Eerste test / Honda HR-V Sport: Evenwichtsoefening

Het concept

Iedereen wil tegenwoordig een SUV. Zo is bij Honda de HR-V op zijn eentje goed voor 32 procent van de merkverkoop. Allemaal goed en wel, maar heel wat liefhebbers van het Japanse merk verlangen ook nog altijd wat sportiviteit van hun auto, inclusief de bijbehorende wegligging. Na zijn facelift krijgt de HR-V daarom een Sport-uitvoering, met in de neus de 1.5 i-VTEC-Turbo uit de Civic, goed voor 182 pk bij 5.500 o/m. Honda biedt hem aan met twee versnellingsbakken: een manuele zesbak of een CVT, die in staat is om zeven verhoudingen te simuleren.

Wat er verandert

Deze Sport-uitvoering van de HR-V heeft ook recht op een specifiek kleedje: een zwart radiatorrooster met honingraatmotief, een glanzend zwarte afwerking voor de voorste luchtinlaten, de zijschorten en de wielkasten, wielen van 18 duim, een dubbele uitlaat, ledkoplampen en donkere ledachterlichten. Allemaal details die uitstekend samengaan met de Platinum Grey-metaalglanslak die is voorbehouden aan de Sport. In het interieur hebben klanten echter niks te kiezen: de stoelen zijn bekleed met een mengeling van zwarte stof en rood leder, waarbij dat laatste ook terug te vinden is op het dashboard, de armsteun en de deurpanelen. ‘Je moet er voor zijn’, zoals dat dan heet...

In ieder geval blinkt het interieur van de HR-V nog altijd uit door zijn moduleerbaarheid en zijn slimmigheden. Origineel blijft de zwevende middentunnel, met daaronder twee USB-poorten, een HDMI-ingang en een 12-voltaansluiting. Opzij aan die console bevinden zich uitsparingen waarin je je smartphone kwijtkunt. Ook erg handig is de Magic Seat-achterbank, waarvan je de zitting tegen de rug kunt klappen. Op die manier kun je tussen de voorstoelen en de rug van de achterbank voorwerpen zetten tot 1,24 meter hoog die niet mogen omvallen. En voor lange voorwerpen kan de achterbank gewoon worden neergeklapt, waardoor je een laadlengte tot 2,45 meter bekomt. In al zijn compactheid biedt deze cross-over toch ruim plek aan vier volwassenen. Het ophangingscomfort is sportief te noemen – lees: aan de harde kant.

Hoe hij rijdt

Eerst maken we kennis met de handgeschakelde versie. Eerste, tweede, derde: de pook valt perfect in de hand en laat zich bedienen met erg korte schakelwegen. De motor is levendig en gewillig, klimt gretig in de toeren en zorgt voor een stevige duw zonder te verslappen. Uiteraard is dit allesbehalve een Type R, maar deze HR-V dynamisch noemen, is zeker niet gelogen. Het verhaal is iets genuanceerder in het geval van de continu variabele transmissie. Bij normaal gebruik is er geen vuiltje aan de lucht en blijkt deze automaat erg aangenaam, maar zodra je er de pees wat op legt, voel je de bak lichtjes doorslippen, waardoor de viercilinder niet zijn volle vermogen kan leveren. Nu, het fenomeen blijft uiterst beperkt en over het algemeen blijven de prestaties bijzonder goed. Bovendien kun je de automaat nog altijd in zijn S-stand zetten, waarin hij zeven verhoudingen simuleert die je dan kunt kiezen met de lepels aan het stuur. En dan is er van slip hoegenaamd niets te merken...

En het onderstel? Dat is zeker niet slecht. Dankzij een mooie stijfheid en specifieke antiroldempers (zie kaderstuk) rijgt de HR-V Sport bochten probleemloos aan elkaar, geholpen door een nauwkeurige voortrein die pas heel laat gaat ondersturen. Het stuur met variabele overbrengingsverhouding draagt zijn steentje bij tot het rijplezier, doordat je je handen nooit te ver hoeft te verplaatsen. Over het algemeen is dit dus een homogeen en efficiënt geheel. Het spreekt voor zich dat als je het gaspedaal niet ontziet, het verbruik het gelag betaalt: op ons parcours door de Portugese heuvels hadden wij bijna 9 l/100 km nodig...

Ons verdict

Honda heeft er behoorlijk wat technologische knowhow tegenaan gegooid om zijn kleine SUV een geloofwaardig dynamisch karakter aan te meten. Tegelijkertijd is deze Sport ook een exclusieve uitvoering met een rijkelijke uitrusting, onder meer verkeersbordherkenning en een automatische noodremfunctie voor in de stad. Alles bij elkaar is dit een veelzijdige auto die echter ook een glimlach op je gezicht weet te toveren.

door Philippe Jacquemotte