Korte tests / Volvo XC90 T8 Recharge (2020) - met grotere batterij

Concept

Een zoveelste bewijs dat de autowereld echt wel aan het veranderen is. Vroeger pronkte een SUV als de Volvo XC90 in de eerste plaats met een flinke V8 op benzine of een stevige en koppelrijke diesel, vandaag maakt hij vooral het mooie weer met een nog geen 2 liter groot viercilindertje. Weliswaar voorzien van een turbo én mechanische compressor en natuurlijk ook van twee elektrische motoren.

Eentje drijft samen met de verbrandingsmotor de voorwielen aan, de tweede zit achteraan en maakt van de XC90 T8 Recharge dus een vierwielaangedreven auto. Samen zijn ze goed voor maar liefst 390 pk en een koppel van 640 Nm. En evengoed een spurtje naar 100 km/u in slechts 5,6 seconden, niet slecht voor een bijna 5 meter lange en (leeg) 2.245 kilo zware auto met de stroomlijn van een antieke kleerkast. Maar het beste nieuws is natuurlijk dat de iets grotere batterij (11,8 kWh) nu voor een NEDC 2.0-normverbruik van amper 2,1 liter per 100 kilometer én een fiscaal heel interessante CO2-uitstaat van 47 gram per 100 kilometer zorgt. Voor de volledigheid, de WLTP-cijfers bedragen 2,5 liter en 57 gram.

Klinkt best wel geweldig allemaal, al zullen we er maar meteen bij vertellen dat de auto 84.440 euro kost. De luxueuze Inscription-uitrusting dan wel inbegrepen, de T8 Recharge komt standaard ook met zeven zitplaatsen en zelfs in die configuratie nog een kofferinhoud van 316 liter. Die zich natuurlijk tot nog veel grotere volumes (bijna 1.900 liter) laat uitbreiden, de hybride technologie heeft daar (en ook op de zitruimte) trouwens geen negatieve impact op. Alleen de benzinetank is wat kleiner geworden.

Natuurlijk komt ook deze Volvo met de bekende Geartronic-automaat, dit soort auto’s kan je niet allang niet meer met een manuele versnellingsbak bestellen. Typisch voor deze en ook andere Volvo’s is dat er voor het schakelen van R (of dus achteruit) naar D (vooruit) en omgekeerd altijd twee trekjes of duwtjes aan de hendel nodig zijn. Het went wel, maar het blijft toch vreemd.

Rijgedrag

De XC90 gaat ondertussen al een vijftal jaar mee, maar precies zijn heel sobere lijnen maken dat hij er nog niet verouderd uitziet. Nu ja, er was recent wel een kleine facelift met de gebruikelijke ingrepen (grille, bumpers, uitlaatpijpen, velgen…). Het interieur werd dan evengoed wat opgewaardeerd, ook het er nog altijd bijzonder knap uitziende infotainmentsysteem met een tabletachtig scherm kreeg wat nieuwe functies.

Dat laatste blijft wel nog steeds een “moeilijker” geval dan dat van de meeste concurrenten. De volumeknop van de audio is groot en handig, dat wel. Maar zowat alle andere functies moeten via het aanraakscherm worden bediend. Met net iets te veel menu’s en ook icoontjes die, zoals deze voor het kiezen van de aircotemperatuur, te klein zijn om nog echt handig te blijven. Wat tijdens het rijden zeker niet bedraagt tot de veiligheid, vreemd dat net een merk als Volvo daar blijkbaar anders over denkt. Voor alle duidelijkheid, qua passieve en actieve veiligheid scoort deze Volvo XC90 met een indrukwekkend pakket voorzieningen natuurlijk wel uitermate goed.

De Volvo XC90 rijdt precies zoals je verwacht, gezien zijn afmetingen en gewicht. Reken mede ook door een nog net iets te vage besturing niet op echte sportiviteit, de focus ligt zeker met de hulp van de knappe luchtvering veel eerder op comfort (met ook voortreffelijke zetels!) en het vlotjes afmalen van desgewenst heel veel kilometers.

Met dank aan een ophanging die op dat soort taken berekend is, alleen op een heel slecht wegdek toont ze enigszins haar limieten en worden oneffenheden net iets duidelijker doorgegeven. In de stad kan het dus desgewenst volledig elektrisch, het hybride systeem biedt de mogelijkheid de batterij zoveel mogelijk te sparen tot je daar aankomt. Veel verder dan een dikke 30 kilometer raak je dan echter niet, voor de benzinemotor dus weer moet bijspringen. Waardoor je in de praktijk en met een mix van diverse wegen en rijstijlen, toch nog kan uitkomen bij een gemiddeld benzineverbruik tussen de 7 en (eerder) 8 liter per 100 kilometer.

Verdict

De XC90 blijft een aantrekkelijk alternatief voor klassiekers als de Audi Q7, BMW X5 en Mercedes GLE. Eerder discreet dan opvallend, eerder tijdloos dan hip. Het hybride systeem overtuigt en stemt ook de fiscus gunstig, maar verwacht er in de praktijk toch ook geen al te grote mirakels van. Tenzij je de auto echt zowat altijd en overal (als hij niet rijdt) op het stroomnet kan aansluiten, natuurlijk. Als de meeste van je ritten dan ook nog eens heel kort zijn, heb je nauwelijks nog benzine nodig. Maar is zo'n grote SUV dan wel jouw ideale auto?