De nieuwe Range Rover volgt de door zijn voorgangers uitgestippelde koers als luxelimousine op hoge poten. Een wagenconcept dat navolging gekregen heeft, want ook Bentley en zelfs Rolls-Royce maken dit soort super-SUV's. De boodschap: je onderscheiden zonder echt op te vallen, want zonder klasse verliest dit soort wagen zijn bestaansreden. Ik ging een weekje op pad met de Range Rover P530, aangedreven door een drukgevoede 4,4 liter grote V8 van BMW-makelij. En ik voelde me de kapitein van een luxecruise.
Leuk Range Rover P530
Verkijk je niet op zijn stijlvolle voorkomen, want onder die smoking schuilt een monster. Trap deze dinosaurus op zijn staart en de 530 pk en 750 Nm sterke V8-krachtbron gaat aan het bulderen. De Range Rover mag dan 2,6 ton op de weegschaal zetten, toch hoeft de sprint van 0 naar 100 km/u niet langer dan 4,6 seconden te duren. Een beetje surrealistisch, maar wel plezant. Zelfs een Britse gentleman wil af en toe uit zijn strakke keurslijf ontsnappen, nietwaar? Om daarna weer mooi in de pas te lopen en zijn inzittenden een hemels comfort voor te schotelen.
Comfort met de hoofdletter C, want wat is het heerlijk kilometervreten! Als bestuurder, jawel. Al zat ik net zo graag op de achterbank van de Range Rover. Nu ja, bank... eigenlijk gaat het om volledig instelbare zetels waarin je elke notie van tijd vergeet. Je moet enkel beslissen of je naar een podcast gaat luisteren, je favoriete Netflix-reeks gaat streamen of gewoon een dutje gaat doen. Als bestuurder wordt je zicht wel enigszins belemmerd door de opgeklapte passagiersstoel vooraan, maar dankzij de talloze camera's en ontelbare sensoren weet je altijd en overal wat er zich rond het gigantische koetswerk afspeelt.
Die camera's kunnen ook onder de Range Rover kijken, want het is en blijft natuurlijk een vierwielaangedreven terreinwagen met een heleboel offroadtalent. Je hebt de beschikking over allerlei instelmogelijkheden die onder meer de aandrijving, het onderstel, de transmissie, de gasrespons en de elektronische rijhulpsystemen regelen afhankelijk van de ondergrond waarover je de P530 stuurt. Nu heb ik het niet aangedurfd de 23-duimvelgen door de modder te sturen, net zomin als ik het gewaagd heb om het in Sunset Gold gespoten koetswerk vuil te maken. Dat is me te decadent...
Jammer Range Rover P530
Akkoord, ik ben geen basketter. Maar de instap van de Range Rover is wel erg hoog. Nu kan je het onderstel verlagen met een knop aan de binnenkant van de deur, maar dat kost tijd. Zou het niet gemakkelijker zijn om het koetswerk automatisch te verlagen wanneer je de auto nadert? Het zou kunnen dat zoiets mogelijk is, maar ik had maar een week en dat is veel te kort om alle functies van de Range Rover te begrijpen. Ik heb wel gevonden hoe je de koetswerkhoogte moet regelen, zodat ik de eveneens door vierwielsturing geholpen P530 behoedzaam in parkeergarages durfde sturen. Het is hoe dan ook geen sinecure om deze 5,05 meter lange en 2,21 meter brede loebas door het verkeer te manoeuvreren.
De Range Rover komt met een tweedelige achterklep. Leuk als je wilt picknicken, want dan heb je een overdekt bankje om je portie foie gras en je glaasje champagne te nuttigen. Maar jammer als je dat indrukwekkende koffervolume ook wil gebruiken om grotere en zwaardere spullen te vervoeren, want die hoge laadklep durft het laden en lossen te bemoeilijken.
Luxe heeft zijn prijs, dat weet ik ook wel. Toch viel ik haast achterover van de hoge prijs van de Range Rover P530. Een beetje opties en je bent snel 200.000 euro of meer kwijt. En dan heb ik het geeneens over de dorstige V8-motor, die je enkel met een fluwelen rechtervoet onder de 13 liter per 100 kilometer kan houden – reken eerder op 16 liter of meer. Het lijkt alsof de Range Rover op de andere weggebruikers neerkijkt, zowel letterlijk als figuurlijk.
Dus Range Rover P530
Ik vind de Range Rover een geweldige auto. Omdat hij koppig zijn overtuiging blijft verdedigen, wars van de huidige tijdsgeest. En omdat hij luxe en comfort naar een nog hoger niveau tilt. Ik ben ook fan van het imposante koetswerkontwerp, van de technische mogelijkheden en van de terreinvaardigheden. Want de Range Rover blijft een machine die je net zo vlot over het platteland jaagt. En dan is er de razende V8 van de P530, een BMW-blok dat je prikkelt en plaagt om het gaspedaal te vloeren.
Nu is deze Range Rover ook een soort middenvinger naar het plebs. En dat inherente egoïsme en die veronderstelde superioriteit voelen niet altijd even comfortabel...
14
