Blogtests / Wat vind ik van de elektrische Volkswagen ID.3?

Tenzij er een Tesla-embleem op kleefde, veroorzaakten maar weinig auto’s de jongste jaren zoveel deining bij hun lancering als de Volkswagen ID.3. Dat had voor een stuk te maken met enige grootspraak in Wolfsburg zelf, dat zijn nieuwe elektrische middenklasser al prompt tot de “Golf of de Kever van de 21e eeuw” had gebombardeerd, nog voor er ook maar één koper een voet had ingezet.

De Anglo-Saksische wereld heeft daar een mooie uitdrukking voor: ‘The bigger they come, the harder they fall’... en het internet heeft dan ook gesmuld van de haperende lancering van diezelfde Volkswagen ID.3, die door allerlei technische euvels geplaagd werd. Intussen zijn we enkele maanden verder en lijkt er licht aan het einde van de tunnel te komen, in de vorm van updates die alle bugs uit het veelbesproken infotainmentsysteem (hetzelfde als in de Golf VIII) zouden moeten halen.

Wij kregen onze testauto alvast mee met de waarschuwing dat deze vroege 58 kWh 1St Edition in Glacier White die updates nog niet gekregen had, waardoor nog niet alle functies geactiveerd waren. Het toeval wilde daarnaast dat onze testweek samenviel met een kleine winterprik. Niet meteen optimale omstandigheden voor een elektrische auto, wat de kennismaking met de Volkswagen ID.3 er alleen maar interessanter op maakte...

Leuk

Smaken verschillen, maar mij bevalt het gezicht van de Volkswagen ID.3 wel. De hoekige lijnen, de grote glaspartijen die een uitstekend zicht rondom opleveren (behalve naar achteren, waar de kofferspoiler een groot stuk van de achterruit afdekt), de bijzondere velgen en de bestickering: het plaatje klopt. Idem voor het interieur, waar de knappe sfeerverlichting en het ruimtegevoel mij (bijna) de goedkope kunststoffen doen vergeten.

Dat ruimtegevoel is overigens geen valse indruk: er is effectief veel plaats in de  Volkswagen ID.3, ook op de achterbank en zelfs in de koffer. In een uitsparing onder de vloer kun je – na wat aandringen – de kabel kwijt voor Mode 2-laden aan een stopcontact. De dikkere (en dus stuggere) ‘Mennekes’-kabel voor een laadpunt (eigenlijk belangrijker voor een EV) slingert daarentegen in de koffer. Waarom geen vak in de neus voorzien?

Onderweg heeft deze Volkswagen me niet teleurgesteld. Meer nog, wat een prettig rijdende auto is de ID.3 geworden. Door zijn lage zwaartepunt ligt hij stevig op de weg, en ook in bochten geeft zijn koetswerk geen krimp: Volkswagen heeft gekozen voor een schokdemping die elke vorm van deinen, rollen of stampen keurig tegengaat. Een gooi-en-smijtkarretje is dit zeker niet – echt hoge bochtsnelheden haal je er niet uit – maar hij voelt wel lekker dynamisch aan. En met zijn 204 pk is hij in een rechte lijn ook snel, écht snel...

Jammer

Vanwaar komt toch die misvatting dat een elektrische auto geen fatsoenlijk instrumentenpaneel zou nodig hebben? Sorry VW, maar voor mij is dat niemendalletje achter het stuur echt wel té summier; ik wil daar de boordcomputer kunnen raadplegen, zodat ik dat centrale scherm vrij heb voor andere dingen. Ook straf: nergens kun je zien in welk rijprogramma (Eco, Normal, Sport) je aan het rondtoeren bent.

Voor zijn warme lucht rekent de ID.3 standaard op een klassieke weerstand in plaats van een veel eficiëntere warmtepomp – die blijft optioneel en was niet aanwezig op onze testauto. Een misser die zich wreekt in het verbruik: bij temperaturen rond het vriespunt raakten we na een ‘koude start’ maar met moeite onder 25 kWh/100 km. In de winter even naar de bakker en terug met de verwarming aan? Reken dan maar op 30 kWh/100 km en meer... Ons algemene testgemiddelde bedroeg net geen 20 kWh, ons rijbereik schommelde tussen 275 en 320 kilometer.

Veel regen tijdens onze testweek, en dat zijn omstandigheden die heel wat spoorassistenten telkens weer in de fout blijken te dwingen. Ook die van de Volkswagen ID.3 slaagde er op een donkere en kletsnatte snelweg niet in om een feilloos onderscheid te maken tussen een volle lijn en de sporen van een voorganger, wat zich meermaals vertaalde in een brutale snok aan het stuur. Dat is altijd wat schrikken, maar die ene keer toen het gebeurde terwijl ik net met één hand op de tast was naar de volumeregeling, heeft me allicht een half jaar van mijn leven gekost...

Dus

De elektrische auto heeft me nog maar zelden ontgoocheld, en ook deze Volkswagen ID.3 58 kWh heb ik na een weekje testrijden met tegenzin weer ingeleverd. Het bewijs was er nog maar eens dat een EV de perfecte salariswagen is voor pendelaars die thuis en/of op kantoor kunnen laden. Maar Volkswagen, maak die warmtepomp eens standaard op elke ID.3. En als je dan toch bezig bent, doe dan misschien ook maar eens iets aan die holle kunststoffen van het dashboard.