Blogtests / Wat vind ik van de elektrische Toyota bZ4X?

Van de kwaliteiten van hybride Toyota's hoef je me, zeker sinds de jongste generatie van de Corolla en de Yaris, niet te overtuigen. Ik had er dus wel vertrouwen in toen Toyota en Subaru – een merk met een al even ijzersterke reputatie – aankondigden samen een elektrische cross-over te gaan bouwen.

Maar de perikelen waarmee de lancering van zowel de Toyota bZ4X als de Subaru Solterra gepaard gingen, zetten me aan het twijfelen. Hoog tijd dus om zelf eens een weekje te ervaren hoe het leven is met een Toyota bZ4X, meer bepaald de AWDi-versie in het hoogste uitrustingsniveau Premium.

Leuk

Eerste vaststelling: ik vind de Toyota bZ4X er in het echt beter uitzien dan op foto's, al is dat natuurlijk een persoonlijk oordeel. Ook het interieur beviel me goed. Het geheel ziet er modern uit, maar zonder overbodige tierlantijntjes, terwijl de binnenruimte indrukwekkend is. Logisch ook, met een wielbasis van 2.850 mm.
Opvallend is de afwezigheid van een handschoenkastje, wat echter als voordeel heeft dat de voorste passagier extra veel plaats voor zijn of haar onderste ledematen heeft. Boorddocumenten moet je dan natuurlijk wel elders kwijt, maar dat is niet zo'n ramp.
Het enige mindere puntje dat ik zou kunnen vermelden, is dat het stuurwiel nogal overladen is met knoppen.

Het is echter vooral tijdens het rijden dat de Toyota bZ4X me positief verraste. Niet zozeer met de erg lineaire manier waarop hij versnelt, maar vooral met zijn opvallend zachte wegcontact. Heel wat anders dan het in vergelijking veel stuggere onderstel van bijvoorbeeld een Volkswagen ID.4.
Nochtans betekent dat geenszins dat de Toyota een minder goed weggedrag heeft, of minder rijplezier biedt – integendeel zelfs. Kortom: het compromis rijcomfort-wegligging is wat mij betreft een van de grootste troeven van deze elektrische Toyota.

Jammer

De meeste minpuntjes die ik noteerde na mijn weekje met de Toyota bZ4X, zijn slechts details. Het gebrek aan een achterruitwisser bijvoorbeeld, aangezien ik moet toegeven dat de achterruit tijdens het rijden niet erg vuil wordt.
Ook niet onoverkomelijk: het feit dat het infotainmentscherm geen echt hoofdscherm heeft of dat er voor de volumeregeling naast de knoppen op het stuur enkel drukknoppen onder het scherm zijn in plaats van een (veel handigere) draaiknop.

Wat de opstelling van de instrumenten betreft (hoog en ver, een beetje zoals een head-updisplay), daar ben ik nog niet helemaal uit wat ik ervan vind. Net als in een Peugeot verbergt het stuurwiel immers een deel van het instrumentenpaneel helemaal onderaan, al moet ik ook weer toegeven dat zich daar geen essentiële informatie bevindt en het dus eigenlijk vooral een kwestie van gewoonte is.

Het grootste minpunt tijdens mijn testweek kan ik echter moeilijk toeschrijven aan de Toyota bZ4X, het is eerder een probleem van volledig elektrische voertuigen in het algemeen: het verbruik bij winterse temperaturen. Ik had de auto toevallig net die ene week in december waarin de temperaturen met het vriespunt flirtten en dat heb ik geweten. Toen ik de auto bij Toyota ging ophalen, had hij de nacht binnen doorgebracht, waar de temperatuur op dat moment bijna 10 graden Celsius bedroeg.

Na het aanzetten van het contact gaf de boordcomputer met de volledig opgeladen batterij (die altijd een nuttige capaciteit van 71,4 kWh heeft) een rijbereik aan van 380 km. Na welgeteld 1,2 kilometer in een buitentemperatuur van rond het vriespunt, was dat gedaald tot... 276 km! Mijn verbruik schommelde dan ook het grootste deel van de week rond de 30 kWh/100 km, een pak meer dan de 23 kWh/100 km die collega Cédric noteerde in het kader van zijn Detailtest.

Ik hoef er dan ook geen tekeningetje bij te maken dat de auto tijdens mijn testweek vrij veel tijd aan laadpalen heeft doorgebracht, temeer omdat het testexemplaar nog was uitgerust met een enkelfasige geïntegreerde lader van 7 kW – ondertussen wordt de Toyota bZ4X standaard geleverd met een driefasig exemplaar van 11 kW. Maar het hoge verbruik bij lage buitentemperaturen is zoals gezegd een probleem waar alle EV's mee kampen en is geen manco dat specifiek de bZ4X of Toyota aan te wrijven valt.

Mijn laatste 'jammer'-puntje heeft betrekking op het prijskaartje. De lancering van de Toyota bZ4X (en zijn tweelingbroer, de Subaru Solterra) verliep zoals al gezegd niet van een leien dakje, en het ziet ernaar uit dat Toyota de verliezen die daar ongetwijfeld mee gepaard gingen, deels doorrekent aan zijn klanten.
Toen de Japanse EV in het voorjaar van 2022 voor het eerst op de markt kwam, schreven we nog dat zijn vanafprijs lager lag dan die van de Subaru Solterra. Dat was ook  niet meer dan logisch, aangezien de Toyota een tweewielaangedreven basisversie heet, terwijl de Subaru, trouw aan de kernwaarden van het merk, enkel verkrijgbaar is met vierwielaandrijving.
Maar nu beide modellen zeg maar voor de tweede keer gelanceerd zijn, kost de tweewielaangedreven versie van de Toyota bZ4X plots méér dan de vierwielaangedreven Subaru Solterra – althans toch op het moment dat ik deze blogtest schreef. En dat is toch moeilijk te begrijpen. Of zit er bij Subaru nog een prijsverhoging aan te komen misschien...?

Dus

Jammer van die winterprik tijdens de week dat ik met de Toyota bZ4X reed. Het daaruit voortvloeiende hoge verbruik is echter iets waar voorlopig élke EV mee kampt, dus het zou niet eerlijk zijn om deze Toyota daarop af te rekenen. Want los daarvan heb ik er eigenlijk met plezier mee gereden. Als het dan toch een EV moet zijn, legt de bZ4X – en bij uitbreiding de Solterra – de juiste accenten.

Alleen dat prijsverschil is wel iets om over na te denken. En hoewel ik zelf het design van zowel het interieur als het exterieur erg geslaagd vind, kan ik me wel voorstellen dat niet iedereen van die mening zal zijn. Maar over smaken en kleuren...