Blogtests / Wat vind ik van de Opel Mokka 1.2 Turbo GS Line?

De ‘derde’ Opel Mokka is de opvolger van de Mokka X, die niet meer was dan een ingrijpende update van de originele Mokka. De nieuwe generatie rust op een platform van PSA – sorry: Stellantis – dat ze deelt met onder meer de Peugeot 2008 en waardoor ze enkele centimeters aan koetswerklengte heeft ingeboet. Daar staat tegenover dat de nieuwe Mokka aan moderniteit en sexappeal heeft gewonnen, met een design dat heel dicht aanleunt bij dat van de conceptcar.

Hij pakt ook uit met het nieuwe gezicht van het merk, het beroemde ‘Opel Vizor’, terwijl het interieur het Pure Panel inwijdt. Bovendien is de nieuwe Opel Mokka ook verkrijgbaar in een 100% elektrische versie, naast een aantal benzine- en dieselvarianten. Onze testauto is het topmodel van het benzinegamma, met de 1.2-turbomotor van 130 pk gekoppeld aan een achttrapsautomaat, in GS Line-uitvoering.

Leuk

De nieuwe Mokka springt meteen in het oog met zijn opvallende conceptcarlook. Deze compacte, strak gelijnde en goed geproportioneerde kleine SUV is weliswaar een tiental centimetertjes kwijtgespeeld, maar heeft wel een pak gewonnen aan karakter. Deze GS Line-uitvoering combineert een zwart koetswerk met een felrode bovenrand van de zijruiten. Met zijn Opel Vizor, waarvan de koplampen als het ware opgaan in de massa, en zijn gesculpteerde motorkap ontbreekt het Opels kleine SUV niet aan stijl en neemt hij afstand van het veeleer onpersoonlijke imago van de gebruikelijke producten van de Duitse constructeur. Zonder evenwel te vervallen in de ‘verdeeldheid zaaiende’ extremen van zijn neef van bij Peugeot!

Voor de stijl zeg ik ‘bravo’! Zowel vanbinnen als vanbuiten trouwens. Het nieuwe Pure Panel-instrumentenbord heeft de verdienste dat het een zekere ‘vloeiendheid’ verleent aan het dashboard, wat nog extra benadrukt wordt door het metallic rode biesje aan de onderkant. Heel wat anders dan de nutteloze complexiteit en het gebrek aan ergonomie van de i-Cockpit in een Peugeot 2008. Bovendien blijft Opel trouw aan zijn gezond verstand en behoudt de constructeur specifieke fysieke bedieningselementen voor de airco en de belangrijkste functies. Goed gezien.

Als gewezen eigenaar van een Opel Mokka X kan ik bevestigen dat de nieuwkomer ook qua rijgedrag niets meer met de vorige generatie te maken heeft. En dat is maar goed ook! De nieuwe Mokka is aanzienlijk lichter dan zijn voorganger en verzoent een zuiverdere wegligging met vooral een duidelijke vooruitgang op het vlak van rijcomfort. De combinatie motor-versnellingsbak is overtuigend en verschaft de Mokka een rijdynamiek die hem dichter laat aanleunen bij de referenties in zijn categorie. Ook al zijn de Eco- en Sport-modi wat karikaturaal en geef ik duidelijk de voorkeur aan de Normal-modus, die veel coherenter is.

Jammer

Natuurlijk heeft elke medaille zijn keerzijde. De derde generatie van de Opel Mokka heeft een sportieve en sympathieke look, maar betaalt daar een prijs voor... in het interieur! Zijn koetswerk is 10 cm korter, en dat merk je binnenin. Aangezien ik niet erg lang ben (1,78 meter), is het voor mij verbijsterend gemakkelijk om een bijna perfecte rijpositie te vinden. Maar dat betekent wel dat je dan achterin moet inboeten aan beenruimte. Mijn dochtertje van 2,5 jaar vond het duidelijk niet leuk dat ze haar beentjes origamigewijs moest samenplooien om in haar autostoeltje te passen. Dus moest ik noodgedwongen een compromis sluiten en mijn stoel naar voren schuiven. Ik moet zeggen dat dat op lange trajecten al snel vermoeiend wordt...

Als alles perfect was als je eenmaal achter het stuur zit, zou je de beperkte binnenruimte nog door de vingers kunnen zien. De gewichtsvermindering komt het weggedrag zeker ten goede, maar voor het overige rijdt de nieuwe Mokka jammer genoeg niet zo leuk als hij eruitziet. Geen verwijten aan de motor, want die heeft voldoende power in huis om rijplezier te genieten zonder dat je je blauw betaalt aan boetes. Het comfortabele onderstel gedraagt zich echter onvoldoende strak bij een sportieve rijstijl, en laat te veel koetswerkbewegingen toe. De auto helt over in de bochten, duikt bij het remmen en steigert bij het optrekken... Het is alsof ik met een boot onderweg ben. Oké, ik overdrijf wel een beetje, maar toch ook niet veel. Bovendien geeft de elektrisch bekrachtigde stuurinrichting je niet het minste idee van wat er ter hoogte van de voorwielen gebeurt. Niet bijster geruststellend op bochtige wegen.

Last but not least is het interieur met zijn kleine glasoppervlakken, zijn samengepakte zitruimte en zijn volledig zwarte bekleding niet gemaakt voor claustrofoben. Hiermee wordt zijn sowieso al beperkte indruk van ruimte er niet beter op. Maar ja, anderzijds helpt zwart ook om de ellende te verbergen. Hoewel ik op de fabricagekwaliteit niet echt veel aan te merken heb, is de kwaliteit van de materialen er – naar mijn mening – op achteruitgegaan in vergelijking met de Mokka X, die toch een paar jaartjes ouder is. Jammer.

Dus

Laten we duidelijk zijn: op esthetisch vlak vind ik deze Mokka geweldig. Zijn verhoudingen kloppen, hij pakt uit met knappe details – zoals het Opel Vizor en het rode biesje – en de monotonie van de Duitse constructeur lijkt hier tot het verleden te behoren. Op dynamisch vlak scoort hij beter dan zijn voorganger, maar het ontbreekt hem nog wat aan finetuning – of toestemming om zich in het vaarwater van Peugeot te begeven? – om het plaatje perfect te maken. Anderzijds, hoewel de Mokka X nog kon fungeren als een kleine gezinswagen, is de Mokka van het Stellantis-tijdperk gereduceerd tot een auto voor jongeren... op voorwaarde dat ze niet te groot zijn. De zitruimte achterin is er duidelijk op achteruitgegaan en voor de toegewijde huisvader in mij is dat onverteerbaar. Ik vind hem dus leuk, maar zal hem nooit kopen!