Blogtests / Wat vind ik van de DS 4 1.6 Puretech 180?

De DS 4 markeert een keerpunt in de jonge geschiedenis van het merk DS. Als eerste van de laatste generatie 'ex-PSA'-auto’s in de compacte klasse deelt hij zijn platform met de nieuwe Peugeot 308 en Opel Astra. Maar er kwam wel een speciale ontwikkeling op zijn maat aan te pas. Daardoor kon hij beetjes van zijn eigen filosofie in de EMP-2 architectuur injecteren, zoals de verder naar achteren en meer rechtop geplaatste voorruitstijl en herwerkte wieltreinen.

Nu onderscheidt deze DS 4 zich vooral door zijn stijl en sommige keuzes in het interieur die vooral de ambitie koesteren om een alternatief en vooral aantrekkelijker antwoord te bieden op het traditionele trio van Audi A3, BMW 1 Reeks en Mercedes A-klasse. Kunnen we van een succes spreken?

Hoewel hij niet kan concurreren met de topversies van de drie Duitse auto's, biedt de DS 4 een interessant en vrij compleet motorenpalet. Aan de top paraderen de 180 en 225 pk sterke plug-inhybrideversies. Maar omdat die versies eigenlijk alleen maar mikken op de markt voor salariswagens en me daarom vermoeien, vroeg ik om het te proberen met een stekkerloze benzinemotor, wat meer in overeenstemming ligt met mijn eigen noden.

Leuk

Dus kroop ik in een 180 pk sterke 1.6 Puretech met een automatische versnellingsbak (EAT8). Toegegeven, nog altijd een 'top of the range'-model, maar de prijs kan zonder probleem onder 40.000 euro worden gehouden. Voor een Duits vlaggenschip met een vergelijkbare configuratie moet je tussen 3.500 en 7.000 euro meer betalen.

Dat is niet te verwaarlozen. Voor deze prijs biedt de DS 4 je ook de bonus van een origineel design dat buiten de lijntjes kleurt. Hoewel ik over het algemeen geen fan ben van Franse auto's, vooral omwille van de gekunstelde en nodeloos ingewikkelde lijnen van recente Peugeots en DS'en, vind ik deze 4 goed ontworpen! De oppervlakken zijn complex, maar het resultaat is een mooi evenwicht dat in stand wordt gehouden door passende verhoudingen. Vanuit elke hoek vind ik het interessant, mooi zelfs, daar waar een 1 Reeks bijvoorbeeld opgeblazen oogt met een snoet die mijn netvlies kapot brandt. Alleen de A-Klasse – in een soberder aanpak – kan in mijn ogen de vergelijking aan.

Maar bovenal bekoort me het interieurdesign van de DS4. Natuurlijk, de ergonomie is niet helemaal je van het en sommige bedieningselementen zouden baat vinden bij een betere bereikbaarheid, zoals de verstelling van de spiegels bijvoorbeeld, maar op zich is er niets belemmerend. Het meubilair, bekleed met alcantara en standaard voorzien van een ruitjesmotief, draagt een chique en aangename uitstraling uit, zowel op het gevoel af als visueel. De achtergrondverlichting zorgt voor een gezellig tintje, wat me beviel. Is de sfeer eerder donker, dan trekt het glazen zonnedak een welkome dosis klaarheid binnen. Bovendien is het geheel gebouwd met een fabricagekwaliteit die we niet gewend zijn van een Franse auto. Als DS het in warmere en/of lichtere kleuren zou aanbieden, zou ik zeggen: een dikke 'BRAVO'!

Deze DS 4 heeft me echter niet alleen verleid met zijn stijl. Hij overtuigde me ook op het gebied van dynamiek. Ik rij niet op het scherpst van de snee, maar ik waardeer een dynamische en vloeiende rijstijl, en op dat vlak voldeed mijn testauto aan mijn verwachtingen. Het is duidelijk dat de afstelling van het onderstel niet zo sportief en scherp is als in een Peugeot, en ook niet zo zacht en comfortabel als in een hedendaagse Citroën, maar de spreidstand is heel mooi.

