Vergelijkende test / Tijdrit naar het Zuiden met de Mercedes EQB 250+ en GLB 200 4MATIC

Meten is weten. Dus om een antwoord geformuleerd te krijgen op de vraag hoeveel langer een EV erover doet – in vergelijking met een auto op benzine – om de voet van de Mont Ventoux te bereiken, zat er niets anders op dan achter het stuur te kruipen en die trip daadwerkelijk te maken. Enter de Mercedes EQB 250+ en de Mercedes GLB 200 4MATIC. Beide modellen delen hun basis, comfort en praktisch gemak, waardoor ze zich het best tegen elkaar af laten wegen. Ook al verschillen ze onder de kap als dag en nacht.

Start: Total, Ruisbroek – 0 km

Gemeenschap die we nog wat verder door willen trekken. Uiteraard starten beide vanop hetzelfde punt, te weten de snelwegparking in Ruisbroek. Omdat we daar zowel de EQB als de GLB hun maximale rijbereik kunnen geven middels een volle tank dan wel batterij.

Ook de finish is dezelfde. We willen vanavond aperitieven op het terras van Le Flandrien. Een gezellige bistro uitgebaat door de al even sympathieke Marnik, Els en zoon Lou. Belgen, wat verklaart waarom je er, naast de obligate pastis en rosé, ook gewoon Duvel van het vat kan krijgen.

De route wordt dan weer uitgestippeld door de respectieve MBUX-systemen (wegens identiek), terwijl we Lennen – onze huisfotograaf en voor de gelegenheid ook de bestuurder van de GLB 200 4MATIC – net voor het vertrek nog een timer in handen duwen. De drie kwartier die daar op prijken, is de verplichte pauze die hij vandaag moet nemen. Omdat, als je op vakantie vertrekt, je toch wel eens een keertje stopt, niet? Aan hem om te bepalen wanneer hij zich aan de kant zet, zolang hij op het einde maar 45 minuten heeft gerust.

Eerste stop: Reims – 214 km

Het zal uiteindelijk pas rond de middag zijn dat de GLB een eerste keer verpozing zoekt. In de EQB 250+ reden we dan al richting derde stop. Bijna twee uur nadat het startschot klonk, gaf de navigatie immers voor het eerst aan dat de 70,5 kWh aan batterijen een refill konden gebruiken. Niet dat ze leeg waren, dixit de boordcomputer konden we nog 165 kilometer verder zoemen. Maar klaarblijkelijk staat er binnen die radius niets dat sneller kan laden dan de 300 kW-paal aan de lokale Carrefour van Reims. Niet dat een dergelijk laadvermogen is vereist trouwens. De EQB 250+ trekt maximaal 112 kW aan gelijkstroom binnen.

Het Electric Intelligence – de slimme assistent die in deze met ons meedenkt – geeft aan dat we na 21 minuten laden weer op pad kunnen. Helemaal vertrouwen doen we de artificiële intelligentie nog niet, dus halen we de stekker er pas 7 minuten later uit. Met 91 procent zouden we probleemloos de volgende 193 kilometer af moeten kunnen haspelen. Zeker als dat gemiddeld verbruik van 18,6 kWh per 100 kilometer op de boordcomputer blijft prijken.

Tweede stop: Aire de Châteauvillain – 407 km

Bij de tweede stop – na 407 kilometer – hebben we ineens het hongertje gestild dat zich al even aan het manifesteren was. Eer de baguette naar binnen was gewerkt, waren we alweer 44 minuten verder. Opnieuw, langer dan gepland. Resultaat: weer een meer dan 90 procent geladen batterij. Een state of charge die echter niets veranderde aan onze route. De EQB bleef dicteren dat we net boven Lyon nog eens aan de kant moesten, ook al zou er ons dan nog quasi 150 kilometer aan autonomie resten.

Het enige dat zich – uiteraard – zag aangepast, was de tijd die we daar zouden spenderen. Om ook de laatste 256 kilometer te kunnen overbruggen zou een half uurtje moeten volstaan. Als het gemiddelde verbruik niet blijft stijgen, dat is. Met 19,8 kWh souperen we ondertussen elke 100 kilometer 1,2 kWh meer op dan in het begin. Wat we voornamelijk wijten aan de verhoogde inzet van de airco. Tja, we reizen nu eenmaal de zon achterna.

