Nog niet zolang geleden gebeurde het grootste deel van mijn professionele testwerk met dieselauto’s. Net als dat van de collega’s. In sommige marktsegmenten namen ze dan ook zowat de volledige verkoop voor hun rekening, het leek haast alsof de benzineversies alleen nog voor de schijn in de catalogi stonden.
Bij Audi, Seat, Skoda of Volkswagen koos je voor een TDI, bij Renault voor een dCi en bij Citroën en Peugeot dus voor een HDi. Bij al die merken kan je vandaag nog wel terecht voor diesels, bij andere zijn ze op zijn minst voor de compactere modellen al zowat uit het aanbod verdwenen. Om redenen waarop ik hier niet meer hoef in te gaan, ze zijn u ongetwijfeld wel bekend.
Toen de sympathieke pr-dame van Peugeot me voor een eerste kennismaking met de nieuwe en inmiddels tot Auto van het Jaar uitgeroepen 208 de nog slechts in één variant beschikbare HDi suggereerde, heb ik echter geen moment getwijfeld. Eindelijk nog eens wat dieselgeronk bij het starten op een koude lentemorgen, eindelijk nog eens dat nog altijd vlotte hernemen met zelfs een hoge versnelling ingeschakeld en dus een laag toerental. Zeg maar een eerder luie rijstijl, dus.
Leuk
Wel, deze dieseltest is me zeker niet tegengevallen. Topprestaties levert de zo’n 100 pk sterke viercilinder niet, maar het maximumkoppel van 250 Nm is al vanaf een dikke 1.700 toeren beschikbaar en al snel pas ik dan ook weer mijn rijstijl aan. Wie vroeger van een benzine voor het eerst in een diesel stapte, of omgekeerd, moest altijd even wennen. We waarschuwden “overlopers” daar zelfs voor.
Dat is vandaag, met de evolutie die beide aandrijvingen de voorbije jaren doormaakten, al veel minder het geval. En toch, ik betrap er mezelf weer op dat ik nog wel een beetje dieseladept ben. Waarmee ik meteen ook het eerste pluspunt van deze Peugeot heb gevonden: gewoon het feit dat hij er nog altijd als HDi is.
Je kan kiezen tussen enkele varianten van de 1.2 op benzine én er is ook een volledig elektrische e-208, maar de Fransen hebben de diesel voor hun nieuwe model nog niet geschrapt. En guess what, er worden er in België vandaag nog zowat evenveel van besteld als van het e-modelletje op (enkel) batterijen.
Moet ik de rest van de 208-troeven nog eens opsommen? Heel snel misschien. Ik kan zijn hippe lijnenspel wel pruimen, ik ben fan van de originele i-Cockpit met het kleine stuurwiel en ik kan zeker leven met het compromis tussen rijcomfort en rijdynamiek. Al is de auto, alle evoluties van automobielen in het algemeen in acht genomen, wel niet meer dat pretgeval dat 'mijn' 205 GTi (ja, ik had er ooit eentje) lang geleden was.
Jammer
De 208 is niet de ruimste auto in zijn segment, achterin is het voor volwassenen met lange benen zelfs nogal krap. En de auto is evenmin de meest praktische, al zal Peugeot te zijner verdediging argumenteren dat het ook de functionelere 2008 in zijn catalogus heeft staan.
En zoals wel vaker in autoland, hebben voordelen ook nadelen. De i-Cockpit is hip en leuk, maar qua ergonomie toch nog niet helemaal top. Het hangt een beetje van je lichaamslengte af of je de juiste houding vindt om goed boven in plaats van door (zoals bij andere auto’s) het stuurwiel naar de meters te kunnen kijken, met hun vanaf het Allure-uitrustingsniveau standaard en natuurlijk deels zelf te configureren 3D-weergave.
Het verbruik deed me twijfelen: zou ik dat plaatsen in het hoofstukje Leuk of eerder bij Jammer? Ik kwam aan een zeker niet uitzonderlijk gemiddelde van een kleine 6 liter per 100 kilometer, maar ontdekte evengoed dat ik er met een rustigere rijstijl nog makkelijk een dikke liter afkreeg. Van een uitgebreide testrit door een collega met de 1.2 op benzine van 100 pk herinner ik me een verbruik dat echter maar zowat een liter hoger lag. Voor dat verschil hoef je het dus eigenlijk ook niet meer te doen, tenzij je echt heel vaak achter het stuur zou zitten.
Dus
De 208 is door een jury van ervaren autojournalisten uit zowat heel Europa tot Auto van het Jaar verkozen; wie ben ik om dan nog dwars te gaan liggen? Al is het aanbod in dit segment plots wel weer bijzonder aantrekkelijk geworden, met ook de sterk met de Peugeot verwante Opel Corsa, de knappe Renault Clio, de tegen de zomer verwachte nieuwe Toyota Yaris en de alvast op papier evengoed veelbelovende Hyundai i20. Maar evengoed nog klassiekers als de Ford Fiesta, Seat Ibiza en Volkswagen Polo. Ik ben haast blij dat ik niet hoef te kiezen.
En als dat toch zou moeten, zou het dan een diesel zijn? Nee, die keuze heeft enkel nog zin voor wie echt veel kilometers rijdt. Ook in het geval van de 208, wiens HDi met een vanafprijs van 20.250 euro toch 1.200 euro meer kost dan een qua vermogen en uitrusting vergelijkbare benzinevariant. En waarvoor je vooral in Vlaanderen ook fiscaal zwaarder wordt afgestraft, terwijl hij met de jaren natuurlijk ook alsmaar lager zal gaan “scoren” op de tweedehandsmarkt. En toch, ik vond het een prettig weerzien met deze HDi.
18
