Concept
Toen Toyota in het voorjaar van 2016 op het salon van Genève het doek van zijn C-HR trok, stonden velen aan de grond genageld: zijn gewaagde lijnenspel stond in schril contrast met het imago van degelijk, maar braaf vervoer dat aan de producten van het Japanse merk kleefde. Maar het bleek een meesterzet: pers zowel als klanten, allemaal vielen ze massaal voor de cross-overlook.
Nochtans heeft die coupéachtige bovenbouw ook negatieve gevolgen: het zicht rondom is op zijn zachtst gezegd niet meer dan matig. Dat heeft niet alleen te maken met de vlakke achterruit en de smalle zijruiten, maar ook met de dikke C-stijl, waarin de deurklinken ‘op artistieke wijze’ geïntegreerd werden. Mooi en origineel, maar niet leuk voor kinderen, die door het zijruitje alleen maar de lucht kunnen zien... Spijtig, want plek is er achterin genoeg.
Voorin is het veel prettiger toeven in de C-HR, met een goed geassembleerd dashboard dat origineel voor de dag komt met zijn bijna organische vormen. De smartphonegeneratie zal blij zijn dat het infotainmentsysteem sinds de facelift voor 2020 ook Apple CarPlay en Android Auto ondersteunt. Dat was meteen dé grote nieuwigheid bij de update... samen met de komst van de 2.0 Hybride, een motor die enkele maanden eerder zijn debuut had gemaakt in de Corolla.
Rijgedrag
Het nieuwe aandrijfgeheel combineert een tweeliter van 152 pk/112 kW met een elektromotor van 80 kW – samen goed voor 184 pk. Een heel verschil met de ‘oude’ 1.8 Hybride (die overigens ook nog altijd verkrijgbaar blijft), want die komt niet verder dan 98 pk/72 kW voor zijn viercilinder, en 53 kW voor de elektromotor, wat resulteert in een systeemvermogen van 122 pk. Voor de prestaties betekent dat een wereld van verschil: de C-HR 2.0 Hybride spurt officieel bijna 3 seconden sneller naar 100 km/u (8,2 in plaats van 11,0).
Ook in de praktijk is de winst goed voelbaar. Het aandrijfgeheel heeft beduidend meer punch achter de hand, en de benzinemotor hoeft dan ook minder hoog – en vooral minder lang – op toeren te worden gejaagd. Het CVT-effect is wel degelijk nog aanwezig wanneer je het gaspedaal volledig wegtrapt, maar het is hier veel minder uitgesproken dan bij de 1.8.
De keuze voor een krachtiger elektromotor, gekoppeld aan een iets grotere batterij (1,8 in plaats van 1,3 kWh), betekent ook dat de 2.0 Hybrid zijn EV-modus veel vaker aanspreekt, zodat de impact op het verbruik uiterst beperkt is. Op een zeer gevarieerd parcours kwamen wij uit op 5,6 l/100 km, een erg mooi resultaat voor een auto die hoger op zijn poten staat en leeg toch 1,5 ton weegt. Ter vergelijking, in gelijkaardige omstandigheden verstookten we met de 1.8 Hybrid amper 3 tienden minder.
Ons verdict
Geen twijfel mogelijk: de 2.0 Hybride is de betere keuze in deze Toyota C-HR. Om te beginnen sluit dit aandrijfgeheel beter aan bij het uitstekende onderstel van deze cross-over, waarin een onvermoede dynamiek schuilt. Maar de extra reserve van zowel benzine- als elektromotor is ook goed nieuws voor het dagelijkse comfort, want ze komt de rust in het interieur ten goede. En als kers op de taart is het meerverbruik ten opzichte van de 1.8 verwaarloosbaar.
- Verhouding prestaties-verbruik
-
Compromis wegligging-comfort
-
Look, sympathieke stijl
-
- Zicht rondom
-
Onaangename achterste zitplaatsen
-
CVT-effect onder belasting
-
11