De auto neemt precies de juiste hoeveelheid koetswerkrol aan alvorens zich stevig op zijn steunen te nestelen en de bochten met volledige sereniteit te nemen, maar niet zonder wendbaarheid wanneer de nood aan de man is. Toch gaat dat nooit ten koste van het algemene comfort, dat uitstekend blijft, ondanks de grote 18-duimwielen met laagprofielbanden.

Deze dynamische prestaties worden nog versterkt door de uitstekende entente tussen de 1.6-turbo en de achttrapsautomaat, die soepelheid en relevantie in zijn schakelmomenten steekt. Het enige kleine nadeel is de verplichting om de peddels te gebruiken om één of twee versnellingen terug te schakelen om de motorrem te activeren, zelfs in de modus Sport. Op zich niets ernstigs. Lange afstanden? Plezier op kleine wegen? De DS 4 weet hoe het moet en daar hou ik van.

Jammer

Eerlijk gezegd vertoont deze DS 4 in mijn ogen geen echte gebreken, toch niet in de context van mijn persoonlijke gebruik. Hooguit is de ruimte achterin een beetje beperkt gezien de buitenafmetingen. Mijn persoonlijke Opel Astra uit het GM-tijdperk doet het beter in dat opzicht. Mijn dochters zaten een beetje krap in hun kinderzitjes, wat niet wil zeggen dat het de kofferbak ten goede komt. Die is niet erg ruim en wordt geplaagd door een erg hoge laaddrempel. De styling laat zijn sporen na op de praktische kanten van de auto.

Er is niets aan te doen, ook al gaat het om een eigen ontworpen 'architectuur', de gebruikersinterface blijft 'made by PSA'. En dat bevalt me niet. Gelukkig blijft de connectiviteit complexloos en redt Apple CarPlay zonder problemen de dag. En het kleine aanraakschermpje op de middenconsole om met de vingertoppen een adres en dergelijke te 'schrijven' is betrekkelijk effectief, ook al kan je twijfelen over het nut ervan.

Wat de schermen betreft, de kwaliteit van het centrale display staat niet ter discussie. Aan de andere kant valt het digitale dashboard een beetje te klein uit, hoewel dit wordt gecompenseerd door het head-updisplay. Maar toch, met de oplossingen van de concurrentie in gedachten, kan dit beter. In dezelfde geest zijn de fysieke knoppen voor bepaalde functies van de airconditioning enzovoort zeker mooi om te zien, maar overdag volledig onleesbaar. Niet erg praktisch, of zelfs gevaarlijk tijdens het rijden.

Het laatste kleine probleem, eentje dat bij de overgrote meerderheid van de moderne compacte middenklassers voorkomt, is dat de motor een brom produceert die allesbehalve aangenaam is. Of het nu gaat om een drukgevoede, superpropere 3- of 4-cilinder-in-lijnmotor, de moderne benzines in mainstreammodellen blijven verstoken van enige auditieve charme. Ze klinken meer als een gedempte diesel dan iets anders. Dit enigszins opdringerige geluid, vooral onder belasting, benadrukt een geluiddemping die tekortschiet op het gebied van mechanische- en rolgeluiden. Een beetje jammer voor een auto die anders best verfijnd is.

Dus

Voor een keer zou ik ja zeggen! Of beter gezegd, als ik het nodige budget ter beschikking had en een 'redelijke maar niet té redelijke' compacte middenklasser op benzine moest kiezen, zou deze DS 4 zeker in mijn top 3 staan, naast de Mazda 3 en de Mercedes A-klasse. Minder duur en uitbundiger dan de Duitser, verfijnder en verfrissender dan de Japanner: ja, dit Franse alternatief heeft dat béétje extra eigenzinnige ziel waar ik zo van hou.

Deze DS 4 is niet alleen comfortabel, aangenaam om te rijden in touring- of grandtouringmodus, origineel en technologisch up-to-date, maar kan ook nog eens bogen op een goede afwerking en een competitievere prijs dan de Duitse referenties. Probeer hem voor je oordeelt! Je zou positief verrast kunnen zijn... net zoals ik!