Eerste test / Toyota GR Supra 2.0 (2020) - beter met vierpitter?

Concept

Het is een publiek geheim dat de Toyota GR Supra en de BMW Z4 technisch verwant zijn. Toen eind 2018 bekend werd dat de Duitse inzending wederom een viercilinder zou krijgen, groeide het vermoeden dat Toyota een gelijkaardige instapper zou creëren. Dat basismodel is er nu, al is die omschrijving niet helemaal correct; waar de roadster van BMW ook met een handbak en 163 of 197 paarden te hebben is, slaat de coupé van Toyota die combinaties bewust over om de GT86 niet te kannibaliseren. De Japanners zijn meteen voor de 254 pk sterke variant van dezelfde turbobenzine gegaan, die net als in München louter met een achttrapsautomaat te hebben is.

Dat moet de GR Supra 2.0 niet alleen toelaten om chrono’s neer te zetten die zijn badge waardig zijn, maar ook om het tot het lichtste model van de Supra line-up te schoppen – inclusief een troefkaart die de 3,0-liter zelfs niet kan voorleggen: een perfecte 50/50-gewichtsverdeling. De viercilinder is compacter dan de zes-in-lijn en kan daardoor verder naar achteren gemonteerd kan worden. Dat het totaalgewicht ook nog eens met maximaal 100 kg zakt door toepassing van een lichter blok, eenvoudigere remmen en passieve dempers, maakt de zaak er alleen maar interessanter op voor enthousiaste bestuurders. Een roeping die turbobenzine van meet af aan in de praktijk brengt, dankzij een twinscrollturbo die gretig opspoelt en eigenlijk niet meer aflaat tot de 6000 opm-markering van de centrale toerenteller in zicht komt.

400 Nm koppel vanaf 1550 toeren is niet mis, zeker in combinatie met de gelauwerde koppelomvormer van ZF die zowel automatisch als manueel vlot door de verzetten klikt. Het enige wat er op de achttrapsautomaat aan te merken valt, is dat-ie bij sportief terugschakelen een irritant schokje door de aandrijflijn stuurt.

Rijgedrag

Om al dat turbogeweld aan de grond te krijgen, monteert Toyota dezelfde bandenmaten als op de 3.0 maar dan een inch kleiner. Geen negentienduims Michelin Pilot Super Sport-banden meer, maar Pilot Sport-tubes in maatje 255/40 ZR18 voor en 275/40 ZR18 achter. De iets dikkere zijwang zou het gebrek aan adaptieve dempers moeten compenseren, maar slaagt daar niet altijd in. Op de meeste wegen is het veercomfort trouwens aangenaam sportief, maar op Belgische betonbanen geraakt de setup al eens van de wijs.

De GR Supra 2.0 schittert dus vooral bij dagelijks gebruik, als een soort van instappen en wegwezen-bolide die nog steeds het merendeel van het verkeer voor schut zet aan de verkeerslichten. In de bochten gript het chassis als een bezetene, maar zo innig als bij de Toyota GT86 doet de besturing niet aan. Duimel de Sport-toets en de stuurweerstand verzwaart, terwijl de toeren navenant de hoogte in schieten. Zo geconfigureerd is de turbobenzine altijd bij de les, maar stijgt het verbruik ook van pakweg 9 liter naar bijna 12 wat de verbruikskosten hoger doet uitvallen dan verwacht.

Opgepast: de wagen op de foto's is een Fuji Speedway Limited Edition. Dat is een speciale reeks waarvan er 200 exemplaren naar Europa komen, waarvan vijf stuks naar België. Je herkent de Fuji-variant aan zijn witte plunje die door rode spiegelkappen en zwarte negentienduimers gecontrasteerd wordt. Ook vanbinnen maken de kleuren van Gazoo Racing hun opwachting op de alcantara zetels en het stuur. Belangrijker is evenwel dat deze beperkte reeks wel recht heeft op het Sport-pakket, dat volgende onderdelen combineert: adaptieve dempers, een actief sperdifferentieel en de Brembo-remmen van het 3,0-litermodel. Drie items die gegarandeerd in de smaak zouden vallen bij klanten die hun Supra 2.0 af en toe op circuit willen gebruiken, maar de prijs ook met ongeveer 5.000 euro zouden verhogen.

Verdict

Het grootste deficit van de instapversie is evenwel het gebrek aan beleving bij normale tempi. Net als bij de 3,0-liter moet je al best hard gaan om het chassis tot leven te wekken, terwijl de geluidscoulisse van de viercilinder logischerwijs nog makker is. Een paar plofjes uit de 10 mm kleinere uitlaatpijpen zouden wonderen doen, maar die zitten er helaas niet in. Vanbinnen helpen de speakers wel duchtig mee om een sportief timbre te creëren, maar voldoening geeft dat evenmin.

Gecombineerd met de onmogelijkheid om in België een Sport-pakket te bestellen voelt de Supra 2.0 in zijn basisuitvoering weliswaar vinnig en veelbelovend aan, een echte vuist kan hij niet maken tegen scheurijzers als de Alpine A110 die met ongeveer dezelfde ingrediënten zoveel meer drama weten te ontsluiten.