De XE doet niet wat Jaguar ervan verwacht: verkopen. Dat hij het moet opnemen tegen populaire jongens zoals de Audi A4, de BMW 3 Reeks en de Mercedes C-Klasse helpt natuurlijk niet, toch heeft de Britse constructeur ook in eigen boezem moeten kijken. De XE haalde simpelweg niet het kwaliteitsniveau dat je van een premium berline verwacht.
Dat probeert Jaguar nu recht te zetten met een doorgedreven facelift; de veranderingen beperken zich niet tot een blitsere koplamp of een aangepast zetelmotiefje, Coventry heeft zowat alle onderdelen tegen het licht gehouden en proberen verbeteren. Wat levert dat op?
Ik ging op pad met de Jaguar XE P250, op de achterwielen aangedreven door de 250 pk sterke 2 liter-turbobenzine van de Ingenium-familie. Het was een R-Dynamic, wat impliceert dat de testwagen een sportievere aankleding van zowel het koetswerk als het interieur combineert met een iets sportievere afstelling van het onderstel.
Leuk
Hoewel het interieur een kwaliteitsinjectie krijgt, kan de Jaguar XE moeilijk verstoppen dat hij al enkele jaren meedraait. Maar de combinatie van het nieuwe sportstuur, de digitale tellerpartij en de hoge middentunnel (met klassieke pook, de draaiknop is verdwenen) geeft je wel een bijzonder gevoel. Alsof je in de auto zit, zoals bij een sportwagen. Niet erop, zoals bij de meeste SUV's tegenwoordig.
De facelift doet het design duidelijk deugd. Al ben ik vooral fan van de felblauwe kleur; Caesium Blue in Jaguar-jargon. Die tint past perfect bij de spitse koplampen, de zwarte velgen en de twee gesplitste uitlaatpijpen. Ik zeg nee tegen "50 shades of grey".
Ook als R-Dynamic blijft de Jaguar XE een comfortabele auto. Maar trap deze roofkat op zijn staart en hij gaat klauwen, zoals een achterwielaangedreven berline dat hoort te doen. Anders dan bij zoveel concurrenten is rijplezier geen hol begrip geworden.
Jammer
De centrale multimediamodule beschikt over alle functies die ik nodig heb en laat zich eenvoudig bedienen; juist jammer dat er wat vertraging zit op de bediening van het aanraakscherm. En dat ga je nodeloos dubbelklikken, zie je langer naar het scherm dan eigenlijk nodig is en ga je je toch wat ergeren. De Jaguar XE smeekt om een snellere processor.
Strakkere lichtunits, nauwer aansluitende koetswerkpanelen en een opgefrist interieur, Jaguar heeft de XE flinkt aangepakt. Maar het blijft een facelift, dus aan de blauwdrukken kan je weinig doen. De achterbank blijft te krap en de toegang tot de koffer te nauw. En een breakversie had ik ook kunnen smaken.
De 250 pk sterke 2 liter-turbobenzine jaagt deze Jaguar XE in 6,5 seconden van 0 naar 100 km/u en naar een topsnelheid van 250 km/u. Meer dan snel genoeg, alleen voel je dat niet. Dat de vierpitter niet meteen prettig klinkt en de achttrapsautomaat nogal lui van verzet verandert, helpt de zoektocht naar sensaties evenmin.
Dus
Ik was en blijf een fan, want ik vind de vernieuwde Jaguar XE leuker om naar te kijken en even prettig om mee te rijden. Spelen die argumenten geen rol, dan krijgt de Brit het moeilijker. Want het is nog steeds geen allemansvriend, eerder een meerwaardezoeker.
15
