonderen kunnen doen.

Geen vuurwerk

Aan het aandrijfgeheel houden we meer gemengde gevoelens over. Opel beweert dan wel dat de 1.4 Turbo hier vrijer ademt en dat het de versnellingbakspreiding ingekort heeft, maar in de praktijk weet deze vierpitter je nooit van je sokken te blazen. De prestaties zijn zeker allesbehalve belachelijk, maar een beetje leaseturbodiesel is tegenwoordig even snel: 0 tot 100 in 8,9 seconden en 28,7 seconden over de kilometer. Erger is dat deze veertienhonderd ook niet echt een sportief temperament heeft: helemaal onderin is hij wat lui, terwijl hem hoog in de toeren jagen niet echt veel zoden aan de dijk zet. Bovendien is hij gekoppeld aan een typische Opel-versnellingsbak, die traag en wat zwaar schakelt, met vrij lange halen. Niet echt ons idee van ‘sportief’... Het verbruik blijft vrij schappelijk: wij kwamen rond met 7,5 l/100 km, maar daar zaten flink wat snelwegkilometers in verrekend. In veeleisender omstandigheden moet je uitgaan van 8,5 à 9 l/100 km.

Ons verdict

Met de Corsa GSi waagt Opel zich aan een moeilijke spreidstand: zijn onderstel is dat van een raszuivere sportieveling – met alle gevolgen van dien voor de dagelijkse bruikbaarheid – maar zijn aandrijfgeheel heeft niet dat heetgebakerde temperament. In die zin belooft deze GSi-uitvoering visueel meer dan ze kan waarmaken. Hoewel we ons best vermaakt hebben aan zijn stuur, missen we toch een beetje dat wilde, uitbundige kantje dat een liefhebbershart sneller doet slaan. Of zijn we nu te veeleisend gezien de vrij scherpe prijs die Opel op de GSi plakte?