Autosalon Frankfurt 2017 / IAA 2017: onrust

De Internationale Automobil Ausstellung in Frankfurt blijft groot. Gisteren, tijdens de eerste persdag, legden we exact 19,5 km af als we onze app stappenteller mogen geloven. Maar Frankfurt wil ook altijd groots zijn, aangestuurd door de Duitse grote drie die hier, voor eigen publiek, een tweejaarlijks statement willen maken dat kan tellen. En toch was het deze keer niet groots, er sluimerde iets, als je wat dieper groef, stootte je op… onrust, een algemeen gevoel van onbehagen.

Signalen 

Zo was er Audi, dat voor het eerst in jaren geen eigen, grandioos paleis installeerde op het  grote binnenplein voor hal 3, maar daar zelf mee introk, samen met alle andere merken van de Volkswagengroep. Als een soort boetedoening voor Diesel- en andere gates?

Zo was er de afwezigheid van heel wat merken, Volvo op kop, maar ook bijna de hele Fiat-groep, Nissan en Mitsubishi, Peugeot en DS, Aston Martin, Rolls-Royce en anderen. Zij twijfelen aan het nut van hun aanwezigheid in het financiële hart van Duitsland als ze echt niks wereldschokkend te tonen hebben. Bij Rolls-Royce was er trouwens wel nieuws, maar de nieuwe Phantom mocht enkel een bescheiden optreden maken in het grote BMW-paleis, tijdens de persconferentie van de groep, en verdween dan weer gezwind in de coulissen.

Er was uiteraard ook positief nieuws: Renault trok verfrissend de aandacht met zijn huis op de stand, verschillende Chinezen toonden hun nieuwe producten die er tegenwoordig verre van belachelijk uit zien, op zowat elke stand werd je overspoeld met een of meer nieuwe, elektrisch aangedreven modellen, met de stellige belofte dat er more to come is, de grote Duitse drie toonden hun technologische kunnen. Tuners en carrossiers zetten hun beste beentje voor om de kapitaalrachtige Duitse klant  te verleiden. Maar er knaagde iets. 

Kantelpunt 

Als we een aantal CEO’s die we spraken mogen geloven staat de auto-industrie voor een kantelpunt. Er zich van bewust dat ze het zelf voor een stuk geprovoceerd hebben (Dieselgate, etc.) constateren deze bedrijfsleiders dat de regelgevende overheid het geweer van schouder heeft veranderd. Waar vroeger moest voldaan worden aan de normen, op om het even welke (uiteraard legale) manier, dat was zelf geen topic, zien we nu dat de overheid zelf de te kiezen weg uitstippelt voor die constructeurs. En die zal elektrisch zijn, wat er ook moge gebeuren.

Op die manier wordt de wetenschappelijke verantwoordelijkheid voor een schonere omgeving overgeheveld van de R&D-centra van de constructeurs naar de regulerende overheid. Met als achterliggende vraag: als er in de toekomst( nabij of ver) hindernissen opdoemen die aantonen dat het elektrische verhaal niet louter positief is/kan zijn, wie zal dan de verantwoordelijkheid dragen? Waarschijnlijk niet de politici, die wel al te snel hun handen in onschuld/onwetendheid  zullen wassen. Het zal de (ietwat ontredderde) constructeur zijn, die zonder twijfel het ultieme reddingsplan zal doorfactureren naar de gebruiker. U en ik dus. Meer dan een reden om ongerust te zijn…