Achter de schermen / De redactie ongefilterd - Welk merk willen onze redacteurs zien herrijzen?

Met 'De redactie ongefilterd' willen we de kans geven aan onze redacteurs om zich volledig vrij uit te drukken over enkele actuele onderwerpen. Geen beperkingen, geen politieke correctheid, enkel hun persoonlijke opinie vanuit hun geprivilegeerde positie als waarnemer van de autosector. Deze week vroegen we hen welk merk ze graag nieuw leven ingeblazen zouden zien.

Uit chauvinisme zou ik kunnen zeggen: Minerva. Maar het merk dat ik het meeste mis in het huidige landschap, is Saab. Die Zweedse constructeur beheerste de kunst om auto’s op zijn manier uit te denken. Met soms een verrassende stijl, maar de modellen waren vaak tegelijk comfortabel en efficiënt. Zoals je dat van een Zweeds merk verwacht, ging er heel wat aandacht uit naar veiligheid, maar sinds 1976 was ook de turbomotor een stokpaardje van Saab, net als later het Black Panel voor nachtelijke ritten, bio-ethanol en het contactslot tussen de voorstoelen.

Het is altijd jammer als er een automerk verdwijnt, maar de voorbije jaren deden voor de echte autoliefhebbers wellicht toch vooral het roemloze einde van Saab en de teloorgang van Lancia pijn.

Het Zweedse merk zal wel nooit meer terugkeren, Lancia krijgt van de Stellantis-directie blijkbaar wel nog een kans. Al moeten we ons daar ook niet te veel illusies bij maken, het zal dan wel om - hopelijk fraaie - koetswerkvarianten van modellen van de andere merken van de grote groep gaan. ‘Echte’ Lancia’s komen natuurlijk niet meer terug, we zien ze allicht ook niet meer op de rallypistes of de circuits verschijnen. De Fulvia, de Stratos, de Rally 037, de Delta Integrale…, het zijn (en blijven) geweldige herinneringen uit een ander tijdperk.

Het merk dat ik persoonlijk het meeste mis, is Rover. Ik hield van de originaliteit van die luxueuze, maar pretentieloze en ook betaalbare Britten. Ondanks hun wat stoffige burgerlijke kantje. Jammer dat het merk zozeer het uiteenvallen van de Britse auto-industrie heeft gesymboliseerd… Het verdwijnen van Rover, ondertussen al 16 jaar geleden, heeft bij mij een bittere smaak nagelaten. Gezien mijn leeftijd (48 jaar) heb ik de Honda-periode gekend, te beginnen met de originele 800 die de beroemde SD1 opvolgde. Een bijzonder stijlvolle berline waarmee ik me ook nu nog graag zou verplaatsen. Ik had ook een zwak voor de originele Rover 100, die zelfs als cabriolet heeft bestaan. En herinner u die schitterende 200 uit de jaren 90, als cabrio en als coupé met T-bar. Maar mijn favoriet blijft wellicht de 75, een échte Rover. Of misschien de 200 die zou worden omgedoopt tot 25, in BRM-livrei? Dat mis ik echt, die Britse originaliteit in het middenklassesegment, die vandaag de dag helemaal verdwenen is. Jammer…

Als er één merk is dat ik gereanimeerd zou willen zien, dan is het wel Saab. Omwille van hun eigenzinnigheid, maar ook omdat hun modellen zo aangenaam waren om mee te rijden, zelfs die uit de GM-periode. Ik vond ze altijd een toonbeeld van ingetogen elegantie, zonder dat er ook maar enige arrogantie van afdruipt.

Als kind van de jaren 70 maar vooral opgegroeid in de jaren 80 schuim ik wel eens Instagram af op zoek naar mooie foto’s van de 900 ‘Combi Coupé’ – het hoeft zelfs niet eens een Turbo te zijn. Ik herinner me ook nog uitstekend de 9-3 Break 1.9 TTiD met Hirsch-tuning waar ik ooit een test over heb geschreven, en die ik na afloop van de testweek met erg veel tegenzin terug aan de invoerder overhandigde. Maar ook hun laatste verwezenlijking, de 9-5 op basis van de Opel Insignia, vond ik bijzonder smaakvol, en al zeker de breakversie ervan waar maar een handvol exemplaren van zijn gebouwd vooraleer het merk ten onder ging. Eeuwig zonde…

Zonder enige twijfel: Lancia! Ik denk aan de Stratos, de Beta Montecarlo en de Delta Integrale uit de jaren 70, 80 en 90 waarvan ik als kind een poster aan de muur had of een miniatuur op de kast… En ik vraag me nog altijd echt af hoe zo’n vernieuwend, karaktervol en emotierijk merk op zo’n korte tijd is kunnen verdwijnen. Maar het is bekend dat Stellantis op het punt zou staan het te reanimeren. Al was ik er na een laatste test van de Ypsilon van overtuigd geraakt dat het wellicht beter was om Lancia toe te voegen aan het lijstje van verdwenen merken. Kortom, als het merk dan toch terugkeert, weet dan dat mijn verwachtingen hoog zullen zijn en dat ik niet tevreden zal zijn met een Citroën con una nuova griglia en Poltrona Frau-stoelen…

Persoonlijk zou ik Saab graag een comeback zien maken, uit puur sentimentele redenen. Het was wijlen mijn stiefvader zijn favoriete merk, en ik heb leren rijden achter het stuur van een Saab. Ik weet enkel niet onder welke vorm het merk zou moeten terugkeren. Een elektrische herlancering ligt voor de hand, maar de juiste identiteit bepalen wordt extreem moeilijk. Toch voor iemand die er niets van snapt, zoals ik. Volvo heeft al de veilige Zweedse identiteit in handen, terwijl zustermerk Polestar het eigenzinnige en luxe randje heeft. Een goedkoper alternatief, dan, met eigenzinnige maar praktische snufjes en een nostalgisch design? Wie weet.

Volvo mag zichzelf van mijn part trouwens ook eens heruitvinden, of toch op z'n minst herbronnen in het elektrische tijdperk. De veiligheid en het Zweedse design staan nog steeds overeind, maar de betrouwbaarheid en relatieve betaalbaarheid van vroeger zijn ver te zoeken. Laat staan het praktisch gemak. Ik weet het, dat zijn geen sexy eigenschappen meer die klanten naar de showrooms lokken, maar het zijn wel de zaken die klanten transformeren tot liefhebbers van een merk. Iets dat weleens waardevol zou kunnen worden, wanneer autobezit steeds minder een must wordt...

Ik zou graag de heropleving van verschillende mythische merken zien. Al deze merken hebben gemeen dat ze modellen produceerden die passie uitstraalden en hun bestuurders in vervoering brachten, zonder dat ze waanzinnig veel geld kostten. In deze categorie van voertuigen, was één land vruchtbaarder dan de anderen: Engeland met zijn beroemde roadsters. De meeste van deze merken zijn sindsdien verdwenen. Dit is het geval voor MG (dat nog steeds bestaat maar niets meer te maken heeft met wat het vroeger was), Austin-Healey, Elva, TVR (waarvan de wedergeboorte nog steeds op zich laat wachten), Sunbeam, Allard, AC, Triumph (dat nu alleen nog maar motorfietsen produceert), enz., en ik zal er nog enkele vergeten.

Het is dus meer een type voertuig dan een specifiek merk dat ik graag zou terugzien, dat van kleine, toegankelijke achterwielaangedreven voertuigen die uitsluitend gericht zijn op rijplezier.