Eerste test / Toyota GT86: Het plezier verfijnen

Het concept

Je vertrekt van een kleine coupé die zijn passagiers ver naar achteren duwt zoals een roadster, met evenwichtige proporties, een verleidelijke maar pretentieloze lijn en, als gevolg van een samenwerking met Subaru, een laag in het chassis ingeplante viercilinderboxer (om het zwaartepunt over het asfalt te laten schrapen) die zijn 200 atmosferische paardjes enkel naar de achterwielen stuurt. Elk van die wielen krijgt een gelijk deel van het koppel dankzij een standaard Torsen-sperdifferentieel. Dat alles samen vormt het perfecte recept voor gelukzaligheid. Deze GT 86 levert Toyota niet bepaalde vette winsten op door zijn erg beperkte afzet, maar zijn bijdrage aan een meer dynamisch imago, dat voor de rest te braaf is, is onmeetbaar. Hij is door zijn strategie een zeldzaamheid, een curiosum in een automobiel universum dat steeds meer enkel wordt gedefinieerd door de woorden “elektriciteit” en “zelfstandig rijden”. Alleen al daarom verdient hij ons respect… en ook om zijn bloedlijn met roemrijke voorgangers zoals de legendarische 2000GT of, in een meer betaalbaar register, de Corolla GT Twin Cam, die ook AE86 heette.

Wat er verandert

De GT86 kwam in 2012 op de markt en heeft vandaag recht op een kleine opfrisbeurt die enkel een paar details wijzigt om zijn verleidingspotentieel te vergroten, zowel visueel als dynamisch. De nieuwe voorkant krijgt een grotere en lager ingeplante luchtinlaat, nieuwe lichtblokken, hertekende led-dagrijlichten,… Die retouches gaan gepaard met een herwerkte stroomlijn dankzij een nieuwe spoilerlip vooraan die samenwerkt met de kleine, hertekende kofferspoiler (die bij de lancering een gratis optie is en later 690 euro gaat kosten). De afmetingen veranderen logischerwijze niet: 4,2 meter lang, 1,3 meter laag, 1,77 meter breed en een ruime wielbasis van 2,57 meter. Maar de 17-duimvelgen zijn nieuw, net zoals het ontwerp van de achterlichten, die fijner werden. Ook het dashboard is grotendeels hertekend, met een hoger ingeplant multifunctioneel aanraakscherm en nieuwe materialen die het algemene kwaliteitsgevoel versterken. Het chassis krijgt nieuwe schokdempers (normaal van Showa, maar als optie zouden er van Sachs verkrijgbaar zijn, al staan die niet in de Belgische prijslijst; afwachten, dus…) en stuggere veren vooraan, terwijl die achteraan soepeler werden, iets waarvoor is gecompenseerd met dikkere antirolstangen. De bedoeling van dat alles is om de trekkracht en het gemak waarmee de auto bochten aansnijdt te verbeteren. De afstelling van het ESP, dat bij Toyota VSC heet, werd ook herwerkt en er is een Track-modus toegevoegd die zoals een sportstand van het ESP werkt: het laat ruime sliphoeken toe maar grijpt nog steeds in via de remmen en de motorsturing als de situatie als abnormaal wordt beoordeeld. En terwijl deze functie voordien brutaal tussenbeide kwam en de auto soms overdreven afremde, werkt ze deze keer veel verfijnder zonder daarom de efficiëntie uit het oog te verliezen. Maar uiteraard kan het VSC ook nog steeds volledig worden uitgeschakeld. Kortom, een geheel van kleine aanpassingen die allemaal samen bijdragen aan de maturiteit van de GT86.

Hoe rijdt hij?

Laat ons eerlijk zijn: we hebben deze nieuwe generatie van de GT86 enkel kunnen testen op het ijs en de sneeuw van Finland bij -20 graden Celsius. Onder dergelijke omstandigheden met weinig grip is het moeilijk om je een precies beeld te vormen van de verbeteringen aan het chassis. De arme Japanse ingenieur die was ingevlogen kon ons enkel verzekeren dat de rondetijd op de Nordschleife beter is geworden dan voordien. Gelukkig maar! Maar hoeveel dan? “We hebben geen becijferde vergelijking gemaakt”. “Maar hoe weet u dan dat hij sneller is?”. Het zij zo… We moeten in elk geval toegeven dat het een waar plezier is om een zo evenwichtige achterwielaandrijver te besturen, die bovendien zo weinig koppel op de gladde ondergrond moet overbrengen, omdat hij gemakkelijk, levendig, precies en reactief is. Je waant je al snel een Scandinavische coureur… tot je aan boord stapt bij een “echte” om te begrijpen dat het potentieel van de auto vaak superieur is – en gelukkig maar – aan dat van de meeste mensen die aan het stuur ervan kruipen, zeker op een open weg. Onder dergelijke omstandigheden kunnen we enkel de nadruk leggen op het werk aan de verfijning van het VSC, zeker in de Track-modus, dat met zijn verfijnde ingrepen veel vrijheid laat aan de bestuurder en hem slechts heel zelden frustreert met pertinente acties. Buiten die grenzen neemt de efficiëntie namelijk omgekeerd evenredig toe en loop je het risico achterstevoren te eindigen…

 Budget & uitrusting

Voor 33.400 euro (34.900 euro met de automaat) is de GT86 er in België enkel als Sport, wat een bijzonder volledig uitrustingsniveau is: (hertekend) sportstuur met voortaan bedieningsknoppen, aanraakscherm Toyota Touch 2 met achteruitrijcamera enzovoort. De enige verkrijgbare opties zijn een metaalkleur of een “speciale” lak, de kofferspoiler (tijdens de lanceringsperiode een gratis optie), gps-navigatie, een interieur in leer en alcantara of de verschillende “Full Service”-onderhoudsprogramma’s van 3, 4 of 5 jaar. Anders gezegd: hij komt goed gewapend op het strijdtoneel.

Concurrenten

We zien er eerlijk gezegd erg weinig, behalve dan zijn neef, de Subaru BRZ, die ook wordt opgefrist. In het segment van de plezierauto’s kunnen we verder enkel de recente Mazda MX-5 RF vermelden die met zijn harde wegklapdak de roadster verandert in een coupé (en zou het niet sympathiek zijn als de GT86 op een dag als roadster zou bestaan?), maar vooral de veel zwaardere, minder levendige en verouderde Nissan 370Z, die voor 38.600 euro toch een 3.7-V6 van 328 pk biedt, die fiscaal zwaarder wordt afgestraft. Dat is toch 6.000 euro en heel wat belastingen meer dan de Toyota.

Ons verdict

De GT86 is miskend en zal dat waarschijnlijk ook blijven. En dat is jammer. Want voor een redelijke prijs biedt hij een tweeliter-boxermotor die fiscaal toegankelijk is en die toch 200 pk ontwikkelt. Maar deze Toyota verleidt vooral door zijn evenwichtige, efficiënte en speelse chassis. Zelfs al moeten we toegeven dat de evoluties aan het onderstel in vergelijking met de vorige generatie ons niet echt opvielen onder onze testomstandigheden. Die waren weliswaar bijzonder plezierig, maar zijn niet echt representatief voor de wegen die we in onze streken gewoon zijn. Maar alsjeblieft, Toyota, ga verder op deze plezierige weg en neem afstand van al die jaren van modellen die wel goed zijn op alle vlak, maar die niet meer persoonlijkheid hebben dan een stalactiet die droevig van een stenen brug hangt. Deze GT86 bulkt van de charme, dus behoed hem alsjeblieft voor allerlei politiek correcte trends…