Met de Juke probeerde Nissan het enorme succes van de Qashqai te evenaren. Dat lukte niet helemaal. Het propvol knipogen naar de Z-modellen gestoken koetswerkontwerp werd niet door iedereen gesmaakt. In de hoop een groter publiek te behagen, krijgt de tweede generatie een minder gewaagd lijnenspel. Nu blijft het een opvallende verschijning, zeker als N-Design met tweekleurige koetswerkopsmuk en potige 19-duimsvelgen. En dat moet ook, want sinds de lancering van de eerste Juke is het segment van de compacte cross-over uit zijn voegen gebarsten. Opvallen blijft de boodschap, maar dan het liefst op een positieve manier.
Het originele model zal me altijd bijblijven. Niet omdat het zo'n opmerkelijke auto was, wel omdat ik in 2012 met de Juke-R kon testrijden. Dat was een door Ray Mallock Limited aangepakte Juke, gebouwd in een oplage van 23 exemplaren en aangedreven door de V6-biturbo van de Nissan GT-R. Dat is wat anders dan de 117 pk sterke DIG-T die onder de motorkap van de nieuwe schuilt; een 1 liter-turbomotor uit de rekken van Renault. Ook het onderstel is bekend, want dat is het CMF-B dat ook onder de huidige Captur steekt. Vierwielaandrijving behoort dan ook niet langer tot de mogelijkheden. En dat is niet erg, want waarom zou je?
Leuk
Ik heb het voor ronde koplampen. Zoals ik ook liever ronde uitlaatpijpen zie dan vierkante, ovalen of trapeziumvormige exemplaren. Ik weet niet juist waarom, waarschijnlijk omdat eenvoud siert. Dankzij die bolle kijkers op dat sympathieke smoeltje heeft de Juke dan ook een streepje voor op de concurrentie. De manier waarop Nissan het radiatorrooster tussen de led-strips plaatst, durf ik geslaagd noemen. Het profiel en de achterzijde springen minder in het oog, maar ogen strak en in balans.
De versnellingspook staat nog steeds in een ronde behuizing, zoals dat ook het geval is bij de 370Z. De pook staat opvallend hoog, zodat je hand maar even van het stuur moet om van versnelling te veranderen. De geleiding van de manuele zesbak mocht weliswaar wat vlotter, maar de ergonomie is top. En overweeg zeker de optionele dashboardaankleding Chick Black in alcantara, want die geeft de binnenkant extra cachet. Ook de Bose-luidsprekers in de hoofdsteunen zijn een leuke aanvulling.
Jammer
Het uitrustingsniveau N-Design komt standaard met Akari-velgen van 19 duim. Ze ogen best sportief, maar helpen het veercomfort helemaal om zeep. Deze Nissan Juke hotst en botst van de ene kassei naar de volgende verkeersdrempel, waardoor de inzittenden stevig door elkaar geschud worden. Rijdynamisch hebben die velgen evenmin een meerwaarde, want ze maken deze cross-over nodeloos nerveus. Dan is de set-up van de technisch nauw verwante Renault Captur een stuk inschikkelijker.
Hoewel er sprake is van een hybride Juke-variant, geldt de 1 liter-turbobenzine als de enige motoroptie. Met een knopje op de middentunnel selecteer je de gewenste rijmodus, met naast de defaultstand ook een Eco- en een Sport-setting. Die beïnvloeden vooral de gasrespons, van ronduit lui naar hyperalert. Dat neemt niet weg dat de turbo traag reageert en de acceleratie beperkt blijft tot de onderste toerentalregionen. Vaak schakelen is de boodschap.
Dus
De Juke heeft enorme stappen gezet. Het koetswerk oogt fris, dankzij de langere wielbasis biedt de achterbank nu wel voldoende beenruimte en dankzij het nieuwe platform rijdt de Nissan bovendien een stuk scherper. De algemene afwerkingskwaliteit is er flink op vooruit gegaan en de multimediamodule is bij de tijd, maar zich echt onderscheiden lukt de Juke vooralsnog niet. De trendsetter is een trendvolger geworden, eentje die het moet hebben van zijn allroundcapaciteiten.
12
