Korte tests / Peugeot 504 Cabriolet (1977) - Tour de France

Geschiedenis

De door ons geteste Peugeot 503 Cabriolet stamt uit 1977, met een 2,7 liter-V6 met carburatoren van 135 pk en een manuele vierbak.  De geschiedenis gaat echter al terug tot 1969, de Coupé en de Cabriolet kwamen slechts zes maanden na de berline en dus ook gelijktijdig op de markt. Met een grotendeels nieuw en korter platform trouwens, de wielbasis was ook aanzienlijk (19 centimeter!) kleiner dan die van de berline en het interieur (achterin) dus minder ruim. En ook de looks verschilden grondig van die van de vierdeurs, zelfs de zo typische vorm van de koplampen en het knikje in de kofferklep van die laatste werden niet behouden. Waardoor je ook eerder van aparte modellen dan van varianten moet spreken.

In totaal werden er 8.185 cabriolets en 26.476 coupés geproduceerd, wat er vandaag toch al eerder zeldzame auto’s van maakt. Ter vergelijking: voor de totale 504-productie, Afrikaanse pick-ups inbegrepen, stopte de teller in 2005 bij 3.713.356 stuks. De Franse constructeur heeft na de 504 nog wel wat coupés en cabriolets gemaakt. De eerste op basis van de 406 en 407, de tweede met de kleinere 20- en 30-series als donoren. Vandaag vind je in het gamma van de Franse constructeur echter geen spoor meer van dat soort auto’s.

De klanten lusten ze niet meer, of ze moeten van Duitse origine en/of peperduur zijn. Peugeot scoort nu natuurlijk wel heel goed met zijn SUV’s, daar heeft het Pininfarina niet meer voor nodig. Er is trouwens designtalent genoeg in eigen huis, getuige de prachtige 508 die vandaag de catalogus siert. Als berline en als break, maar zou het niet geweldig zijn als ze daar toch ook nog eens een mooie coupé van durven afleiden? En nu we toch (weer) aan het dromen zijn, zelfs een cabrio. Hallo Peugeot, jullie verrasten ons vorig jaar toch al met die geweldige E-Legend-concept (foto onder)…

Rijgedrag

Het interieur van de Peugeot 504 Cabriolet dompelt je meteen onder in de sfeer van de jaren 70. Ook deze open versie had nog geen stuurbekrachtiging, in de stad en bij het parkeren is dat wel hard labeur. Maar eenmaal op de open en tijdens onze passage grotendeels verlaten wegen van dit uithoekje van Frankrijk, laat de elegante auto zich best wel vlotjes rijden. De prestaties zijn correct, ook al maakt de V6 zeker geen sprinter van de auto.

De zetels zijn opvallend zacht, naar onze huidige normen zelfs veel te zacht. Maar het is wellicht vooral de povere ergonomie die nog het meest verraadt dat dit al echte oldtimers zijn, met onder meer een bediening van de lichten en een ventilatie en verwarming die echt wel enige handigheid vraagt.