Eerste test / Hyundai i30 Wagon 1.4 T-GDi : Muilezel

Hoewel hij flink wat kilometers moest vreten, was de ‘support car’ voor onze langeduurtest een benzinewagen. Daarmee paste hij echter helemaal in de tijdsgeest, en bovendien was zijn 1.4-turbo helemaal geen straf. Deze T-GDi ontwikkelt 140 pk en 242 Nm en belooft op papier dat je dankzij zijn genereuze koppel niet al te veel met de pook van de manuele versnellingsbak hoeft te spelen om er plezier aan te beleven. En dat klopt: hij is discreet en maakt weinig lawaai, zeker in vergelijking met de 1.6 CRDi, zodat hij op dit vlak zijn beloftes nakomt. Hij is voldoende pittig om een zeker rijplezier te bieden en trekt vlot op (zij het niet bliksemsnel), zodat je met een gerust gemoed kunt inhalen, zelfs met een flink gevulde koffer.

De zesversnellingsbak blijkt in de praktijk aangenaam te schakelen, hoewel de pook een tikkeltje nauwkeuriger geleid had mogen zijn. Voor liefhebbers van een (nog) kalmere rijstijl is voortaan een uitstekende gerobotiseerde zevenbak met dubbele koppeling als optie beschikbaar. De 1.4 kan soms wat hol overkomen bij lage toerentallen, maar toont zich toch een uitstekende reisgezel omdat hij stil en relatief zuinig is. Wij kwamen uit op gemiddeldes van 6 l/100 km op lange snelwegtrajecten bij courante snelheden tot 7,5 l/100 km bij gemengd gebruik met snelwegen en stadsverkeer.

Het verbruik blijft dus beperkt, zelfs toen hij bijvoorbeeld werd mishandeld in een poging zijn neef, de i30 N, en diens rivalen bij te houden op de slingerbaantjes van de Champagne-
streek tijdens onze Vijfkamp in AG 1018. Door zijn stabiliteit rijdt de i30 Wagon zeer geruststellend bij normaal gebruik en daarom is hij een pretentieloze gezinswagen. Hij koestert daarentegen weinig dynamische ambities, want bij een meer gespierde rijstijl duiken wat koetswerkbewegingen op, terwijl op de gripgrens onderstuur vrij uitgesproken blijft. Maar dat zijn situaties die de doorsneebestuurder niet tegenkomt in het dagelijkse leven.