Achter de schermen / De redactie ongefilterd - Het nieuwe design van BMW

Met 'De redactie ongefilterd' willen we de kans geven aan onze redacteurs om zich volledig vrij uit te drukken over enkele actuele onderwerpen. Geen beperkingen, geen politieke correctheid, enkel hun persoonlijke opinie vanuit hun geprivilegeerde positie als waarnemer van de autosector. Deze week stellen we de vraag aan onze redacteurs ze vinden van het design van BMW, dat volop lijkt te evolueren.

Steven Appelmans

Niet voor, niet tegen. BMW zal het me zeker niet kwalijk neem als ik stel dat het smoelwerk dat het merk vandaag hanteert nogal controversieel is. Maar om het dan ineens lelijk te noemen… Pas op, laat het zeer duidelijk wezen dat ik die gigantische grille evenmin echt mooi vind. Toch niet in de klassieke betekenis, daarvoor mist het immers de gebruikelijke symmetrie en proportie.

Alleen leert het verleden dat meningen kunnen veranderen. Nog niet zo heel lang gelden haalde BMW zich immers min of meer dezelfde toorn op de hals, toen na een nogal gewaagd uitziende 7 Reeks. Vandaag echter zou die Bangle-creatie niet misstaan in menig museum. Voortschrijdend inzicht heet dat dan

Om maar te zeggen dat tijd een onlosmakelijke factor is om schoonheid te benoemen en te vereeuwigen. Het design dient te groeien, zowel op het netvlies als in het algemene gedachtengoed. Roep dus niet te luid dat de iX een gedrocht is. Want voor je het weet, heet het cult.

Cédric Derèse

Ik ben voor! Akkoord, de nieuwste grilles van BMW springen in het oog als een vuistslag van Mike Tyson. En bij de nieuwe 4 Reeks vind ik hem een vrij hoog vliegenmeppergehalte hebben. Maar goed, wie ben ik om te doen alsof het lelijk is?

Bij auto’s is het zoals bij elk ander gebied: smaken en kleuren zijn persoonlijk en hangen af van de context en de tijd. Ik ben extatischer voor een oude Z3 dan voor de nieuwste Z4, en dat is een understatement... Maar ik zal nooit beweren dat de tweede minder stijl heeft, minder gedurfd is qua lijn of minder persoonlijkheid heeft dan zijn voorganger. Want voor mijn maat Vincent (30 jaar) is het net omgekeerd! Laten we tolerant zijn. Laat de designers risico’s nemen. Uit diversiteit komt rijkdom. En in deze tijden van risicoanalyses tot in de details, waardoor de meeste constructeurs ongezond voorzichtig zijn, waardeer ik het lef van BMW! Maar goed, over die grilles moet er wel nog eens worden nagedacht...

Kevin Kersemans

Dat de nieuwe 4-Reeks Coupé bij zijn onthulling de gemoederen beroerde met zijn konijnentandengrille, is een understatement – het lijkt er wel om gedaan. Persoonlijk vind ik het, afhankelijk van de gekozen configuratie, in real life beter meevallen dan op de eerste foto’s, en bovendien: alles went. Bij de recentste Audi’s is het single frame-radiatorrooster ook dermate uit zijn voegen gebarsten dat het haast de volledige voorpartij in beslag neemt, maar daar hoor je niemand over.

Mij zal het eerlijk gezegd worst wezen – een sappige Duitse braadworst in dit geval. Goed, de omstreden opgezwollen nieren komen misschien weinig elegant en iets te agressief over in de achteruitkijkspiegel van voorliggers (of was dat net de bedoeling…?), maar voor de rest moet ik toegeven dat ik het gelikte design van recente BMW’s wel kan smaken. Wat me daarentegen meer stoort, is dat het dermate generisch wordt toegepast dat sommige modelreeksen haast inwisselbaar beginnen te worden.

Om een 3-Reeks van een 5-Reeks te onderscheiden moet je echt wel twee keer kijken – of je meetlint erbij halen. Zelfs een 1 Reeks en een X1 zijn na een te vluchtige blik makkelijk met elkaar te verwarren, en een X3 en een X5 lijken op het eerste gezicht enkel nog qua formaat van elkaar te verschillen. Al moet ik toegeven dat je dat van een Mercedes C- en E-Klasse ook zou kunnen zeggen. Familielook oké, maar copy-paste…? Ergens is het vreemd dat BMW wel risico’s lijkt te willen nemen met die veelbesproken grille, maar niet om elk model een uitgesproken eigen identiteit te geven. Of zou dat gapende radiatorrooster misschien een pure marketingzet zijn…? Ten slotte hebben we het er hier toch alweer over, en het is bekend: there’s no such thing as bad publicity…

Yeelen Möller

Ik ben geen grote fan van het nieuwe design van BMW, al zijn het de details die mij storen, eerder dan de algemene lijn van de modellen. De 7 Reeks facelift vind ik een grote verbetering tegenover zijn voorganger, op die grote grille na. En ook de recente digitale tellers vind ik een stap achteruit, terwijl ze in de nabije toekomst nog onoverzichtelijker worden, als ik naar die van de iX kijk.

