Korte tests / Renault Clio prototypetest: De revolutie zit binnenin

Wat er verandert

De nieuwe Clio rust op het nieuwe CMF-B-platform, dat voor alle compacte auto’s van de alliantie Renault-Nissan. Het is modulair en multi-energiecompatibel, dat wil zeggen dat alle soorten van elektrificatie mogelijk zijn. Het werd voor de eerste keer gebruikt voor de Nissan Micra. Ook belangrijk is dat de uiterlijk weinig veranderde Clio onderhuids een heel nieuwe, versterkte en stijvere structuur heeft, met veel gebruik van hoogresistent staal. Iedereen weet dat dit van belang is voor zowel wegligging als comfort, een bijkomend voordeel is dat het de auto ook lichter maakt: de nieuwe Clio weegt zo’n 50 kilo minder dan zijn voorganger en daar zit de koetswerkstructuur voor bijna de helft (22 kilo) tussen.

Onder de motorkap verandert ook een en ander. Als basismotor is er de atmosferische driecilinder 1.0 SCe, te verkrijgen in 65- en 75 pk-uitvoering. Dezelfde motor is nu verkrijgbaar met drukvoeding (1.0 TCe) en brengt het vermogen dan op 100 pk. De topmotor is de nieuwe viercilinder-turbo die 130 pk weet vrij te maken (1.3 TCe) en voorzien is van een partikelfilter. De basismotoren worden enkel gekoppeld aan een manuele versnellingsbak met vijf verhoudingen, bij de 1.0 TCe kan het ook een automaat zijn.

De 1.3 TCe is standaard voorzien van Renaults gerobotiseerde zevenbak EDC7. Aan de dieselkant is er de bekende 1.5 dCi, verkrijgbaar als 85- en 115 pk-versie. Hij zit altijd gekoppeld aan een manuele zesbak en is hier standaard voorzien van een partikelfilter en van een SCR-katalysator (Selective Catalytic Reduction) met AdBlue-toevoeging ter reductie van stikstofoxides en dergelijke. Voor de toekomstige elektrische varianten verwijzen we u naar het kaderstukje.

Ook op het vlak van technologie zet de Clio uiteraard stappen vooruit. Een hele rits rijhulpsystemen zijn aanwezig, van een automatische noodremfunctie (standaard) over een (actieve) spoorassistent, verkeersbordherkenning, een dodehoekcontrole of een adaptieve snelheidsregelaar (met “Highway & Traffic Jam Companion”) tot parkeerassistentie met 360-gradencamera. Automatisch groot licht is ook van de partij.

Qua connectiviteit zijn er drie niveaus. De zogenaamde Human Machine Interface werd fel verbeterd door het R-Link-systeem te vervangen door Easy-Link. Qua navigatie krijg je nu realtime info (samenwerking met TomTom), terwijl automatische updates (de eerste twee jaar) ervoor zorgen dat je altijd mee bent. Ook de interface met de auto zelf (rijhulpsystemen controleren, kiezen van rijmodi) werd verfijnd.

Hoe hij rijdt

We konden al rijden met de 100 TCe en de 115 pk sterke 1.5 dCi, nog in prototype-outfit. Van bij de eerste wielomwenteling merk je dat deze (iets compactere) Clio een stuk volwassener rijdt dan zijn voorganger. Het stuur is een stuk nauwkeuriger, de ophanging is misschien een ietsje stugger maar ook veel communicatiever, terwijl het comfort toch niet echt te lijden heeft, mede door de verbeterde stoelen.

De dieselmotor kennen we al, hij doet het even goed als voorheen en we hebben de indruk dat de geluiddemping nog meer werd verzorgd. Een revelatie is de kleine eenliter-driepitter met turbo. Dat Renault veel van deze krachtbron verwacht, is niet onterecht: hij is krachtig genoeg om de Clio vlot voort te bewegen, is ook redelijk discreet en zou volgens de constructeur slechts een mussendorst hebben. Renault verwacht dat deze krachtbron de bestseller zal worden in zijn nieuweling, toch zeker de eerste jaren.

Conclusie

De nieuwe Clio mag dan uiterlijk niet veel veranderd zijn, onderhuids is hij dat des te meer en dat voel je. Hij rijdt volwassener, verwaarloost het comfort niet en zou ook op het vlak van verbruik vooruitgang geboekt hebben. Volgend jaar komt de hybrideversie het gamma aanvullen.