Achter de schermen / De redactie ongefilterd – Stellantis

Met 'De redactie ongefilterd' willen we de kans geven aan onze redacteurs om zich volledig vrij uit te drukken over enkele actuele onderwerpen. Geen beperkingen, geen politieke correctheid, enkel hun persoonlijke opinie vanuit hun geprivilegeerde positie als waarnemer van de autosector. Deze week stellen we de vraag aan onze redacteurs wat ze denken van de fusie tussen PSA en FCA, met Stellantis als resultaat.

• Laurent Blairon 

Voor mij zijn er voor- en nadelen aan deze fusie. Positief is dat het een noodzakelijke zet is geweest. Als zulke allianties zich niet zouden voordoen, zouden sommige merken simpelweg niet overleven. Als het beroemde namen kan redden, en vooral hun werknemers (of er toch zo weinig mogelijk verliezen), is het een goede zaak. En zeker als daarmee verwaarloosde namen nieuw leven ingeblazen kunnen worden, zoals de Fiat Uno, of, waarom niet, een nieuwe Lancia. Een compacte luxe-SUV van Lancia zou een goede kans maken, niet?

Toch verwatert de identiteit van de merken hiermee steeds meer door het te zwaar leunen op de schaalvoordelen. En vooral als het om SUV's gaat. De algemene lijnen van de auto's worden erdoor aangetast, maar vooral de motoren worden eenheidsworst. De o-zo-noodzakelijke zoektocht naar winstgevendheid sluit ook elk passie- of iconisch model uit (cabrio, coupé). Kortom, de merken verenigen zich om steeds meer SUV's te bouwen.

• Hans Dierckx 

Het wordt voor Carlos Tavares een titanenwerk om FCA en PSA te versmelten tot een goed functionerende én succesvolle wereldspeler. Maar als je zijn parcours ziet, met de redding van PSA en de integratie van Opel, geloof ik dat hij ertoe in staat is. Maar het moet wel nog gebeuren natuurlijk; fusies zijn altijd hachelijke ondernemingen. 

In Europa kan hij de Opel-truuk toepassen op Fiat en Jeep, namelijk op basis van een degelijk PSA-platform een coherent volumegamma bouwen dat een belangrijk deel van de markt bestrijkt, zowel qua regio’s als segmenten. Ook Alfa Romeo zou daarin deels kunnen passen. In de VS kan Stellantis voorlopig steunen op de populariteit van de extreem winstgevende pick-ups van RAM, toch zolang de olieprijzen laag blijven tenminste. Die andere grote wereldmarkt, China, is een probleem. Zowel FCA als PSA stellen er al bij al weinig voor. 

De Portugese ceo beloofde al dat hij niet zou snoeien, zowel niet in de productie als in de merkenportefeuille. Dat laatste roept vraagtekens op. Gaat hij het enkel nog in Italië overlevende Lancia behouden? Wat is het bestaansrecht van wannabe-prestigemerk DS nog, wanneer je klinkende namen als Alfa Romeo en Maserati op stal hebt? En wat in de VS met zieltogende merken als Chrysler en Dodge? Zowel FCA als PSA zitten bovendien met overcapaciteit in de fabrieken: een analist becijferde onlangs dat Stellantis het equivalent van Fords jaarproductie kan wegsnoeien in de gezamelijke capaciteit, en dan nog steeds voldoende ruimte overhoudt om meer (!) auto’s te maken dan het vandaag doet. 

Mits goed bestuur, een klare visie, deugdelijke productontwikkeling en een efficiënte werking lijkt het me echter mogelijk van één plus één drie te maken. Want in dit huwelijk zit potentieel. 

• Olivier Duquesne 

Ik verwelkom dit nieuws van de grote Europese constructeurs positief. Deze fusie geeft verschillende merken de kans om te genieten van de gedeelde lasten in de R&D en de technologie aan boord. Ook al kunnen we vrezen voor enkele veranderingen. Er staan de constructeurs grote uitdagingen te wachten, vooral op vlak van geëlektrificeerde aandrijflijnen en het autonoom rijden.

Daarnaast brengt het ontwerp van stadswagens, de specialiteit van verschillende merken binnen PSA en FCA, tegenwoordig steeds grotere kosten met zich mee om te kunnen voldoen aan de veiligheids-, comfort- en emissie-eisen. Vandaar de noodzaak om samen te werken om te kunnen overleven. De fusie volgt dus de tijdsgeest. Er zouden de komende jaren zelfs nog meer fusies kunnen plaatsvinden, vooral om de toekomstige milieunormen het hoofd te kunnen bieden.

• Xavier Daffe 

Ik ben voor, wegens geen andere keuze. Met elk in hun eigen hoekje, zou de situatie onhoudbaar zijn geworden zonder de toenaderingen waarvan we getuige zijn en die noodzakelijk zijn om de kolossale investeringen te kunnen dragen die voor de deur staan bij de auto-industrie. Denk maar aan de elektrische auto's, waterstof, geconnecteerde en autonome mobiliteit, ...

En dat terwijl de markten instorten en de marges steeds kleiner worden. Besparingen in het R&D-budget, de productie, enzovoort, zijn noodzakelijker dan ooit. En ik geloof niet dat het een mislukt huwelijk wordt zoals dat tussen Fiat en GM in het begin van de jaren 2000. Tavares is van een ander kaliber en GM heeft in het verleden al zijn toenaderingen of overnames verknoeid. We zijn het trieste einde van Saab en het onvermogen om Opel winstgevend te maken op 20 jaar tijd niet vergeten. Iets waar Tavares in 2 jaar in is geslaagd!