Maar hetgene wat mij het meeste stoort, is dat de grille het enige is waar we het nog over hebben als het om BMW gaat. Niet elk artikel of elke reactie erop moet over de neusgaten van de nieuwe 4 Reeks gaan. Door het enkel nog daarover te hebben, verliezen we uit het oog wat wél belangrijk is: rijden de wagens goed? Zijn ze comfortabel, dynamisch, praktisch genoeg? Kosten ze niet te veel? En volgens mij maakt BMW nog steeds steengoede auto’s, op sommige vlakken zelfs beter dan ooit. Alleen loopt de prijs, net als bij andere merken en net als de grille, steeds meer de spuigaten uit...

Alain Devos

Het was inderdaad wel schrikken toen we de eerste concepts met het grote BMW-rooster zagen. En het was opnieuw schrikken bij de foto’s van het eerste productiemodel, de X7. Gelukkig viel het in het echt meteen iets beter mee, zeker op de inmiddels ook gelanceerde 4 Coupé. Of misschien wennen die grote ‘nieren’ na een tijdje wel, dat zou ook kunnen. Hoe dan ook, het is op zich niet slecht dat een constructeur zijn designers af en toe enige vrijheid laat. Het laatste woord is sowieso toch altijd aan de klanten.

Wat de Duitse (premium)merken betreft, stoor ik me veel meer aan hoe weinig het design van het silhouet van de wagens nog evolueert. Je onderscheidt de huidige BMW 3 amper van de vorige, idem dito voor de Audi 4 en straks ongetwijfeld ook weer voor de nieuwe Mercedes C-Klasse. Het wordt vanop enige afstand trouwens ook alsmaar moeilijker om een C van een E en zelfs een S te onderscheiden. Een heel bewuste keuze van de merken, wellicht goed onderbouwd door marktonderzoek. Maar ik ben geen aanhanger van die ontwerpfilosofie.

Olivier Duquesne

Persoonlijk ben ik tegen de nieuwe designrichting van BMW – en dan vooral de grille – die mij verbaast, al is het pijnlijke effect op de foto’s minder opvallend in werkelijkheid. Het ontwerp vloeit echter voort uit de wil van BMW om gedurfd te zijn. Een gevaarlijk terrein waar andere constructeurs al op zijn vastgelopen. Om vervolgens terug te keren naar minder extravagante lijnen. Een avontuur dat al eens slecht is afgelopen in München, met Chris Bangle zijn 7 Reeks in het begin van de 21^ste eeuw. Het heeft BMW echter nooit echt in gevaar gebracht. Zal de geschiedenis zich herhalen?

Laurent Blairon

Voor of tegen, ik weet het niet. Het design van BMW maakt in elk geval deel uit van zijn tijd. Ik bedoel het ‘warrior’-design, dat zich sterk heeft ontwikkeld in de jaren 2000-2010 met agressieve lijnen, gapende luchtroosters en (te) felle lichten. Het spreekt duidelijk een bepaalde generatie aan.

Dat gezegd zijnde, de ‘ouderen’ zoals ik missen de natuurlijke charme van de oudere modellen, toen er niet werd gepoogd om agressief te doen, maar toen vooral balans, harmonie en klasse van belang waren! Dat is mijn punt: je kan wel of niet houden van het nieuwe design van BMW, maar het is echt moeilijk om het klassevol of chic te vinden. Het valt op, dat is alles.

Hans Dierckx

Die nieren zijn één ding, BMW geeft de klant wat die wil – of toch wat ze denken dat die wil: steeds brutalere en opzichtigere ontwerpen. Zoals wel meerdere Duitse autobouwers doen, ook bij Audi zie je het, bij VW en soms bij Mercedes.

Een groter probleem lijkt me dat de kwaliteitscontrole op de Münchense ontwerpafdeling laks geworden is. Je ziet aan modellen als de X4, de 2 Gran Coupé, de nieuwe M3 of de iX dat er snel moest gewerkt worden om de wilde ideeën en spectaculaire schetsen om te vormen tot een productierijp ontwerp. Het lijkt alsof er geen tijd meer wordt genomen om de kleimodellen nog eens rustig van alle kanten te bestuderen en bij te schaven. Het resultaat zijn vaak proporties die vanuit sommige hoeken ongemakkelijk op het netvlies liggen, en sierstukken met zoveel hoeken en lijnen dat ze het geheel verstoren.

Tot voor tien jaar was BMW nochtans een leidende autobouwer op dat vlak. Verschillende generaties van de 3, 5 en 7 Reeks, ontworpen onder achtereenvolgens Paul Bracq, Claus Luthe en Chris Bangle, waren doorgaans toonbeelden van sobere elegantie, met veel zorg voor die kleine en ogenschijnlijk onbelangrijke onderdelen die een ontwerp tijdloos aantrekkelijk maken. Met die mengeling van strenge Duitse vormgeving met een subtiel snufje Italiaanse zwier (de inbreng van Ercole Spada) stal BMW alle autoharten.

Onvermijdelijk moeten we kijken naar de top. In de eerste plaats naar hoofdontwerper Adrian Van Hooydonk, het is zijn departement. Maar ook naar de eindverantwoordelijken, zoals de vorige ceo’s Harald Krüger en Norbert Reithofer, die kwistig zijn gaan omspringen met de merkidentiteit die BMW zo zorgvuldig had opgebouwd.