Het is zomer; ideaal voor een kort tripje naar Zeeland in een elektrische auto. AutoGids-redacteur Olivier Duquesne reed naar de 'pannekoekenmolen' met de Skoda Enyaq iV. Wat vond hij leuk en wat jammer?
We hebben allemaal zo onze eigen plekjes waar we graag naar terugkeren. Voor ons is dat een ‘Pannekoekenmolen’ op een eiland in Zeeland. Voor de unieke pannenkoeken, maar ook voor de sfeer. En deze keer gaan we erheen in een elektrische auto. Meer bepaald de Skoda Enyaq iV 80xmet 265 pk en een accucapaciteit van 82 kWh (waarvan 77 kWh nuttig). Het laadvermogen bedraagt maximaal 135 kW.
Vanuit Waals-Brabant, het vertrekpunt van onze reis, ligt het dorp Burgh-Haamstede op 180 km afstand. Bij ons vertrek, zonder de mogelijkheid om thuis op te laden, is de batterij nog voor meer dan 90% vol dankzij een laadsessie de dag voordien. Goed voor zo’n 350 km volgens de boordcomputer. Dankzij de optionele warmtepomp kan de rit worden afgelegd in een – overigens ruim – interieur van 20 °C zonder al te veel actieradius te verliezen.
Leuk?
Maar dat maximale bereik is toch niet houdbaar. Vooral niet bij 120 km/u. Zodra je de Nederlandse grens bent overgestoken, moet je echter vertragen tot 100 km/u, overdag de maximumsnelheid op de Nederlandse snelwegen. Een goede manier om je bereik een beetje te vergroten in dit land, waar nochtans veel laadpalen zijn. Je vindt er trouwens op elke snelwegparking, ook snelle. Daar hoeven we ons dus nog geen zorgen over te maken: voorlopig brengt de Enyaq ons naar de molen zonder dat we moeten stoppen om stroom te tanken.
En op de parking is er een ‘langzame’ laadpaal. Niet genoeg om op te laden voor de terugrit, want we hebben meer dan de helft van de batterijlading opgebruikt, maar aangezien we van plan zijn een dessert te nemen en nog wat te gaan shoppen, zullen we met het goede anderhalve uur ter plaatse in ieder geval enkele tientallen kilometers kunnen recupereren. Dat is dan toch al dat.
In plaats van meteen terug te rijden naar Waals-Brabant besluiten we, optimistisch over de laadmogelijkheden in Nederland, koers te zetten richting Knokke voor een strandwandeling en een portie mosselen-met-friet op de dijk. Maar eerst moeten we over de indrukwekkende Oosterscheldekering van het Deltaplan. Het glazen oppervlak van de Skoda biedt een mooi uitzicht voor alle inzittenden. De zon schittert aan de hemel, wat echter een probleempje doet rijzen: het head-updisplay weerspiegelt zo erg in de voorruit dat mijn zicht erdoor belemmerd wordt.
Jammer?
De elektrische motor drijft de Tsjechische SUV moeiteloos aan. De rechte Zeeuwse wegen worden geruisloos afgemaald in de sereniteit van het goed verzorgde comfort (hoewel de achterbank aan de harde kant is). Om het chassis te testen moet je ergens anders naartoe. Wat ik 48 uur later zou doen in de Condroz. Daar is het gewicht (2.195 kg) van de Enyaq goed voelbaar. De stuurinrichting is nauwkeurig, maar je moet rekening houden met de lastwissels om in scherpe bochten je koers aan te houden. Koetswerkrol is ook alomtegenwoordig. Dankzij het vermogen, het koppel en de vierwielaandrijving zijn de hernemingen echter ogenblikkelijk en doeltreffend. Wat het rijden met deze grote auto een beetje extra pit geeft. Maar terug naar ons tripje aan de kust…
Geen laadpaal op de parking in Knokke-Heist. Maar dat hadden we voelen aankomen. Dus hadden we de Enyaq tijdens een pauze van 20 minuten op Nederlandse bodem opgeladen tot meer dan 80%, op een minimalistische en niet erg aangename parking langs de A58 bij Middelburg. Een klein omweggetje dat nodig was om thuis te geraken, alvorens de Westerscheldetunnel(5 euro tol) en af te slaan richting Belgische kust (230 km). Omdat we geen zin hebben om aan 100-110 km/u op de E40 te blijven hangen, zullen we 10 minuutjes moeten bijtanken in Drogenbos.
De volgende dag gaan we naar het snellaadstation vlakbij ons huis, waarna de auto klaar is om naar de Condroz te rijden. 45 minuten om van 18 naar 98% te gaan. Het zou natuurlijk makkelijker geweest zijn om het thuis te doen. Maar ik heb er nu eenmaal voor gekozen om in het centrum te wonen, in een kleine straat waar parkeren verboden is. En ik heb nu eenmaal geen zin om een garage te huren die niet per se vlakbij is, en die uit te rusten met een laadstation…
Dus?
Het was een weekend voor een ontspannende reis. De actieradius van de Skoda Enyaq 80x weerhoudt je er niet van om de dagelijkse sleur te doorbreken. Maar je moet anticiperen op het opladen, wat veel gemakkelijker is in een land met zo veel faciliteiten als Nederland. De pannenkoeken en mosselen waren niet moeilijk te verteren, ondanks een totale elektriciteitskost van 70 euro door een laadtarief van 0,69 tot 0,99 euro/kWh afhankelijk van de operator en een gemiddeld verbruik van bijna 20 kWh/100 km!
Bovendien kunnen pauzes op snelwegparkings snel saai worden zonder koffiecorner. Temeer omdat de laadpunten vaker met 70 kW hebben opgeladen dan met meer dan 100 kW. Wij aanvaarden dit en in ruil daarvoor krijgen wij een aangename en serene auto. In de bagageruimte is een zakje voorzien om de Type 2-kabel in de reservewielbak op te bergen. Heel praktisch! Twee dagen later werd de heen- en terugrit naar de Condroz (240 km) afgelegd zonder een oplaadpauze onderweg. Met nog 16% bij aankomst.
8
