Blogtests / ROADTRIP - Wat vind ik van de Dacia Jogger?

Dacia verstaat de kunst om een niche te vinden waar de concurrentie zijn neus voor ophaalt. De Jogger is ook weer een van hun vondsten. Half break, half minivan met een vleugje SUV dankzij zwarte omlijstingen. Gebouwd op het Clio-platform, is de technische basis modern. Zo ook zijn 110 pk sterke driecilinder, de 1.0 TCE.

Omdat we de zevenzitsvariant met handgeschakelde zesbak al een paar dagen in ons bezit hebben, besluiten we hem te testen tijdens een roadtrip voor drie. Maar eerst gaan we naar een etentje in een nabijgelegen stad en we nemen de buren mee. Zeven zitplaatsen, weetjewel?

Met zes personen in de cabine en een kind in een kinderzitje, is er plaats voor iedereen. We moesten echter de grotere volwassenen voorin en op de tweede rij laten zitten. De derde rij is namelijk niet de meest comfortabele voor mensen van gemiddelde grootte, noch voor hoofd als voeten.

Laten we het ook eens hebben over de kofferbak. Deze is gereduceerd tot een opbergruimte voor jassen, paraplu's en kleine tassen. Bovendien heeft de bagagehoes geen eigen hoekje en is hij te groot om in de "kofferbak" achter te blijven. Die vindt dus zijn plek in de garage. Naar de zee met zeven mensen aan boord? Nee, dat gaat niet lukken. Maar met drie personen wel. Dus dat is het plan voor de ochtend nadien.

Cruisecontrol met haast

Na een rit van 2.30 uur komen we aan in Wimereux (Frankrijk), aan de Opaalkust, op een steenworp afstand van Boulogne-sur-Mer. We zullen tijdens dit testweekend niet door Ieper hossen. De Dacia is toch geen partij voor Thierry Neuville en zijn collega's in het WRC... En zoals het gezegde luidt: "aan het einde van de sloot: de buiteling!".

Vanaf de 'Vredesstad' gaat de reis richting Doornik, Lille en vervolgens Duinkerken en Calais over de snelweg. De Franse Roemeen doet zijn werk. Er zijn wat kleine geluiden bij hoge snelheid (meer dan 100 km/u), maar niets ernstig.

De cruisecontrol vertoont echter de vervelende neiging om te lang te versnellen. Het is beter om niet te flirten met de tolerantiemarges van de Belgische en Franse flitspalen, want soms vertoont de snelheidsregelaar na het indrukken van de "Resume"-knop vergeetachtig gedrag en vergist zich 3 tot 4 km/u alvorens de Jogger tot de geprogrammeerde snelheid te brengen.

De snelheidswaarschuwingen op het aanraakscherm blijven ook niet lang aan - ze uitzetten vraagt wel wat zoekwerk in de menu's. Zelfs als je binnen de snelheidslimiet blijft, fluit hij bij de geringste camera die de gps detecteert. Maar de navigatie gidst wel heel duidelijk en nauwkeurig.

Makke galop

Ik moet bekennen dat ik soms de ijdele reflex had om me als een ruiter uit mijn rijpositie op te richten in de hoop dat mijn rijdier tot een hardere galop zou besluiten. Dit verraadt ook wel onze gewoonte de teugels van nerveuzere wagens vast te houden.

Nu hoeft de Dacia Jogger zich niet echt te schamen als het gaat om snelheid op de snelweg, of over wegen in het algemeen. Je moet alleen weten hoe je hem aanport en doet werken onder het juiste toerental. Aan de andere kant, een rit van 250 kilometer vraagt geen achterafgymnastiek meer. De stoelen en de zachte vering verpesten het niet voor lijf en leden.

Het is dus perfect mogelijk om jouw volgende autovakantie met een Jogger aan te vatten. Vooral omdat de koffer gul is (mits je met niet meer dan vijf bent), de tweede bank drie echte zitplaatsen heeft en de derde rij kan worden opgeklapt. Je kunt zelfs de stoelen (10 kilo) verwijderen om desnoods nog meer bagage in te laden.

De kasseistroken van Cassel

Na het strand, het spelletje petanque, de mosselen met friet, de digestieve wandeling, de Wimereuxnacht en het ontbijt is het tijd om terug te keren naar België. Maar eerst rijden we langs het Kanaal, met de kliffen van het Verenigd Koninkrijk in het vizier, en vervolgens rijden we het platteland in om via de departementales en nationale wegen Cassel te bereiken. De felle zon veroorzaakt geen hinderlijke reflecties door Dacia's gebruik van donkere materialen. Basis zijn heeft zo zijn voordelen: geen chroom of felle kleuren die zich in de voorruit kunnen spiegelen.

• Dacia Jogger videotest

Het is duidelijk dat de Jogger niet dynamisch is. Dat stoort ook niet, integendeel. Een fietser herinnert mij eraan dat inhalen soms terugschakelen vraagt, de schreeuw van de motor behoedt ons van het etiket van bezemwagen. Gelukkig verloopt het schakelen soepel. Wanneer de kasseien en de bochten naar Cassel opdoemen, is de soepelheid van de ophanging niet de beste bondgenoot om netjes op koers te blijven. De achterpartij reageert iets te enthousiast en vergeet dat strengheid ook zijn verdienstes heeft. Meer nog, ze trilt en piept. Lang leve de terugkeer van het asfalt! Een goede carbonnade en een plaatselijk biertje brengen ons weer op de been alvorens we terug de Belgische grens oversteken.

Bug in de mp3-stick

De terugkeer via de autosnelweg verloopt vlot. Het is alleen ons muziekliefhebbende hart dat bloedt, al vanaf het begin. Het uitlezen van de usb-stick met onze mp3-liedjes (zo oud zijn we nu eenmaal) verloopt nogal willekeurig. De ene keer werkt het, de andere keer niet. De ene keer werkt de shuffle, de andere keer niet. Bovendien mag je niet de verkeerde stekker nemen. Het is niet die op de console bij de sigarenaansteker, die dient voor het koppelen en/of opladen van de smartphone. Nee, je moet de usb-sleutel in het contact bij de telefoonhouder steken. Een heel goed idee, deze geïntegreerde houder.

Maar, helaas, blijkbaar houdt hij niet van mijn Motorola. Na een paar minuten verliest hij systematisch connectie. Niet cool, en zelfs gevaarlijk omdat je riskeert de telefoon te laten valllen in de buurt van de pedalen. Wat is er in het verleden gebeurd tussen deze Dacia en deze Motorola om elkaar zo te haten? Een smerig verhaal, zonder twijfel...

Dus

Ons model moet een goede 20.000 euro opbrengen. Hier blijft Dacia trouw aan zijn imago: de Jogger is een efficiënt, praktisch en rationeel product aan een eerlijke prijs. Hij is ook een echte zevenzitter voor korte ritten. En als je het zonder de derde rij kunt stellen, wordt het een gedienstige drager voor gezinnen met twee of drie kinderen.

Het ontwerp van de Dacia Jogger is ook niet lelijk. Na deze roadtrip van ruim 800 kilometer, zonder ook maar één keer de Eco-knop aan te raken, eindigde het gemiddelde verbruik op 6 l/100 km. Goed voor het budget en geen onbelangrijke opsteker in deze onzekere tijden.