Vrije tijd / Zomerreeks - Anders rijden: op weg met de kaart

Berg je gps dus op en haal die (oude) wegenkaart van onder het stof op je bureau of onderaan in het opbergvakje. Of nog beter: koop een nieuwe. Kies een bestemming uit en er naartoe zonder koste wat het kost gemakshalve de autosnelweg te nemen. Stippel na een eventuele rit naar de startplaats via de snelweg een route uit via nationale en regionale of secundaire wegen. Of ga op zoek naar binnenwegen en ontdek ongeziene landschappen. Een leuke uitstap met de auto om met z'n tweeën van te genieten.

Een kaart kiezen

Een goede wegenkaart is een kaart met een voldoende grote schaal voor een volledig overzicht van de wegen en een duidelijke wegencategorisering. Ze moet ook gebruiksvriendelijk zijn. Een wereldatlas of een landkaart van 5 op 3 meter zijn dus niet aangewezen. De ideale schaal is 1/100.000 of 1/200.000. Op een doeltreffende wegenkaart is de grootte van de wegen ook met opzet beklemtoond, opdat ze beter zouden opvallen. Om door steden te rijden, gebruik je beter een gedetailleerder plan (minimaal 1/50.000) of baseer je je op de verkeersborden of je oriëntatievermogen.

Leren kaartlezen

Om kaart te lezen, is het belangrijk de voornaamste kleurcodes en symbolen te kennen. Het volstaat om even de legenda te raadplegen om goed voorbereid te zijn en kastelen, kerken, parken, meren, uitzichtpunten, pittoreske wegen, toeristische sites, steile hellingen enz. te herkennen. In de auto heeft iedereen zijn eigen methode: het noorden bovenaan of de kaart meedraaien volgens de bewegingen van het stuur. Als bijrijder de weg met de wijsvinger meevolgen, is ook een goede oplossing. Hij moet dan natuurlijk ook de weg in de gaten houden om de volgende kruising niet te missen.

Teamwork

Alleen op weg vertrekken met een wegenkaart vergt concentratie en geheugen. Het is ook nodig om regelmatig te stoppen om je positie te bepalen. De kaart op je knieën of op het stuur leggen is om veiligheidsredenen uit den boze. Het is aangenamer om samen te werken en meestal ook leuker met wat discipline. En de weinige misverstanden zoals "Ik had gezegd: rechtsaf" of "linksaf, nee rechtsaf, nee toch linksaf" ofwel "euhm... daar moest je afslaan" en de eindeloze "ik had het nochtans gezegd" zullen leuke herinneringen opleveren of misschien zelfs een sketch op de volgende barbecue met vrienden. Het voornaamste is tenslotte plezier maken. Het is de taak van de bestuurder om rustig zijn twijfels over de te volgen weg te uiten en die van de bijrijder om hem zo goed mogelijk te begeleiden, zonder zich op te winden.

Wegwijzers

De bestuurder moet de aanwijzingen van zijn helper niet blindelings vertrouwen. Hij kan gebruik maken van de wegwijzers - die sinds de komst van de gps steeds schaarser zijn geworden - om zijn positie te bepalen en de juiste richting te kiezen. De bijrijder moet lang genoeg op voorhand de steden en dorpen aangeven die op de weg liggen of die de bestuurder moet volgen, net als het type weg en de oriëntatiepunten. Anticiperen en communiceren zijn essentieel in de cockpit. Zo vermijd je ook discussies over de kleur van het behangpapier, de toespraak van de premier of de laatste grap van deze of gene collega.

Update tijdens de pauze

De bedoeling van dit uitstapje met de kaart is eerst en vooral genieten van je auto en van een pittoreske en/of gastronomische trip. Elke pauze, om het uur of om de twee uur, is een gelegenheid voor een stand van zaken van het parcours en een bespreking van het vervolg van de reis met de te bezoeken bezienswaardigheden. Het is ook het moment om de plaatselijke bewoners om advies te vragen, met de toevallige voorbijganger als joker voor gevallen als 'Waar zijn we nu verzeild geraakt?' En voor wie gehaast is op de terugweg: op de kaart staan ook de snelwegen en autowegen. En als je echt de weg kwijt bent, dan is er nog de gps. Maar alleen in uiterste nood.