Derde stop: Aire de Mâcon – 618 km

We zitten rond de klok van drie als we voor de laatste keer deze trip de stekker terug aan de snellader hangen. Het half uur dat daarnet werd voorspeld, is uiteindelijk 27 minuten gebleken. Het gemiddelde verbruik is namelijk opnieuw gaan dalen en doet ondertussen bijna een hele kWh beter (18,9 kWh/100 km). Van hieruit is het nu in één ruk naar Bédoin. Verwachte aankomst: iets voor 18 uur. Als de avondspits mee wil. Lennen heeft gebeld. Hij is net een half uur verloren in een file bij Valence.

Maar: de laatsten zijn in deze de besten. Of minstens die met het meeste geluk. Tegen de tijd dat de EQB 250+ op de plek des onheils arriveert, is het oponthoud zo goed als weggewerkt. We lopen dan ook maar een uurtje meer achterop.

Finish: Bédoin – 947 km

Exact 57 minuten, zo blijkt het tijdsverschil als ook wij voor de laatste keer de motor stilleggen. Het is dan 17u47. Net geen twaalf uur nadat we aan onze queeste begonnen kunnen we ze al afkloppen. Met de proefondervindelijke vaststelling dat je met een conventionele verbrandingsmotor helemaal niet zoveel sneller ter bestemming bent als met een EV. Toegegeven, we hebben wat meeval gehad daar in Valence, al zou het ook zonder dat oponthoud voor de GLB uiteindelijk maar anderhalf uur hebben gescheeld. Met andere woorden, we zouden altijd op tijd geweest zijn voor het aperitief.

De kleine letters

Ondanks de verrassende (lees: positieve) uitkomst, horen er ook wel wat kanttekeningen bij het verhaal. Objectiviteit kan nu eenmaal alleen bestaan bij gratie van zijn nuance.

• Het was geen hoogseizoen: We zijn vertrokken op een donderdag, in mei. Als er al toeristen die dag met ons mee migreerden, dan behoorden ze veelal tot de derde leeftijd. Het zal in de zomermaanden anders zijn. Zowel qua publiek als qua drukte.
  
  
• De snelladers waren vrij: Zie de vorige opmerking. Aangezien er geen volk was, laat staan met een EV, stond ook het gros van de snelladers vrij op het moment dat we die nodig hadden. Geen klachten overigens wat het aantal laadstations betreft. Op elke plek stonden er minstens zes ter beschikking (op de tweede stop in de Aire van Châteauvillain waren er dat zelfs een twintigtal). Alleen kunnen we ons wel voorstellen dat die op een zwarte zaterdag meer bevraagd zullen zijn. Waarbij evenmin is gegarandeerd dat zij die voor jou aan het laden zijn, het station ook onmiddellijk vrij zullen maken van zodra dat kan. Daar hebben we in dezen eveneens het bewijs van geleverd.
  
  
• Het waren ideale omstandigheden: Klimatologisch, de temperatuur schommelde tussen 18 en 23 graden. Exact dus de marge waarbinnen lithium-ions optimaal functioneren. Wat zeker zijn effect zal hebben gehad op het rijbereik. Aangezien we nooit moesten wachten aan de laadpaal kon ook de preconditionering van het Electric Intelligence zijn ding doen. De batterijen stonden dus altijd op de ideale temperatuur toen we aan de laadpaal arriveerden, wat dan weer zijn (gunstige) invloed zal hebben gehad op de laadduur.
  
  
• Snelladen is duurder dan tanken: Lennen tankte 53,94 liter Euro 95 aan 1,99 euro/liter. Dat kostte hem 107,34 euro. Voor de EQB dokten we 106,30 euro voor 122,92 kWh aan stroom. Ondanks wat de bedragen in eerste instantie doen vermoeden, maakt dat de elektrische variant een stuk duurder dan die met benzinemotor. Ha ja, voor die inleg stonden we met de EQB in Bédoin. Terwijl de volle tank van de GLB ook nog een halve terugrit heeft gecoverd.
  
  
• De belangrijkste lader is die op je eindbestemming: Zoals gezegd hadden we met de GLB instant rechtsomkeer kunnen maken. Of een marktje bezoeken. Of de Mont Ventoux beklimmen. De EQB had Bédoin nog eens kunnen verkennen... op zoek naar een leegstaande laadpaal, want bij Le Flandrien staat er (nog) geen. Zie dus dat je minstens een vrij stopcontact hebt aan je vakantieverblijf. Is dat er niet, dan dien je daar rekening mee te houden bij het plannen van je laadsessies. Een extra stop die dan uiteraard ook je reistijd zal verlengen.