Vrije tijd / Zomerreeks – De grote uitvindingen van de automobiel: de ruitenwisser

In 1902 tijdens een winterse tramrit in New York krijgt Mary Anderson het idee van de ruitenwisser. Ze ziet hoe de trambestuurder zijn hoofd door het venster moet steken om iets te zien omdat zijn voorruit bedekt is met ijs. Ze denkt dat een kleine ‘bezem’ op de ruit die je van binnenuit kunt bedienen zal toelaten om gemakkelijker te zien. Terug thuis bedenkt ze een concept dat ze laat ontwerpen door iemand die ze heeft ingehuurd. Daarna neemt ze in november 1903 een patent op de handmatige ruitenwisser, maar slechts voor zeventien jaar. Tijdens de periode van de licentie lijkt geen enkel bedrijf geïnteresseerd in haar uitvinding. Ze zien er geen commerciële mogelijkheden in. Nochtans wordt dit accessoire – een simpel stuk hout met een rubberstrook verbonden met een hendel – op bepaalde voertuigen aangeboden. Maar vanaf 1922 (kort na het verstrijken van het patent) besluit Cadillac om dit standaard te monteren.     

Ingenieuze actrice

in 1916 besloot een andere uitvindster (en komische actrice) Charlotte Bridgwood om de ruitenwisser te motoriseren, ze was het moe om de ruitenwisser altijd met de hand te moeten bedienen. Ze patenteerde het idee in 1917. Maar helaas kon ze bij gebrek aan middelen het patent niet verlengen tot na 1920. Dat kwam zowel Cadillac als Mary Anderson goed uit. Leuk om te weten: Florence Lawrence, de dochter van Charlotte Bridgwood, zou een van de eerste filmsterren uit Hollywood worden en het is ook zij die de automatische signalisatiearm zou uitvinden, de voorloper van de richtingaanwijzers en de remlichten. Met deze ‘arm’ moest je als bestuurder aangeven dat je wilde afslaan of remmen.

Luchtcollector

De ruitenwissers ondergingen veel evoluties. Meerdere patenten volgden elkaar op, waaronder een systeem van een automatische ruitenwisser van de broers Folberth in het begin van de jaren twintig. De wisser werd geactiveerd dankzij de luchtcollector van de motor en nam na aankomst vanzelf een positie in aan de zijkant van de voorruit. De wisser kwam weer in beweging dankzij de lucht van de collector. Dit mechanisme had wel als nadeel dat de wissnelheid afhankelijk was van de snelheid van de auto. De bestuurders wilden in de jaren dertig een regelmatige en voortdurende beweging en daarom verdween het systeem al snel.

Met interval

De ruitenwisser met elektromotor veralgemeende na de Tweede Wereldoorlog. In 1963 vond Robert Keans het systeem van de ruitenwissers met interval voor weinig neerslag. Hij bundelde zijn kracht met Ford, dat zich echter het systeem toe-eigende. Na een jarenlange juridische strijd, die hem trouwens ook zijn huwelijk kostte, werd hij eindelijk erkend als geestelijke vader van deze uitvinding. Dat verhaal werd in 2008 verfilmd in Flash of Genius. Intussen zijn ruitenwissers steeds doeltreffender geworden, zowel de wisser zelf als de bewegingen op de ruit. Sinds het einde van de jaren negentig verscheen ook de regensensor, die de wissers activeert zodra druppels op de voorruit vallen. Die vind je sinds begin van de 21^ste eeuw in heel wat auto’s terug. En binnenkort wordt het ongetwijfeld mogelijk om ze met je stem te bedienen.