Achter de schermen / De redactie ongefilterd - Kunnen elektrische Lambo's en Ferrari's passie opwekken?

Met 'De redactie ongefilterd' willen we de kans geven aan onze redacteurs om zich volledig vrij uit te drukken over enkele actuele onderwerpen. Geen beperkingen, geen politieke correctheid, enkel hun persoonlijke opinie vanuit hun geprivilegeerde positie als waarnemer van de autosector. Deze week vroegen we hen of ze denken dat Ferrari en Lamborghini nog steeds in staat zullen zijn om passie te genereren met elektrische modellen.

Ik vind het soms moeilijk om toe te geven, maar diep vanbinnen denk ik wel dat mijn passie voor auto's niet enkel over de mechanica gaat. Natuurlijk, als het gaat om constructeurs als Lamborghini en Ferrari, die hun reputatie hebben opgebouwd rond exotische en krachtige verbrandingsmotoren (een concept dat minstens 150 jaar oud is), is het een zéér belangrijk onderdeel van de ervaring.

Maar uiteindelijk is de motor niet meer dan een van de vele onderdelen die samen het geheel vormen dat algemeen bekend staat als de auto. Ook de ergonomie, de connectie met de grond, het interieur en het design spelen hun rol. Er zijn dus nog heel wat elementen waar deze twee constructeurs het verschil kunnen maken qua passie. Voor de rest is het duidelijk dat het niet gemakkelijk zijn voor hen om zich te heruitvinden, om een nieuwe historie op te bouwen die niet meer rond de pure mechanica draait, maar om de aandrijvingskrachten in het algemeen, die in de komende jaren vooral op elektriciteit zal worden gebouwd. Laten we ze het voordeel van de twijfel geven.

Andere constructeurs overtuigen ons beetje bij beetje dat elektrisch rijden niet onverenigbaar is met emotie, rijplezier of sensaties... waarom zouden Ferrari en Lamborghini het dan niet kunnen?

Ik denk dat er een deel van de passie behouden zal blijven, maar dat er zeker ook een deel (op zijn minst tijdelijk) verloren zal gaan. Het exotische design van een supercar zal alleszins overeind blijven. Sterker nog: met de grotere vrijheid van een elektrische aandrijving qua packaging en de steeds evoluerende technieken en materialen, zullen we Ferrari’s, Lamborghini’s enzovoort krijgen met een koetswerk dat we enkele jaren geleden nog voor onmogelijk hadden gehouden.

Hetzelfde geldt voor zaken als exclusieve technologie of functies die niet mogelijk zijn op massaproductiewagens, maar wel op exclusieve modellen van enkele honderdduizenden euro’s. Om nog maar te zwijgen van de ongelofelijke prestaties die deze elektrische super- of hypercars zullen behalen.

Maar het onvermijdelijke verlies is wel het geluid en de mechanische pracht van een grote, krachtige motor. Het is iets waar ik tot voor kort nog niet zo voor vreesde: voor dagelijkse ritjes is het zelfs veel aangenamer om je met een elektromotor te verplaatsen dan in een banale drie- of viercilinder. Maar nadat ik onlangs het grote geluk had om met een Aston Martin cabriolet over de prachtige wegen in de Eifel te rijden, kwam het besef ineens dat de symfonie van een V8 of V12 binnenkort zal verdwijnen. Dit is de laatste generatie van ‘pure’ verbrandingsmotoren, in de nabije toekomst zal het simpelweg niet meer mogelijk zijn om deze ervaring nieuw te kunnen kopen.

Het doet mij hopen dat we op z’n minst voor de plezierwagens (en dan liefst niet enkel de peperdure bolides) toch iets van verbrandingsmotortechnologie en -techniek kunnen behouden, of het nu op synthetische brandstof is, of met waterstof. Natuurlijk het liefst wanneer we de energiekwestie hebben opgelost, om het ecologische geweten te sussen. Het zou oprecht jammer zijn als de hele cultuur van liefhebbers die opgewekt omkijken naar het gebrul van een sportwagen zou verdwijnen, toch?

Kan elke nieuwe evolutie nog de passie van weleer opwekken? Deze vraag keert telkens terug voor de elektrische wagen. Passie is voor mij een subtiele mengeling van stijl, innovatie, geschiedenis en prestaties. Maar ook van geluid.

