Lifestyle / De garage – Lotus 2-Eleven

Aan een referentiekader ontbreekt het Werner Coeckelberghs uit Meensel-Kiezegem niet. “Ik heb het geluk gehad om al veel sportauto’s op circuit te kunnen testen”, klinkt het dankbaar. “Ze worden met het jaar sneller, maar ook makkelijker en afstandelijker, wat niet per se is wat ik in een weekendauto zoek.”

Met de zonderlinge Lotus 2-Eleven is Werners queeste om verschillende redenen in een sabbatical beland. “Om te beginnen is dit een redelijk unieke uitvoering die – op de sequentiële zesbak na – alle kenmerken van de GT4-racevariant heeft: een brandstofzak van 70 liter, ingebouwd blussysteem, een race-ECU en natuurlijk die opvallende rolkooi over een Tillett-carbonkuip met meerpuntsharnas.”

Veel bekijks

Dat zo’n ontsnapte koersauto gehomologeerd is voor straatgebruik en doodleuk op kenteken staat, kunnen de meeste toeschouwers maar moeilijk vatten, en Werner heeft dan ook altijd veel bekijks. Toch gebruikt hij de Lotus vooral op trackdays in binnen- en buitenland, met het Circuit des Ecuyers achter Reims als favoriete weekendbestemming.

“Francorchamps is natuurlijk knap, maar net te snel voor de 2-Eleven, die zijn beste werk onder de 200 km/u doet.” Dankzij 260 pk voor maar 690 kilogram wagengewicht zijn de sprintcijfers nochtans fenomenaal, zoals de 0 tot 160 km/u-tijd van 8,9 seconden bewijst. Maar ook dat vat de essentie van deze special volgens Werner niet helemaal.

Vederlicht

“Zelfs in vergelijking met een Elise of een Exige voelt de 2-Eleven vederlicht aan, wat de beleving nog intenser maakt en tegelijk  de gebruikskosten mildert. Dat je er ook nog eens van en naar het circuit mee kunt rijden, is de kers op de taart.”

Bovendien is de 2-Eleven lang niet zo oncomfortabel als hij eruitziet, mits je tenminste lenig genoeg bent om door de kooi achter het stuurtje te kruipen. Luxe-items zoals deuren heeft deze exclusieveling namelijk niet. Het enige waar de 41-jarige fietsspecialist voor vreest, is averij. Vervangstukken zijn schaars tot onbestaande, waardoor onze eigenaar op circuit altijd wat extra marge laat.

“Zelfs voor een eenvoudige koplamp moet je veel geduld en nog meer centen overhebben, wat dan weer het nadeel is van zo’n beperkte productie.” Niet rijden is evenwel geen optie voor Werner, want daarvoor stuurt zijn 2-Eleven veel te plezant. Light is nu eenmaal right volgens de Chapman-doctrine, vandaag misschien zelfs meer dan ooit.

Foto's: © Dennis Noten