Blogtests / Wat vind ik van de elektrische Cupra Born?

Ik ontdekte het merk Cupra aan het stuur van de Formentor, die ik als plug-inhybride eHybrid kon testrijden. Tijdens die testperiode constateerde ik dat mijn dagelijkse verplaatsingen (de kinderen naar school brengen, boodschappen doen, een bezoekje brengen aan vrienden) zo beperkt bleken, dat ik aan de elektrische modus genoeg had. Ik kon die geruisloze manier van voortbewegen bovendien erg appreciëren, zeker binnen de stadsmuren waar ik me doorgaans beweeg. Het was geruststellend om een verbrandingsmotor als back-up te hebben, maar eigenlijk overbodig.

De vraag of een elektrische auto niets voor mij zou zijn, drong zich automatisch op. Deze test met de Cupra Born is meer dan een test met de wagen zelf, maar tevens een zoektocht naar de mogelijkheden van een elektrische auto als toekomstige gezinswagen. Kan ik leven met de autonomie van de Cupra Born en met zijn laadmogelijkheden? En rijd ik er even graag mee als met de Opel Astra van mijn vrouw?

Leuk

De Cupra Born is zowat even groot als mijn Opel Astra, maar de wielbasis is wel 11 centimeter langer. En dat merk je binnenin, want de bewegingsruimte op de achterbank is superieur. De koffer is wat groter, maar een stuk handiger. Met een mooi bergvak om de oplaadkabels op te bergen.

Die langere wielbasis lijkt ook een positief effect te hebben op de rijdynamiek van de Cupra Born. Een gevoel dat versterkt wordt door het lage zwaartepunt, want het accupakket schuilt in de vloer. Het rijgedrag is aangenaam, met een opvallend precieze voorkant. Dat heb ik graag, vooral tijdens het bochtenjassen. De Cupra Born toont zich efficiënt en stabiel, ondanks de achterwielaandrijving. Al moet je wel de Cupra-modus hebben, dat geeft het 150 kW krachtige aandrijfgeheel toch wat extra punch. In de smalle straatjes van de stad valt zijn bovengemiddelde wendbaarheid me dan weer reuzemee.

Ik sloot de testperiode af met een gemiddeld verbruik van 16,9 kWh/100 km, wat zich vertaalt in een reële actieradius van 300 à 320 km. Een rijbereik dat meer dan voldoende is voor 95% van mijn persoonlijk verplaatsingen. Vooral omdat de snellaadcapaciteit voldoende is om in een half uur van 10 naar 80 procent lading te gaan – aan een Tesla Supercharger althans – waarbij de batterij een laadvermogen van 100 kW toelaat. Dus zowat de tijd die ik tijdens een langere verplaatsing neem om te pauzeren, op weg naar de vakantiebestemming met twee kinderen aan boord. Alleen hopen dat er plaats is bij de oplaadpunten onderweg, want dat blijft toch een dingetje.

Jammer

Hoewel de Cupra Born over een heleboel kwaliteiten beschikt, laat hij ook een heleboel steken vallen. En dan heb ik vooral over de interface, want wat zijn die aanraakmodules irritant! Het kostte me enkele dagen om te wennen aan de bediening op het multifunctionele stuurwiel, maar over het aanraakscherm van het centrale multimediasysteem bleef ik struikelen. Het blijkt zowat onmogelijk om toch essentiële manipulaties van de airco, de radio of de cruisecontrole te kunnen doen zonder dat je je ogen van de weg moet halen? Nu brengt de head-updisplay een beetje soelaas, maar het blijft sukkelen.

In vergelijking met de technisch verwante Volkswagen is de kwaliteitsindruk in het interieur van deze Cupra Born een stuk beter. Maar het blijft te weinig voor een auto waaraan een prijskaartje van bijna 50.000 euro bengelt. De harde plastics zijn eigenlijk niet aanvaardbaar, dat moffel je niet weg met wat bronzen designdetails.

De Cupra Born wil soms te sportief zijn, wat consequenties heeft voor het rijcomfort. Op de slecht onderhouden wegen die België rijk is, voel je de ophanging kreunen onder het gewicht van de zware accu's. Dat de zetels weinig zijdelingse steun bieden, helpt evenmin. Want je hotst al gauw van de ene naar de andere kant van het interieur.

Eindigen doe ik met een grote klacht: hoe kan het dat er nog moderne wagens ontworpen worden met vooruitstijlen die het zicht aan de bestuurderszijde ernstig belemmeren? Nu goed, er zijn een helemaal veiligheidssystemen aan boord die wat extra gemoedsrust onder de rij-ervaring roeren. Maar het menselijk oog is beter dan welke sensor ook. 

Dus

Noem me gerust ouderwets, ik omschrijf het liever als passioneel: maar ik ben nog niet klaar voor een elektrische auto. Ik kan de geur van benzine nog niet missen, het motorgeluid dat aanzwelt wanneer je de toerenteller richting rood jaagt. Maar als het dan toch een elektrische auto zou worden, komt de Cupra Born dan op mijn shortlist? Ik weet het niet...

De Cupra Born is leuk om mee te rijden, blijkt best zuinig en beschikt over een autonomie die aan mijn dagelijkse behoeften voldoet. Maar dat weegt niet op tegen de irritante touch-ergonomie, de teleurstellende bouwkwaliteit en de exorbitante prijs. Neen, ik wacht nog wel even. Tot de volgende generatie. Of die daarop...