Het is op dit vlak dat de elektrische Ferrari's en Lamborghini's het ongetwijfeld moeilijk zullen hebben om de puristen te overtuigen zonder V8, V10 of V12. Ze hebben al moeten leren leven met turbomotoren en SUV's, gelukkig nog zonder diesel! De evolutie gaat verder en de jongere generaties hebben waarschijnlijk andere aspecten die de nodige emotie opwekken bij een exclusieve supercar. De passie zou dus overeind moeten blijven, maar dan volgens andere criteria.

Deze merken zullen erin moeten slagen om de balans tussen passie en deugdzaamheid te bewaren om hun duurzaamheid te garanderen. Voor zij die niet kunnen leven met een geruisloos steigerend paard of een zoemende stier (met of zonder kunstmatig geluid), zijn er nog altijd de oude modellen van deze twee merken. Oldtimers waarvan de charme intact blijft!

Ja, al zal het moeilijker zijn dan voorheen. De grauw van de V-motoren maakt immers onlosmakelijk deel uit van de beleving. Als die wegvalt – of kunstmatig wordt ingevuld – zal dat zijn repercussies hebben op de geboden sensaties. Dat maakt dat de grote onbekende in deze is of Ferrari en Lamborghini er dan in zullen slagen dat gat op te vullen louter en alleen met de rij-ervaring?

Het is net bij deze merken dat de passionele en ideologische kloof tussen elektrisch en verbrandingsmotoren het grootst is... en hartverscheurend voor de fanatiekelingen. Ik zou Lamborghini en Ferrari aanraden om het voorbeeld van Porsche te volgen, door twee gamma's tegelijktertijd te presenteren, eentje op benzine en eentje op elektriciteit, tot het moment dat een voldoende groot deel van het klantenbestand al is afgegleden van benzine naar een stekker.

Het blijft wel een feit dat we iets zullen verliezen, dat spreekt voor zich. Dat de Corsa's of Peugeots 208 hun 1.2 benzine of 1.5 diesel inruilen voor een elektromotor, des te beter, het doet hen alleen maar deugd. Maar hoe vervang je een V8 of V12? Bij Lamborghini of Ferrari zit het belangrijkste net daarin: het hemelse geluid!

Ik hoop dat de Italianen hun rijke geschiedenis kunnen gebruiken om ons (op een andere manier) te verleiden met passionele creaties, niet zomaar steriele landraketten van 1.000 of 2.000 pk. Door de kunst van een mooie carrosserie een nieuw leven in te blazen, bijvoorbeeld. Een elektrische barchetta zoals een e-166 MM of zelfs een e-350 GT met een nieuwe look, dat zou tot de verbeelding spreken. En met de overgang naar elektrische modellen zullen de Italianen met een nobele verbrandingsmotor enkel maar in waarde stijgen...

Ik geloof het wel, toch in het geval van Ferrari. Een huilende V12 vervangen door een zoemende elektromotor, en toch die karakteristieke rijbeleving intact houden: dat wordt natuurlijk een moeilijke klus. Met pk’s en prestaties kunnen ze het verschil alvast niet meer maken, en dat heeft ook geen zin, als je weet dat de rapste Tesla’s al in minder dan 3 seconden van 0 naar 100 km/u gaan. Maar nieuwe technologieën bieden andere nieuwe mogelijkheden om mee aan de slag te gaan.

Als je kijkt hoeveel aandacht de Italianen besteden aan hun uitlaten, die ze bouwen als een klankkast, dan ben ik er zeker van dat ze ook met het geluid van een EV iets bijzonders kunnen, ook al zal het gans anders zijn. Ferrari heeft ingenieurs van het hoogste kaliber in dienst, die altijd innovaties omarmd hebben en die konden integreren zonder het unieke rijgevoel van hun auto’s te verprutsen; ik denk dan bijvoorbeeld aan elektronische rijhulpsystemen, halfautomaten of partikelfilters. Ik ben er zeker van dat zij ook van elektrisch rijden iets speciaals kunnen maken, net zoals Porsche heeft gedaan met de Taycan. Zolang ze maar geen gedigitaliseerde V12-klank door de luidsprekers jagen.