Blogtests / Wat vind ik van de hybride Honda Civic?

Met de nieuwe Civic 2022 bevestigt Honda zijn versnelde elektrificatie. Maar elektrificatie betekent niet ‘elektrisch’: in dit geval gaat het om een zelfopladende hybride van een vrij bijzonder type. Slaagt deze Civic er eindelijk in om hybridisering en rijplezier met elkaar te verzoenen? Met uitzondering van de allereerste generaties van een in 1972 geboren geslacht, zijn er van de meeste Civics telkens dynamische versies geweest, die bijzonder in de smaak vielen bij liefhebbers zoals ik.

Lang vóór de atmosferische en vervolgens drukgevoede Type R maakte het VTEC-systeem furore, door viercilinders toerentallen te laten bereiken die je eerder tegenkomt in de motorfietswereld (al is de fabelachtige S2000 op dat vlak nog altijd onklopbaar). Maar in afwachting van de Type R die voor het einde van het jaar gepland staat, doet het achtervoegsel e:HEV, zoals op een CR-V, Jazz of HR-V het ergste vermoeden voor deze generatie 2022 van de Civic. Ai. Wil dat zeggen dat hij zijn ziel aan de duivel heeft verkocht? Niet zo snel.

Leuk

Toen ik hoorde dat alle ‘gewone’ Civics hybrides zouden zijn, dacht ik dat ze gek waren geworden bij Honda. Wat een idee om dat te doen met de Civic, een van de laatste leuk rijdende compacte middenklassers op de markt (samen met de Ford Focus misschien)! Alleen vergat ik dat Honda, net als Mazda trouwens, nooit iets doet als de rest. In dit geval gaat het om een zelfopladende hybride die geen 300 kg batterijen hoeft mee te zeulen, maar een kleine 1,05 kWh-accu van amper 36 kg. En dat is al een eerste goed punt.

Ten tweede heeft hij geen versnellingsbak, geen manuele, noch een automaat, maar ook geen CVT zoals nochtans wordt aangegeven in de technische fiche. Er is alleen een reductiebak die als transmissie dient, dankzij de elasticiteit van de elektromotoren en de verbrandingsmotor, de tweeliter uit de CR-V. De combinatie levert 184 pk, net als de oude 1.5 VTEC Turbo, en 315 Nm. Waar mogelijk rijdt de Civic in elektrische modus. Met zo'n kleine batterij duurt dat nooit langer dan 2 of 3 km, maar het is bijna tot in het oneindige herhaalbaar. En als de vraag groter is, fungeert de benzinekrachtbron als generator om de elektrische hoofdmotor (via de accu) te voeden, zonder de voorwielen rechtstreeks aan te drijven. Bij hogere snelheden neemt hij het over en drijft hij de aandrijfwielen rechtstreeks aan. Het is ingewikkeld om uit te leggen, maar veel minder om te gebruiken, want je hoeft je nergens zorgen over te maken! Kies gewoon je rijmodus (Eco, Normaal of Sport) en weg ben je...

In de stad rijdt de Civic vloeiend, soepel en stil, wat een voordeel is van elektrisch rijden, en de reactie op het gaspedaal is onmiddellijk. En op een kleine bochtige weg is het chassis van de Civic bijna perfect: scherp, attent en precies, met een stuur dat levendig is zonder bruut te zijn, beperkte rolbewegingen dankzij een laag zwaartepunt en brede sporen, terwijl de stabiliteit profiteert van de lange wielbasis. Het is een plezier om mee te rijden en het is de eerste hybride die de indruk wekt dat de motor en de transmissie zo ‘mechanisch’ met elkaar verbonden zijn, zonder dat ondraaglijke koffiemoleneffect dat we elders nog te vaak voelen.

Natuurlijk leidt het plotseling intrappen van het gaspedaal tot een plotselinge verhoging van het toerental, maar de snelheid neemt bijna onmiddellijk eveneens toe. Ja, zelfs al is het geen Type R, de Civic is nog steeds een van de leukst rijdende compacte middenklassers. En aangezien zijn lijn nu minder gewrongen en manga-achtig is dan die van zijn voorganger, zou hij een breder publiek moeten kunnen aantrekken, dat de SUV-mode een beetje beu is. Het zou in ieder geval verdiend zijn!

Jammer

De spatels aan het stuur bedienen de versnellingsbak niet (aangezien die er dus niet is). Je kunt er wel het regeneratievermogen bij het afremmen mee moduleren, maar one pedal driving is niet mogelijk: de goede oude remmen zijn dus nog steeds nuttig, en in dit geval gemakkelijk te doseren. Persoonlijk had ik graag meer vermogen gezien, om te kunnen profiteren van een echte motorrem om de traditionele remmen te ontlasten. Maar zoals het nu is, kwijten ze zich ook goed van hun taak.

Ook jammer is dat voor zo'n lange auto (4,52 m) de ruimte achterin niet uitzonderlijk is. Laten we zeggen dat die correct is, zonder meer, en in ieder geval minder royaal dan in de nochtans veel kortere HR-V (4,34 m). En in vergelijking met de HR-V heeft de Civic geen Magic Seats achterin, maar gewoon een in twee ongelijke delen neerklapbare rugleuning.

Wat kunnen we hem nog verwijten? Een wat klein multimediascherm (9 duim)? Lekker belangrijk. In plaats van een mooi scherm prefereer ik een fijne rijpositie, een responsieve bediening, een competent chassis... Alles wat de Civic heeft voor een prijs die redelijk vergelijkbaar is met die van de compacte SUV H-RV (31.000 tot 36.000 euro afhankelijk van de versie), die veel minder krachtig en dynamisch is. Meer gezinsgericht, zonder twijfel. Een kwestie van keuze, in feite. De mijne is gemaakt.

Dus

En dus ja, de Civic is de eerste die een (zelfopladend) hybride aandrijfgeheel combineert met onmiskenbaar rijplezier. De eerste en tot nu toe de enige, net voor – volgens mij – de Toyota Corolla Hybrid in 2.0-180 pk uitvoering. Die laatste heeft echter een andere keuze gemaakt voor zijn transmissie (een planeetwielstelsel versus enkelvoudige reductie). Honda is erin geslaagd de beperkingen van hybridisatie te combineren met het ‘mechanische’ plezier van autorijden. Als zodanig is het de eerste die mij verzoent met deze technologie. Wat niet makkelijk was…