Concept
Toyota lijkt een van de weinige constructeurs te zijn die de monocultuur van hybrides en elektrische modellen, die elders maar al te vaak de overhand hebben, even opzij te zetten. Het merk is natuurlijk wereldwijd een voorvechter van hybrides geweest met zijn Prius, een pionier in het genre. Maar het lijkt nu te beseffen dat er meer in het leven is dan conformisme en dat er nog altjid een aanzienlijk aantal echte liefhebbers tevreden moet worden gesteld, voor wie het ‘ouderwetse’ plezier van het rijden essentieel blijft. En old school betekent in dit geval het plezier van het rijden in een coupé met drie pedalen en een manuele versnellingsbak.
Toyota zegt dat het deze vraag heeft geïdentificeerd door zijn sociale netwerken te peilen. Een vraag waaraan het nu voldoet door zijn Supra uit te rusten met een manuele ZF-zesversnellingsbak. Voor sommigen misschien een detail, maar voor anderen een wereld van verschil. Er komt echter meer bij kijken dan gewoon het omwisselen van de automaat met omvormer in het verlengde van de motor voor een manueel exemplaar uit de rekken. Het is veel subtieler dan dat.
Zo moest de middentunnel worden aangepast en verbreed om plaats te bieden aan de bediening van de versnellingsbak, hetgeen een wijziging van de basisstructuur inhield. Er diende ook een nieuwe koppeling te worden ontwikkeld, terwijl de afstelling van het chassis moest worden verfijnd door het bijvoorbeeld uit te rusten met stijvere silentblocks. Verder moest de afstelling van de rijhulpmiddelen worden herzien, net als die van de schokdempers en de stuurinrichting, terwijl de overbrenging een kortere overbrengingsverhouding moest krijgen, met een brugverhouding die met het oog op een beter reactievermogen van 3,15 naar 3,46:1 ging, enz... Kortom, het is bijna een andere auto waarmee we te maken hebben, ook al blijft de drukgevoede zescilinder-in-lijn in de grond nagenoeg ongewijzigd: hij levert nog altijd 340 pk en 500 Nm, beschikbaar over een zeer breed toerentalbereik, van 1.600 tot 4.500 o/m.
Rijgedrag
Dankzij een als ideaal gepresenteerde verhouding tussen de lengte van de wielbasis en de spoorbreedte heeft de GR Supra een goede basis. Die van de BMW Z4 voor wie het vergeten zou zijn, die zijn chassis en motor leent aan de Japanse auto. Maar Toyota paste een en ander grondig aan om zijn coupé een specifiek karakter te geven, zoals het onlangs deed met de Subaru BRZ, die zijn technische basis gaf aan de Toyota GR86. In dit geval lag de moeilijkheid in de noodzaak om de natuurlijke neiging tot plotseling overstuur van een levendige auto met zeer gripvaste banden te omzeilen. Een ervaren piloot kan dat aan, maar een doorsneebestuurder niet. Het ontwikkelingswerk bestond erin van de Supra een coupé te maken die zijn reacties aankondigt, zodat je erop kunt anticiperen en ze niet moet ondergaan. Dat gebeurt via de chassisinstellingen, maar ook via de rijhulpsystemen en in het bijzonder de stabiliteits- en tractiecontrole, bij Toyota VSC genoemd. De ingenieurs hebben zelfs de Hairpin+ functie ontwikkeld, die het VSC meer speelruimte geeft zodra het systeem detecteert dat de auto een heuvel opgaat (meer dan 5%) en dat hij haarspeldbochten aan het aansnijden is.
In die situatie laat de elektronica een groter percentage slip toe tussen het linker- en rechterachterwiel, zodat je met een licht vermogensonderstuur de bocht kunt uitkomen. In de praktijk konden we deze GR Supra iMT (voor intelligent Manual Transmission) alleen op circuit rijden. In die veeleisende omstandigheden is de GR Supra, die is opgevat als een comfortabele GT, een beetje soepel opgehangen, met koetswerkbewegingen die we graag wat gecontroleerder hadden gezien.
Het geheel is speels, nooit listig en gemakkelijk onder controle te houden. De bediening van de versnellingsbak blijkt nauwkeurig, de spreiding is adequaat en het potentieel van de drieliter is zo alomtegenwoordig dat je uiteindelijk bochten in een hogere versnelling gaat nemen dan aanvankelijk voorzien. Maar gezien het overvloedige koppel staat de trekkracht onder de permanente (en doeltreffende) controle van de elektronica, die meer helpt dan dat ze de efficiëntie beteugelt. De indruk die overheerst, is de GR Supra iMT zich makkelijk laat besturen, maar ook dat hij licht teleurstelt op het vlak van pure sportiviteit. We hadden, op een circuit althans, graag wat meer ‘snedigheid’ gezien bij het aansnijden van de bocht, wetende dat te veel van die snedigheid ongetwijfeld ten koste zou zijn gegaan van het rijcomfort op de weg.
Verdict
Door de GR Supra een manuele versnellingsbak te geven luistert Toyota naar zijn fans, die er duidelijk gek op zaten te wachten. Deze manuele versie wordt in zijn Lightweight-uitvoering (-40 kg) verkocht voor bijna 4.000 euro minder (65.360 euro) dan de versie met automatische versnellingsbak, die rijker is uitgerust, met name met elektrisch verstelbare voorstoelen. We blijven echter nog altijd een beetje op onze honger zitten: voor een versie die gericht is op sportiviteit en rijplezier, blijft deze versie een beetje conformistisch, mist ze een beetje radicalisme, alsof Toyota niet te ver heeft durven gaan. Het plezier is er, maar je voelt dat het nog groter had kunnen zijn.
9
