Test Renault Captur (2020)

13 foto's

Het concept

Toen de Captur in 2013 op de markt kwam, vroegen analisten zich af wat voor nut hij eigenlijk had, deze mengeling van een stadswagen, een SUV en een break. Zes jaar later kunnen we zeggen dat Renault heeft aangetoond dat het goed had geanticipeerd door te investeren in een pasgeboren marktsegment, dat van de B-SUV’s, dat het toen bijna voor zich alleen had. Sindsdien zijn er 1,5 miljoen exemplaren van gebouwd.

Maar ondertussen is de concurrentie uiteraard niet blijven stilzitten. Vandaag is dit zelfs een van de meest competitieve segmenten geworden. In zijn beste jaren nam de Captur bijna een derde van de koek voor zich, maar sinds 2017 stortte zijn marktaandeel in onder de stevige tikken van de steeds jongere en meer verbeten concurrentie. Het was dus tijd om te reageren. Dat gebeurt nu, eind 2019, met een volledig vernieuwde Captur, zelfs al springen de veranderingen niet onmiddellijk in het oog omdat zijn design eerder genuanceerd evolueert.

Lees ook onze test over de Renault Clio V

Wat er verandert

Want jawel, de Captur is wel degelijk helemaal nieuw. Het bewijs zit hem in zijn nieuwe CMF-B-platform, dat werd ingewijd door de Clio V en door de recente Nissan Juke, en dat de komende jaren voor nog heel wat andere modellen zal worden gebruikt, die soms zelfs deels elektrisch zullen zijn. Dit nieuwe platform is uiteraard beter dan het vorige (het omgekeerde had ons verbaasd) en leidt tot een 11 centimeter grotere lengte van 4,23 meter voor een 2 centimeter langere wielbasis van 2,63 meter. Dit platform is van bij het begin ontwikkeld voor plug-inhybridetechnologie, waarbij een atmosferische 1.6-benzinemotor samenwerkt met twee elektromotoren, goed voor een totaalvermogen van 160 pk. De elektriciteit wordt daarbij geput uit een batterij van 9,8 kWh (7,5 kWh netto). Maar die versie komt pas in 2020.

Lees ook onze test over de nieuwe Nissan Juke

In afwachting daarvan bestaat het gamma uit de benzinedriecilinder 1.0 TCe 100 met een vermogen van… 100 pk, en een koppel van 160 Nm (+10 pk en +20 Nm in vergelijking met de TCe 90 die hij vervangt), gecombineerd met een manuele zesversnellingsbak. Daarnaast is er de 1.3-viercilinder in de versie TCe 130 (130 pk en 240 Nm), die naar keuze wordt gecombineerd met een manuele versnellingsbak of de EDC-bak, en de TCe 155 (155 pk en 270 Nm), die steeds met die gerobotiseerde zevenbak met dubbele koppeling wordt geleverd. De 1.5 dCi-diesel met 115 pk blijft behouden en is handgeschakeld of gerobotiseerd.

Hoe hij rijdt

We namen eerst het stuur van een TCe 155 in het hoogste uitrustingsniveau Initiale Paris. Binnenin krijg je een echt kwaliteitsgevoel, met weelderig leder, fijne en comfortabele stoelen en een aangename, zij het ietwat hoge, rijhouding. Bij de ‘take-off’, het wegrijden vanuit stilstand, heeft de gerobotiseerde versnellingsbak wat tijd nodig om aan te koppelen, wat een lichte inertie veroorzaakt. Maar daarna volgen de verhoudingen elkaar oordeelkundig op en wordt een speelsere rijstijl mogelijk. Het chassis ondersteunt het koetswerk nu goed zonder ooit stug of schokkerig te worden. De filtering blijkt namelijk van een zeer goed niveau. Het opnieuw afgetelde stuur blijkt nauwkeurig.

Budget

En de motor? Die is gewillig en discreet en geeft een snuifje veelzijdigheid aan deze Captur, die mooi aangenaam en comfortabel rijdt. Opgelet echter: dit is een topversie van bijna 30.000 euro… zonder opties. Maar een paar kilometer aan het stuur van de variant die ongetwijfeld het best zal verkopen, de 1.3 met 130 pk en manuele versnellingsbak (25.000 euro), bevestigt de goede indruk die het onderstel en het stuur eerder nalieten. De sfeer is hier weliswaar minder ‘premium’, maar het comfort is behouden. Hetzelfde geldt voor de moduleerbaarheid, met een achterbank die verschuifbaar is over 16 centimeter en een ruime koffer van tot 536 liter, wat bijna een record is in het segment.

Ons verdict

Bij zijn lancering zorgde de Captur nog voor vraagtekens, maar vandaag is hij een van de sterkhouders van zijn segment. Deze volledige vernieuwing doet hem aansluiten bij de smaak van de dag zodat hij de snel bijgebeende concurrentie weer het hoofd kan bieden. Maar hij heeft een paar sterke argumenten: zijn duidelijk verbeterde kwaliteitsgevoel (dat was niet zo moeilijk…), zijn moduleerbaarheid en binnenruimte, de praktische aspecten zoals de grote koffer en de talrijke bergvakken, het comfort, het brede motorenpalet en de kwaliteit van zijn rijgedrag. En dan is er nog het doorslaggevende argument waar hij vanaf 2020 mee zal kunnen uitpakken: de eerste plug-inhybridevariant in dit segment, die een elektrisch rijbereik van 45 kilometer belooft. Maar een volledig elektrische aandrijving blijft op dit moment het voorrecht van de Zoé.