Dat ik als oud-student zou gaan spreken op de school waar alles begon, streelde mijn ego. Ik had al meteen een plan van aanpak: ik zou het sympathiek houden – geen flitsende Powerpoint-presentatie en geen academische uiteenzetting. Hen gewoon vertellen hoe leuk journalistiek kan zijn. Zeker als je mag schrijven over de dingen die je interesseren, want er is niets leuker dan van je hobby je beroep te kunnen maken.
Ik zou mijn verhaal vertellen, hen aanmoedigen hun kinderdromen na te jagen en hongerig, maar kritisch naar de snel veranderende wereld te kijken. Want als journalist zit je op de eerste rij. En zo zou ik bij auto’s uitkomen, als metafoor voor de maatschappij. Ik zou hen kunnen vertellen over die keer dat ik me hopeloos vastgereden had, met een vierwielaangedreven Volvo in de Mexicaanse woestenij. Of die keer dat ik een Formule 1-wagen kon proberen of de Bugatti Chiron richting 400 km/u probeerde te duwen. Mijn voorbereiding was nauwelijks begonnen en ik was de weg al helemaal kwijt.
De schoolgebouwen bleken in de steigers te staan, waardoor ik op de oude campus moest zijn. Daar waar ik destijds – zo ergens in de Middeleeuwen – ook in de aula zat. Een likje verf, veel meer was er sindsdien niet veranderd. Behalve de journalistiek dan. Van mijn aanvankelijke enthousiasme was weinig overgebleven, want de wereld oogt anders vandaag. Minder goed, toch als je het wilt maken als journalist.
DE WAARACHTIGHEID DIE MIJN MEDESTUDENTEN-JOURNALISTIEK EN IK DESTIJDS ZO HOOG IN HET VAANDEL HADDEN, IS TEN PROOI GEVALLEN AAN INFLUENCERS, COMMERCIËLE BELANGEN EN KOUDE TECHNOLOGIE.
De waarachtigheid die mijn medestudenten en ik destijds zo hoog in het vaandel hadden, is ten prooi gevallen aan influencers, commerciële belangen en koude technologie. De geloofwaardigheid van de media staat onder druk en niemand schijnt dat erg te vinden. De journalist is van zijn schavot gevallen. Ik zou beter een cynisch betoog houden, spreken over het dagelijkse gevecht om relevant, objectief en onafhankelijk te blijven. Moest ik die studenten nu aanmoedigen of net ontmoedigen?
Er daagden minder leerlingen op dan ik gehoopt had, wellicht omdat de hoofdredacteur van een autotijdschrift weinig wervende kracht heeft bij journalisten-in-spe. Toch was ik aangenaam verrast door hun vragen en opmerkingen, want ze deelden mijn vrees voor artificiële intelligentie en sociale media. Maar waar ik vooral gevaren zie, zagen zij vooral mogelijkheden. Om iets te doen wat ze graag doen, anders en beter. Strijders, ervan overtuigd dat ze leuke en pertinente verhalen konden brengen. Nog niet besmet door cynisme.
Ik tankte energie en besloot extra te genieten van wat ik zo graag doe. Schrijven over auto’s.
BLIJF OP DE HOOGTE VAN HET LAATSTE AUTONIEUWS!
Nieuwe modellen, tests, advies, exclusieve evenementen! Het is gratis!
Nieuws
