Na de versie met automaat (zie de Vijfkamp) konden we ook een weekje rijden met de Giulia 2.2 JTDM 180 met manuele versnellingsbak. En dat deden we met veel plezier. Want hoewel onze initiële kritiek op bepaalde aspecten van de afwerking overeind blijft, vallen die kleine onvolmaaktheden ten opzichte van de Duitse concurrentie in het niet bij de glimlach die deze rasechte achterwielaangedreven Alfa zelfs tijdens de meest doordeweekse pendelrit op je gelaat weet te toveren. De manuele zesbak blijkt goed gespreid en pakt uit met stevige vergrendelingen en korte en dus sportieve schakelwegen, althans overlangs. De zijdelingse beweging mocht wat korter, want als je té snel van twee naar drie wilt schakelen, gebeurt het wel eens dat je onderweg blijft hangen. Ook heeft het – prachtig vormgegeven – aluminium koppelingspedaal zoals vaak bij de Italianen een vrij lange slag, al levert dat geen probleem op. De zelfontbrander is trouwens zo gewillig dat je gerust erg schakellui kunt rijden, want hij herneemt zonder morren van bij de allerlaagste toeren. Ook mooi is dat we met de manuele versie nog minder verstookten dan met de automaat: 6,1 tegenover 6,4 l/100 km, wat gezien de geboden prestaties uitstekend genoemd mag worden.
- Weggedrag, rijplezier, design
- Combinatie motor-versnellingsbak
- Verhouding prestaties-verbruik
- Sommige interieurdetails
- Versnellingsbakbediening
- Zicht naar achteren
In dit artikel : Alfa Romeo, Alfa Romeo Giulia
BLIJF OP DE HOOGTE VAN HET LAATSTE AUTONIEUWS!
Nieuwe modellen, tests, advies, exclusieve evenementen! Het is gratis!