Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart. Deze week hebben we hen gevraagd of het een goede zaak zou zijn het vermogen en de prestaties van auto's te beperken.
Ik vraag me inderdaad met name bij elektrische auto’s af waarom die zoveel vermogen moeten hebben, of toch in ‘gewone’ modellen. 408 pk in een compacte SUV als een Volvo XC40 of C40 Recharge Twin, is dat niet te veel van het goede? Waarom moet zo’n ding op hoge poten in 4,7 seconden van 0 naar 100 km/u kunnen sprinten? Je kunt je terecht de vraag stellen of constructeurs zich niet beter zouden toespitsen op het vergroten van het rijbereik dan op het uitpakken met dergelijke buitensporige vermogens. Maar anderzijds: het is niet omdat dat vermogen beschikbaar is onder je rechtervoet, dat je het ook moet gebruiken. Het is nog altijd de man of vrouw achter het stuur die de acceleratie bepaalt.
En hoe onzinnig je het ook moge vinden dat er mensen zijn die een Audi RS, BMW M of Mercedes-AMG kopen met vermogens die je amper kunt benutten op de openbare weg, laat staan in de stad, toch vind ik niet dat die krachtige modellen verboden of beteugeld moeten worden. Tot nader order leven we immers nog altijd in een vrij land en niet in een communistisch regime. Aan de aanbodzijde zouden constructeurs daarentegen van mij gerust wat aan zelfreflectie mogen doen, en zich de vraag stellen waarom ze zich zo laten verleiden tot een vermogenswedloop. Nog niet zo lang geleden was 200 pk nog indrukwekkend, tegenwoordig moet je al met het dubbele aankomen om indruk te maken, en dan nog. Maar zoals ik al zei: een beperking opleggen vind ik een brug te ver!
Het probleem zit niet onder de motorkap, maar in het hoofd dat de rechtervoet controleert. Het vermogen of de acceleratiecapaciteit beperken zal een idioot er nooit van weerhouden te hard door een kleine straat te rijden. Auto’s te sterk toeknijpen kan anderzijds het inhalen moeilijker… en gevaarlijker maken. Je verliest dan vooral de mogelijkheid om je met een duw op het gaspedaal uit een benauwde situatie te redden. Door de capaciteiten van de auto te beperken bestaat het risico dat remmen nog de enige manier is om aan een botsing te ontsnappen. Terwijl je soms een botsing kunt vermijden door eventjes te versnellen. Op voorwaarde dat je weet wanneer en hoe. Dat betekent dat je de mensen achter het stuur moet vertrouwen. En dat betekent een betere rijopleiding. Het klopt dat er tegenwoordig auto’s zijn met adembenemende acceleratiecapaciteiten. Soms tot het punt dat het ondraaglijk is voor het lichaam. Maar vaak moet de bestuurder daarvoor de sportiefste rijmodus kiezen. Dat doen op de openbare weg getuigt van weinig verstand van zaken. In principe moet je dit soort rijmodus spaarzaam gebruiken, bij voorkeur op een circuit. Het is dus geen probleem van vermogen, maar van intelligentie…
Het zou me niet deren. Want als er iets is wat ik in deze stiel inmiddels geleerd heb, is het dat pk’s zwaar overschat zijn. Natuurlijk is hard accelereren weleens leuk, maar je bent het na een tijdje ook wel beu. Het ware rijplezier zit in het chassis, en daar kan je zelfs aan een zuinig tempo van genieten. Het is niet voor niets dat de leukste sportwagens doorgaans niet meer dan 300 pk hebben.
Een pk-limiet opleggen om energie te besparen lijkt me evenwel weinig effectief. Zeker bij elektrische auto’s heeft het verbruik vooral verband met de rijstijl en met de bouw van de auto, niet met het beschikbare vermogen. Bij verbrandingsmotoren is er een duidelijkere correlatie, een motor met meer dan 4 cilinders en een grote longinhoud zal ook bij normaal gebruik iets gulziger zijn. Maar een verbod zou daar weinig aan doen, in de praktijk zien we trouwens nu al dat er amper nog zo’n auto’s in het verkeer zijn. Pk’s zijn immers peperduur.
Er was een tijd, die wie jonger is dan 20 jaar, niet kan kennen, toen het overschrijden van de symbolische drempel van 300 pk een teken van prestige en hoge prestaties was. Een waarde die vandaag bijna banaal is, zelfs lachwekkend wanneer het erop aankomt dikke SUV’s aan te drijven die vrolijk meer dan 2 ton wegen. Bovendien vereiste het beheersen van een dergelijke cavalerie in die gezegende dagen vóór de almacht van de elektronica een zekere knowhow en bracht dat de ontwikkelingstalenten van de constructeurs aan het licht. In die tijd was een van de waarden die je in een technische fiche zocht, de verhouding gewicht-vermogen, die bijna achterhaald is in de ogen van de hedendaagse automobilist, voor wie heel snel (te snel) gaan in een Porsche 911 Turbo even eenvoudig is als rondrijden in een Golf. Ik overdrijf nauwelijks.
Naar mijn mening maakt de opwaartse nivellering van het vermogen van het wagenpark, vaak ingegeven door een toename van de massa van de voertuigen en slechte marketingbehoeften, het noodzakelijk om een beetje paardenkracht onder de motorkap te hebben om je veilig in het verkeer te kunnen bewegen. Die verhouding ‘vermogen-veiligheid’ is op losse schroeven komen te staan door de komst van de elektrische auto en zijn onmiddellijke koppel, die maakt dat hij even snel van 0 tot 50 km/u of van 60 tot 120 km/u kan gaan als een overvloed aan vaak krachtigere modellen met verbrandingsmotor. Het beperken van vermogen is dus geen doel op zich.
Anderzijds zou het zinvol zijn auto's in te delen op basis van hun verhouding gewicht-vermogen en/of hun acceleratievermogen; dat zou, boven een bepaalde drempel, gepaard moeten gaan met verplichte rijvaardigheidscursussen. Maar laten we alstublieft niet de leuke, krachtige en snelle auto ‘om zeep helpen’ om pseudo-ecologische redenen die de ‘onwil’ van beleidsmakers maskeren om te investeren in rijopleidingen. Een nivellering naar beneden toe zie ik niet zitten!
BLIJF OP DE HOOGTE VAN HET LAATSTE AUTONIEUWS!
Nieuwe modellen, tests, advies, exclusieve evenementen! Het is gratis!
Nieuws
