Mobiliteit / VERKIEZINGEN 2019: Conclusie: de mobiliteit, de nieuwe inzet bij de stembus

CONCLUSIE

Opvallend is dat haast alle Vlaamse partijen in hun analyse van de mobiliteit en de verkeersproblematiek bij dezelfde problemen uitkomen. De drie pijlers waaraan gewerkt moet worden, zijn voor alle partijen dezelfde: de fileproblematiek moet aangepakt worden, het openbare vervoer moet versterkt worden, en de infrastructuur voor wat we ‘zachte mobiliteit’ kunnen noemen – in de eerste plaats fietsers – moet danig verbeterd en uitgebreid worden.

De verschillen duiken (uiteraard) op bij de remedies voor die problemen. Als je het op de as links-rechts bekijkt, pleiten de rechtsere partijen (die de afgelopen jaren mee regeerden) voor een zogenoemde combimobiliteit, waarbij de auto zeker niet vergeten mag worden: niet alleen de kwaliteit van het bestaande wegennet moet opnieuw beter, de zogenaamde missing links in die weginfrastructuur moeten ingevuld worden. Aan de salariswagen wordt bij hen nauwelijks geraakt, tenzij op lange termijn (zeer langzame uitfasering). Wel wordt die salariswagen gebruikt om het wagenpark versneld groener te laten worden.

Aan de linksere en groenere kant van het partijspectrum wordt duidelijk meer het accent gelegd op investeringen in openbaar vervoer. Sommige partijen verwijzen naar de desinvestering van de voorbije regering en pleiten voor forse inspanningen om het openbaar vervoer weer performant en beschikbaar voor iedereen te maken, ja zelfs, het gratis aan te bieden…

Het rekeningrijden is door de recente bocht van 180 graden van N-VA-minister Ben Weyts op de lange baan geschoven. Iedereen vindt het nog een interessant idee, maar niemand durft het te promoten als de automobilist daardoor meer zal moeten betalen dan nu (wat uiteraard de bedoeling is als je het verkeer wilt sturen en de files wilt verminderen). Eventuele maatregelen in die zin moeten trouwens voor de meeste partijen op federaal of zelfs Europees niveau genomen worden, enkel ‘confederalist’ N-VA en voor een stuk CD&V stribbelen hier tegen. Die laatste partij heeft het over ‘subsidiariteit’ in de regelgeving: de beslissingen nemen op het niveau dat het beste past bij de aard van te nemen maatregelen.

Het volledige dossier ontvangen >>