Vergelijkende test / Mini John Cooper Works GP vs Volkswagen Polo R WRC : Fundamenteel anders

Een “homologatiemodel”, zo noemt Volkswagen de straatversie van de Polo R WRC. Wie zoals wij de tijd van de échte homologatiespecials als de Ford Escort RS Cosworth, de Lancia Delta HF Integrale, de Toyota Celica GTFour en consorten heeft meegemaakt, kan niet anders dan daar even fijntjes om glimlachen. In de hoogdagen van Groep A werden de constructeurs verplicht om 5.000 auto’s te bouwen die technisch identiek waren aan de rallywagens die er later van werden afgeleid. In de praktijk gingen autobouwers echter vaak omgekeerd te werk, en zo konden de liefhebbers zich laven aan echte bommen met een tweeliter-turbomotor en vierwielaandrijving, die er ook nog eens uitzagen alsof ze rechtstreeks van de ene of de andere klassementsproef kwamen. Een tijd waarin Volkswagen met de Golf Rallye een op zijn zachtst gezegd ongelukkige poging deed om bij het kransje te horen.

Maar dat was in 1989. Het voorbije jaar reed de Volkswagen Polo R WRC in zijn ‘maidenseizoen’ de concurrentie op een hoopje. Het leverde Sébastien Ogier niet alleen zijn eerste rijderstitel en Volkswagen zijn eerste constructeurstitel op, maar deed de concurrentie ook smeken om de Polo niet té snel verder te ontwikkelen – een verzuchting waarop Volkswagen trouwens is ingegaan. De Polo R WRC voor de openbare weg – waarvan het Duitse merk 2.500 exemplaren bouwt – is echter geen doorslagje van de auto waarmee Ogier en Latvala het voorbije jaar de rallywegen onveilig maakten. Om te beginnen zit onder de motorkap niet de drukgevoede 1,6-liter die het WRC-reglement vereist, maar wel een van de Golf GTI geleende 2.0, die de kracht enkel over de voorwielen verdeelt in plaats van over de vier wielen.

In plaats van ‘homologatiemodel’ houden wij het daarom liever op een ‘(zeer) speciale versie’ van de Polo, die we confronteren met een eveneens (zeer) speciale versie van de Mini: de John Cooper Works GP, waarvan de productie beperkt blijft tot 2.000 stuks. Een met intensief gebruik op trackdays in het achterhoofd ontwikkelde versie en bovendien de snelste Mini ooit, die ondanks de technische gelijkenissen toch een heel andere auto blijkt te zijn dan de Polo R WRC. Hoe verschillend hij wel is, kun je zelfs aan de buitenkant afl ezen: tegenover de toch nog bescheiden en discrete Polo – ondanks de achttienduimvelgen, de grotere bumperspoiler, de achtervleugel en de grijsblauwe striping – plaatst Mini een potiger versie van de John Cooper Works, die met zijn aerodynamische addenda en aankledingspakket dat de luchtinlaten lijkt te accentueren, wél hoofden doet draaien.