Blogtests / Wat vind ik van de BMW M340i?

Noem het een wolf in schaapsvacht, deze M340i. Een zwart schaap, in mijn geval. En niet alleen omwille van zijn donkere lakkleur. Deze BMW doet het zonder de agressieve looks van de nieuwe M3 die München momenteel klaarstoomt, maar komt met zijn 374 pk sterke zes-in-lijn en aangepaste sportonderstel wel in de buurt van het rijplezier dat die op stapel staande M-versie belooft. Eigenlijk volstaat de M340i ruimschoots. Toch?

Leuk

De zes-in-lijn van de BMW M340i doet het zonder hybride assistentie, zelfs van een 48V-systeem of actieve cilinderuitschakeling is geen sprake. Kan dat nog wel anno 2020? Vandaar die opmerking over het zwarte schaap. Gek eigenlijk, hoe dat soort gedachten zelfs bij verstokte petrolheads beginnen te spelen. Dat neemt niet weg dat er een heerlijke 3-litermotor tussen de voorwielen ligt. In deze BMW komt de koppelrijke krachtbron beter tot zijn recht dan in de Toyota GR Supra.

De 3-Reeks mag zich nog steeds een van de best sturende en leukst rijdende berlines van het marktaanbod noemen. En de M340i stuurt nog wat beter en rijdt nog wat leuker. De vierwielaandrijving heeft me geen seconde gestoord, qua karakter blijft deze BMW een achterwielaangedreven auto en in slechte weersomstandigheden zorgt de xDrive alsnog voor een extra vangnet.

Niet iedereen op de redactie is het met mij eens, maar ik vind het interieur van de BMW 3 Reeks best geslaagd. Alles staat waar het moet staan, zodat je nooit naar een hendel of een knop zoeken moet. Ook de multimediamodule is logisch opgebouwd, met een duidelijke structuur van de menu's en de tabbladen. En je zit ook bijzonder goed in de M340i, wat voor iemand die richting 2 meter gaat extra belangrijk is.

Jammer

Tijdloos is echt geen enkele look, zelfs niet die van een 3 Reeks. Ook al denken ze in München van wel. Heel eerlijk, ik ben er een beetje op uitgekeken. Mijn beroep als autojournalist zou garant moeten staan voor een kennersoog, maar ik moet toegeven dat ik de jongste generaties van de 3 ook niet meer zo makkelijk uit elkaar kan halen. Gewoon omdat er uiterlijk nauwelijks wat aan verandert. Of omdat het lijnenspel me niet meer boeit.

En dat er ook geen manuele versnellingsbak meer beschikbaar is? Een gemis, vond ik aanvankelijk. Maar zodra ik de M340i de sporen kon geven, herinnerde ik me weer waarom ik me graag een grote fan van de Steptronic-achttrapsautomaat noem. En niet alleen omdat je sneller schakelt met peddels dan met een klassieke pook. Natuurlijk heb ik de launch-controlefunctie geprobeerd, maar de bediening is nogal complex. Het helpt je wel in 4,6 seconden van 0 naar 100 km/u...

Voor de rest valt er natuurlijk nauwelijks iets negatiefs over deze auto te vertellen, of het zou over zijn bangelijk hoge prijs moeten zijn. En de al even dure opties, want voor 66.550 euro beschik je absoluut nog niet over alle luxe en aanverwante snufjes die je voor dat bedrag zou kunnen verwachten.

Dus?

Ik blijf natuurlijk wél heel benieuwd naar de volgende M3. Want deze M340i is dan wel een geweldige berline, met een fantastische motor, een scherpe rijdynamiek en een uitstekend remsysteem, een echt beest is deze BMW toch niet.