Blogtests / Wat vind ik van de Mazda MX-5?

De Mazda MX-5 geniet een ijzersterke reputatie. De compacte roadster combineert niet alleen een laag gewicht met een atmosferische krachtbron, een manuele versnellingsbak en achterwielaandrijving, maar komt ook met een prettig lijnenspel, een aanvaardbaar prijskaartje en relatief lage gebruikskosten. Als ik de collega's mag geloven, dan is de Mazda MX-5 een klassieker in wording. Nu baseer ik mijn oordeel liever op persoonlijke bevindingen...

Wat vond ik van een weekje testrijden met de basisversie, aangedreven door een amper 132 pk sterke 1,5 liter-krachtbron. 

Leuk

Een leuke auto moet er in de eerste plaats leuk uitzien, een criterium waar de ND-generatie van de Mazda MX-5 een heleboel punten scoort. Die compacte afmetingen, evenwichtige proporties en scherpe lijnenspel maken er een erg schattige roadster van. Ook het interieur overtuigt, met een eenvoudig dashboard dat een fris design paart aan een slimme inrichting. Nog vooraleer ik een meter gereden had, was ik al helemaal zen. 

Het stuurgevoel van de ND is wat minder puur dan dat van de eerdere Mazda MX-5-generaties, maar het blijft lekker direct en nauwkeurig. Met voldoende feedback, zodat je weet wat de voorwielen aan het doen zijn. De vering is verrassend soepel, dankzij de ideale gewichtsverdeling over beide assen voelt de Mazda MX-5 nog lichtvoetiger aan dan hij eigenlijk al is. Dat heerlijke gevoel wordt aangevuld door de manuele versnellingsbak, met een pook die ideaal geplaatst is en vlotjes van verzet verandert. 

Maar een Mazda MX-5 is eerst en vooral een roadster. Het dak laat zich manueel openen, een oefening die nauwelijks inspanning vraagt. Zodra de weersomstandigheden het toelaten, kan het dak open en geniet je met volle teugen. Ook als je een ommetje langs de bakker maakt. De turbulenties vallen reuzemee, zelfs als je 120 km/u rijdt op de snelweg kan je praten zonder te moeten roepen om elkaar te verstaan. En al je alleen rijdt, dan zorgt het in de hoofdsteun geïntegreerde audiosysteem ervoor dat je gewoon kan telefoneren of naar de radio kan luisteren. De hele testweek lang is het dak van de Mazda MX-5 eigenlijk alleen gesloten geweest toen Japanner geparkeerd stond. Zoals het hoort, toch?

Jammer 

Het is niet eenvoudig om de Mazda MX-5 op echte fouten te betrappen. Een roadster die rijplezier predikt is nu eenmaal minder vatbaar voor klassieke kritiek. Nu moet ik wel zeggen dat ik motorisch een beetje op mijn honger bleef, want het 1,5 liter-blokje is wat hol. De prestaties zijn goed genoeg, vooral dankzij het lage gewicht van de MX-5. Toch komt de atmosferische vierpitter niet meteen indrukwekkend voor de dag, met een geluid dat bovendien wat saai klinkt. Jammer, want deze motor is best elastisch en voldoende zuinig. Maar ik mis wat bezieling.

Een andere misser zijn de Advan-banden waarop de Mazda MX-5 staat. Ze reageren wel progressief bij het naderen van de gripgrenzen, maar zijn nadelig voor de stuurprecisie. Bovendien vond ik de doorgaans neutraal reagerende voorbanden soms plots doorschieten, waardoor er even onderstuur optrad vooraleer ze terug grip vonden. Niets om je zorgen om te maken, maar het mocht mij wat strakker.

Dus

Het bezit van een pure plezierauto zou je in deze economisch onzekere tijden als een vorm van ketterij kunnen zien. Maar dat geldt niet voor de Mazda MX-5. Omdat hij heel veel fun for value schenkt, lage gebruikskosten kan voorleggen en weinig brandstof verbruikt. Bovendien zie deze roadster er sympathiek uit, zodat je geen afgunst maar sympathie opwekt wanneer je halt houdt een een zonnig terrasje.