Blogtests / Wat vind ik van mijn Volvo C70 2.0T Cabrio uit 2001?

UPDATE Inmiddels heeft Yeelen zijn Volvo ingeruils voor een BMW 3 Reeks Coupé.

Een autoliefhebber zonder auto, het is een beetje als een wielrenner zonder fiets, of een dronkelap zonder Duvel: een gemis. Een gemis dat bij mij wel wat werd opgevangen door auto's die ik mocht gebruiken van familie en zeker door de testwagens die ik mag besturen voor deze job. Maar toen ik door de pandemie geen lift meer kon krijgen van de collega's om perswagens op te pikken, begon het weer te jeuken.

Er moest dus een eigen auto komen. Niet te duur, het budget was 5.000 euro, liefst inclusief BIV en VB. Kinderen of huisdieren heb ik (nog) niet, dus het type auto maakte niet zo uit. Gewapend met mijn notitieboekje, waar ik de prijzen en taksen van elk potentieel model in noteer(de), struinde ik de zoekertjessites af op zoek naar een geschikte vierwieler. Het lijstje was heel divers, van saaie Duitsers tot zeldzame Japanners of net omgekeerd.

Ook de eerste generatie Volvo C70 stond erin vermeld, maar die waren bijna niet te vinden, toch niet met acceptabele kilometerstanden. Het was pas na een andere testrit dat deze toevallig tegenkwam. Wat blijkt: de auto viel binnen budget, had een relatief lage kilometerstand en ook de testrit viel goed mee. Een sprong in het diepe dan maar.

Leuk

Dit besefte ik pas na de aankoop, maar ik had mij vroeger als klein manneke ooit voorgenomen dat ik ooit zo'n C70 wou hebben. De lijn van de Horbury-Volvo's sprak mij altijd al aan, deze coupé of cabrio was zelfs de mooiste van allemaal. En nu heb ik er dus eentje. Het was ook een beetje nu of nooit, want de LEZ's worden steeds strenger en met een kroost is zo'n cabrio niet zo praktisch. 

Een van de aangename verrassingen aan de Volvo was het geluid van zijn vijfcilinder. Ik had wel al horen spreken over de 'roffel', maar zelf had ik nog niet met zo'n motor gereden. Het geluid doet mij wat denken aan een brullende Chewbacca, maar misschien is dat wat te optimistisch. In ieder geval vind ik de prestaties voldoende, alle 163 paarden lijken nog onder de kap te zitten.

Met zijn 4,72 meter is de C70 nogal een slagschip, zeker voor een cabrio. Het voordeel daarvan is dat er wel degelijk plek is op de achterbank voor volwassenen zonder beenamputatie! De toegang naar de achterste zitjes is wat minder gemakkelijk, maar dan nog. Nog een leuk feitje: de C70 Cabrio heeft 5,6 cm meer hoofdruimte achterin dan de Coupé door de andere vorm van het dak, maar het is er wel een stuk smaller door de veiligheidsboog en de verstevigingen die eigen zijn aan een cabriolet.

Jammer

Op biljartgladde wegen is het aangenaam cruisen in de C70, maar als het wegdek het laat afweten, doet de ophanging dat ook. Over kasseien is het al helemaal een rammelbak. Misschien dat de schokbrekers aan vervanging toe zijn, of misschien dat een veerpootbrug wat extra stijfheid geeft, maar het is in ieder geval een tegenvaller.

Het is een iets oudere auto, dus het is niet meer dan logisch dat er enkele zaken kapot of versleten zijn, ook al is er niet heel veel mee gereden. Daar had ik wel op gerekend. Wat ik had onderschat, is de schaarsheid van de onderdelen. Er zijn maar 72.000 C70's gebouwd van de eerste generatie, waarvan een kleine 47.000 Cabrio's. De helft daarvan was echter voor de VS, waardoor je ze hier nog maar weinig tegenkomt. Daarnaast worden sommige onderdelen simpelweg niet meer gemaakt, waardoor ik ze tweedehands moet vinden. Makkelijker gezegd dan gedaan. Wie heeft er dus nog een rubber voor de A-stijlen liggen?

Een derde tegenvaller is het bedrag dat Vadertje Staat vraagt om met zo'n C70 te mogen rijden op de openbare weg. Ik heb dan nog de 'goedkoopste' versie, een 2.0 met de kleine turbo en een handbak, maar dan nog mocht ik 1.311 euro overschrijven in ruil voor een nummerplaat. Met dank aan de CO2-uitstoot van bijna 230 g/km. Alleen... Ik zit meer dan een halve liter onder het gemiddelde normverbruik. Zou ik dan niet mogen terugtrekken?

Dus?

Een wat oudere en in dit geval ook vrij zeldzame auto kopen is nooit zonder risico, dat heb ik dus ook gemerkt met mijn Volvo C70. Maar stukje bij beetje, met de nodige investeringen, geraakt de Zweedse schone weer in goede staat, net op tijd voor het goede weer. Het wordt dus genieten geblazen met het dakje open, maar de volgende wordt wel een stuk nieuwer. Met een vast dak. En deurstijlen.

Specs

• Van 2001, gekocht in 2020 (oktober)
• 2 liter-turbobenzine (vijfcilinder-in-lijn)
• Voorwielaandrijving en manuele vijfbak
• 163 pk en 230 Nm sterk
• 0-100 km/u in 9,9 s
• topsnelheid van 200 km/u

Logboek

• Kilometerstand bij aanschaf (oktober 2020): 155.000
• Kilometerstand nu (maart 2021): 157.700
• Kosten:
  • Groot onderhoud met remschijven en -blokken achter
  • Nieuwe banden rondom
  • Nieuwe accu
  • 1 bobine (gebruikt)
  • Raamrubber aan het dak (gebruikt)
• Wat nog gemaakt moet worden:
  • Airco werkt niet
  • Raamrubber rond de A-stijlen laat water binnen