Blogtests / Wat vind ik van de Polestar 2 Performance?

De Polestar 2 is er al sinds 2019, dus was het niet zo verrassend dat het merk begin dit jaar een facelift aankondigde. Die levert de volledig elektrische vijfdeurs een nieuwe snuit op, met een vlak 'radiatorrooster', maar vooral technische aanpassingen. Naast een grotere batterij en iets krachtigere motoren is daarbij de grootste nieuwigheid dat de versies met één enkele elektromotor voortaan achter- in plaats van voorwielaandrijving hebben. Kortom, wijzigingen die parallel lopen met die voor neef Volvo XC40 Recharge.

De Polestar 2 waar ik een weekje mee kon rondzoemen, bleek echter nog een prefaceliftmodel te zijn. Maar aangezien ik zelf door de speling van het lot nog niet eerder met een Polestar had kunnen rijden, maakte me dat niet zo erg veel uit. Temeer omdat de testauto in kwestie een Long Range Dual Motor Performance was. Een hele mond vol die wil zeggen dat het hier gaat om de topversie met de grootste batterij, met twee elektromotoren (en dus vierwielaandrijving) én met het Performance Pack, goed voor zo maar eventjes 476 pk!

Leuk Polestar 2

Tja, en dat vermogen is uiteraard al goed voor een eerste vermelding in dit hoofdstuk. In 4,2 seconden vanuit stilstand naar 100 km/u spurten zorgt nog altijd voor vlinders in de buik. Ook al is het dan weinig nuttig in het dagelijkse verkeer en er eigenlijk los over voor een dagelijkse gezinsauto. Maar het is natuurlijk wel plezierig te weten dat je "een beetje" marge onder je rechtervoet hebt voor wanneer het "nodig" zou zijn. En het beste is nog dat de tractie verzekerd is. Zelfs op nat wegdek en/of met afgedraaide wielen schiet de Polestar 2 Long Range Dual Motor Performance als een pijl uit een boog weg zonder de minste wielslip, met dank aan de verfijnde sturing van de twee elektromotoren.

Die sturing zorgt trouwens ook voor een opvallende stabiliteit in de bochten. In de gefacelifte Polestar 2 zal in deze versie wat meer nadruk gaan naar de achterwielen, wat de auto normaal gezien net dat tikkeltje speelser zou moeten maken. Maar dat zullen we dus pas kunnen beamen wanneer we die, wellicht ergens in de zomer, aan de tand hebben kunnen voelen. In ieder geval word je nooit echt per se aangespoord om die elektrische cavalerie daadwerkelijk aan te spreken – gelukkig, want zeker voor eventuele passagiers is de lol er op den duur wel af. Nee, bij een 'normale' rijstijl laat het rechterpedaal zich perfect doseren, zodat het geen enkele moeite vergt om bij dagdagelijkse verplaatsingen als een spreekwoordelijke brave huisvader (m/v/x) de verkeersstroom te volgen.

Maar er was nog een reden waarom ik het niet zo erg vond dat mijn test-Polestar dus nog niet de gefacelifte 2 was. Persoonlijk vind ik de soort van driedimensionale zwarte grille immers knapper dan de in koetswerkkleur gespoten 'Smart Zone' tussen de koplampen van het bijgepoederde model, al zal die met dat gladde oppervlak wellicht beter zijn voor de stroomlijn. Maar over het algemeen vind ik de Polestar 2 vier jaar na zijn lancering er nog altijd goed uitzien, met zijn gespierde lijnen die hem een atletische maar geenszins agressieve look geven. En ook de Polestar-designers lijken er nog tevreden over te zijn, want op de snuit na verandert er visueel nauwelijks iets bij de facelift.

En ook het interieur beviel me. Om te beginnen zat ik er goed in, maar ook vond ik ongeveer alles vrij makkelijk terug (behalve dan de startknop, want die was er niet; het contact schakelt zichzelf in zodra je instapt, en om weg te rijden moet je gewoon het pookje op de middenconsole in D of R zetten). En, voor wie er gevoelig aan is: de kwaliteitsindruk is toch duidelijk beter dan die in een Tesla Model 3. De binnenruimte is ook praktisch ingericht, net als de ruime koffer trouwens, met een compartiment onder de vloer, een flapje dat je rechtop kunt zetten om voorwerpen op hun plaats te houden, en een grote achterklep. En dan is er voorin nog een frunk ook, waar je bijvoorbeeld de laadkabels in kwijt kunt.

Jammer Polestar 2

De batterij van mijn prefaceliftexemplaar was nog die met een capaciteit van 78 kWh, tegenover 82 kWh voor de gefacelifte Polestars 2 Long Range binnenkort. Volgens de WLTP-cijfers had ik daar tot 487 km ver mee moeten raken... maar het hoogste geschatte rijbereik dat ik met de batterij volgeladen op het dashboard heb zien verschijnen tijdens mijn winterse testweek, was 400 km. En zelfs daar kwam ik in de praktijk niet aan, al moet ik daar wel aan toevoegen dat ik nogal veel snelwegritten heb gemaakt.

Ik eindigde dan ook met een testgemiddelde van 24,1 kWh/100 km, wat flink wat meer is dan de 19,4 die Polestar voor deze versie opgeeft. In de zomer en met een groter aandeel secundaire wegen en/of stadsverkeer moet het daarentegen wel mogelijk zijn om meer in de buurt van die 400 km te geraken. Al zal het, als over rijbereik belangrijk is, wellicht verstandiger zijn om voor een Single Motor-versie te kiezen... Ook als het gaat gaat om van de prijs trouwens. Met 67.190 euro is de Polestar 2 Long Range Dual Motor Performance immers een pak duurder dan de nochtans nòg krachtigere Tesla Model 3 Performance (513 pk en op het moment van schrijven 60.970 euro).

Nog een minpuntje vond ik het niet bepaald zachte wegcontact, al kwam dat wellicht vooral door de twintigduimwielen met 245/40-banden onder deze Performance-versie. Maar zelfs dan is het rijcomfort op wegen in goede staat nog altijd best acceptabel. Iets wat ik dan weer niet kan zeggen van het zicht naar achteren, want dat is ronduit abominabel. Een gevolg van de brede heupen en dikke C-stijlen, en van de achterruit die zo schuin ligt dat ze in je achteruitkijkspiegel piepklein is. Dat is eigenlijk wat mij tijdens de hele testweek nog het meest gestoord heeft... en wat me zelfs zou doen twijfelen om de auto te kopen. Want ja, er was wel een 360-gradencamera, maar de beelden daarvan op het centrale scherm vond ik verre van goed genoeg om er volledig op te vertrouwen. Misschien wel in de faceliftversie...?

Dus Polestar 2

Ik heb er lang op moeten wachten, maar mijn eerste keer met een Polestar 2 was de moeite waard. Ik begrijp nu perfect waarom je er zoveel ziet rijden. Het is immers een erg aangename en praktische EV, als ik dat vreselijke zicht rondom even buiten beschouwing laat. En die 476 pk is misschien toch wat overkill – met de (gefacelifte) Long Range Single Motor, die toch ook al na 6,2 seconden aan100 km/u zit, vorm je immers ook niet bepaald een obstakel op de weg...