Het concept
Het succes van de verhoogde break heeft vele vaders, maar bij de Europese constructeurs mag Volvo onmiskenbaar een pionier genoemd worden. Al in 1997 kwam het Zweedse merk met de V70 XC, een grote break met een (enkele centimetertjes) verhoogde ophanging en een aantal koetswerkverstevigingen onderaan om hem een avontuurlijke look te geven. In 2000 werd deze versie omgedoopt tot XC70. Generatie na generatie oogstte deze formule meer bijval, waarbij de XC-versie zelfs tot 50 procent van de V70-verkoop ging uitmaken. Een ongezien succes dat ook andere Europese constructeurs aanmoedigde om zich in het avontuur te storten: om te beginnen Audi met zijn A6 Allroad, maar ook Mercedes met zijn E-Klasse All-Terrain, Opel met zijn Insignia Country Tourer en VW met zijn Passat Alltrack, om maar enkel de grote breaks te noemen. Een segment waarin ook Subaru nog altijd aanwezig is met zijn Outback – nog zo’n pionier in het genre.
Wat er verandert
Bij Volvo is het intussen een echte traditie geworden om breaks wat extra hoogte mee te geven, en dus is nu ook de V60 opnieuw aan de beurt. Hij positioneert zich op hetzelfde niveau als de Duitse premiumbreaks, en misschien zelfs – letterlijk – nog net iets hoger met deze Cross Country-versie. Vergeleken met de gewone V60 onderscheidt de Cross Country zich technisch door zijn 7 centimeter hogere bodemvrijheid, die daardoor oploopt tot 20 centimeter. Dat levert een iets vlottere instap op en maakt het makkelijker om af en toe de gebaande paden te verlaten. Tot op zekere hoogte natuurlijk, want de Cross Country is helemaal geen offroader.
In België zal de Cross Country dus meestal met twee aangedreven wielen rijden, waardoor enkele kostbare druppels brandstof bespaard kunnen worden. Daarvoor doet Volvo ook een beroep op een ander systeem: zijn Geartronic-achttrapsautomaat, die eveneens standaard op de Cross Country is gemonteerd, is uitgerust met twee overdrive-verhoudingen (zevende en achtste), die de koppelomvormer omzeilen om het verbruik op de snelweg te beperken. Volvo heeft het over een theoretisch meerverbruik van 0,4 l/100 km in vergelijking met een gewone V60 met identieke motor, wat neerkomt op 5,3 l/100 km (135 g CO2/km) voor de diesels D3 (150 pk) en D4 (190 pk), de enige motoren die nu al verkrijgbaar zijn bij de dealers.
Hoe hij rijdt
Volvo heeft nog geen verbruikscijfers aangekondigd voor zijn benzineversie T5 met 250 pk, die het aanbod zal komen verrijken in 2020. Nochtans was die T5 de enige versie die wij konden testen op de besneeuwde wegen van Lulea, in Noord-Zweden. In die omstandigheden bleef de vierwielaandrijving overigens permanent ingeschakeld en het resultaat is zeer overtuigend. De 250 pk en 350 Nm van de drukgevoede viercilinder bereikten allemaal netjes het wegdek via de vier spijkerbanden waarmee ons testvoertuig was uitgerust. Een waardevolle hulp op het heuvelachtige en met een verse en dikke laag sneeuw bedekte traject dat het roadbook ons voorschotelde. Een must ook om je te wagen aan eindeloze gecontroleerde slippartijen op de grote bevroren meren in het Hoge Noorden...
Maar genoeg lol getrapt… Enkele tientallen kilometers snelweg boden ons de gelegenheid om even te checken wat de 2 liter grote turbobenzinemotor te bieden heeft. Hoewel hij de uitstraling mist van de bijna legendarische vijfcilinders van Volvo, geniet hij een genereus koppel dat beschikbaar is over een breed toerentalbereik: 350 Nm van 1.800 tot 4.800 o/m. Op de snelweg konden we ook de uitstekende geluidsisolatie van het interieur naar waarde schatten, zelfs met spijkerbanden, die van nature luidruchtiger zijn dan gewone rubbers.
Die goede eerste indruk werd bevestigd bij onze terugkeer in België, waar ons ditmaal een V60 Cross Country D4 stond op te wachten. De winterse omstandigheden waren hier minder bar, maar zeker nog van de partij in het zuiden van het land. In de Oostkantons bleef de sneeuw zelfs liggen, wat sommige wegen best gevaarlijk maakte. Maar ook dat bleek geen enkel probleem voor de V60 Cross Country, die over een feilloze trekkracht beschikte, goed geschoeid met zijn Michelin-winterbanden.
Ook het rijcomfort is zeer aangenaam. Deze auto zweeft als het ware over het asfalt, ongeacht de staat van het wegdek. Tegelijkertijd weet de V60 Cross Country ook zijn koetswerkbewegingen goed in toom te houden – beter in elk geval dan de XC70 van weleer. Daarom achtten de merkverantwoordelijken het onnodig om hem uit te rusten met een gestuurde ophanging. Zelfs tegen een meerprijs is die niet verkrijgbaar, hoewel die optie nochtans wél wordt aangeboden in de catalogus van de klassieke V60. Een moeilijk te rechtvaardigen keuze, temeer omdat alle SUV’s van het merk over die optie kunnen beschikken. Anderzijds biedt de Cross Country van nature een goed compromis tussen rijcomfort en wegligging...
Budget
Het Cross Country-gamma is gebaseerd op één enkel afwerkingsniveau. Volvo biedt evenwel de mogelijkheid om het comfortniveau te verrijken met het optionele Cross Country Pro Pack, dat 2.850 euro extra kost. De basisprijs bedraagt 44.100 euro voor de versie D3 AWD Geartronic en 48.050 euro voor de D4 AWD Geartronic. Dat is dus 1.700 euro meer dan voor een klassieke V60 met identieke motor. Ter vergelijking: een Audi A4 Allroad is er al vanaf 41.240 euro, maar de Duitse premiumconstructeur rekent zijn opties wel zwaar door. Voor een VW Passat Alltrack ben je sowieso al bijna 50.000 euro kwijt.
Ons verdict
De V60 Cross Country biedt al het comfort en al de elegantie van de gewone V60, met een paar centimeter extra bodemvrijheid om zijn actieterrein uit te breiden. Daarvoor kan hij ook rekenen op zijn standaard vierwielaandrijving, maar niet op een gestuurde ophanging. Maakt niet uit, want de Cross Country doet het prima zonder. Jammer dat Volvo het motorgamma beperkt tot één benzine en twee diesels, net nu de gewone V60 ook een hybride T8 krijgt, die in Vlaanderen fiscaal zeer interessant is voor zelfstandigen en bedrijven.
27
